Zwyczaje i obyczaje

[Natasza]

Najbarwniejsze święta i wydarzenia

24 stycznia – Alasitas (Święto Obfitości). Najlepsze w La Paz i Copacabanie
pierwszy tydzień lutego – Fiesta de la Virgen de Candelaria (Święto Matki Boskiej Gromnicznej). Najlepsze w Copacabanie
luty/marzec – karnawał. W Oruro podczas La Diablada atmosfera robi się gorąca
marzec/kwiecień – uroczystości Semana Santa (Wielki Tydzień).
maj/czerwiec – Corpus Christi (Boże Ciało)
31 lipca – Fiesta del Santo Patrono de Moxos (święto Patrona Moxos,) w San Ignacio de Moxos
15–18 sierpnia – Fiesta de la Virgen de Urcupińa (święto Wniebowzięcia NMP). Najlepsze w Quillacollo
sierpień – Chu’tillos w Potosi.<!-- google_ad_section_end -->

[Natasza]

Festiwale i procesje w Boliwii

Oruro, znajdujące się w górach zachodniej Boliwii na wysokości 3700 metrów, było w czasach przedkolumbijskich ważnym rytualnym miejscem. Hiszpanie dokonali jego restytucji w 1606 roku i od tej pory ponownie stało się ono miejscem świętym dla Indian Uru, którzy niejednokrotnie przybywali z dalekich stron, aby odprawiać tu swoje obrzędy, szczególnie podczas ważnego festiwalu Ito. Hiszpanie zakazali tych uroczystości w XVII wieku, jednak odbywały się one nadal pod pozorem liturgii chrześcijańskiej: andyjscy bogowie byli ukrywani za ikonami chrześcijańskimi, a andyjskie bóstwa stały się świętymi. Festiwal Ito przekształcił się w chrześcijańską uroczystość Matki Bożej Gromnicznej, obchodzoną 2 lutego. Tradycyjne tańce „lama lama” lub „diablada” stały się głównymi tańcami Karnawału Oruro. Karnawał odbywa się obecnie raz w roku, przed Wielkim Postem. Trwa 10 dni i staje się okazją do prawdziwego festiwalu artystów ludowych występujących w maskach, a także do pokazu tkanin i haftów. Głównym wydarzeniem festiwalu jest procesja „entrada”, zawierająca liczne elementy chrześcijańskie i zapożyczenia ze średniowiecznych misteriów. Bierze w niej udział ponad 28 000 tancerzy i 10 000 muzyków. Przez 24 godziny bez przerwy pokonują w kółko czterokilometrową trasę procesji.
źróło:UNESCO
<!-- Text: [end] --><!-- CONTENT ELEMENT, uid:993/text [end] --><!-- CONTENT ELEMENT, uid:994/text [begin] --><!-- google_ad_section_end -->

[Natasza]

Grupy etniczne w Boliwii

Grupa etniczna Kallawaja, mieszkająca u podnóża gór Bautista Saavedra w północnym regionie La Paz, ma korzenie sięgające okresu przedinkaskiego. Jak wiele aspektów kultury andyjskiej, praktyki i wartości grupy Kallawaja wykształciły się z połączenia elementów wierzeń przedhiszpańskich i religii chrześcijańskiej. Określenie kallawaja znaczy „kraina doktorów” lub „zielarze ze świętej krainy leków” i główne zajęcie Kallawaja polega na uprawianiu pradawnych praktyk medycznych. Różne rytuały i obrzędy związane z tymi zajęciami tworzą podstawę ich lokalnej gospodarki. W kulturze grupy etnicznej Kallawaja andyjska kosmowizja jest spójnym zbiorem mitów, rytuałów, wartości i środków artystycznego wyrazu. Ich wyraźnie określony światopogląd, oparty na systemach wierzeń pradawnych lokalnych społeczności, znajduje odzwierciedlenie w tradycyjnej medycynie, której zalety są powszechnie znane nie tylko w Boliwii, ale również w innych krajach Ameryki Południowej, w których leczą księża-lekarze ze społeczności Kallawaja. Sztuka uzdrawiania czerpie swoje niezwykłe możliwości z gruntownej znajomości farmakopei zwierzęcej, botanicznej i mineralnej, a także z wiedzy rytualnej silnie związanej z wierzeniami religijnymi. Wędrowni uzdrawiacze, wyłącznie płci męskiej, leczą pacjentów, używając wiedzy medycznej i farmaceutycznej, zdobywanej poprzez złożony system przekazu i nauki zawodu, w którym istotną rolę odgrywa podróż. Podróżując poprzez bardzo różnorodne ekosystemy, uzdrawiacze Kallawaja wzbogacają swoją wiedzę, dotyczącą roślin leczniczych. Botaniczna farmakopea należąca do najbogatszych na świecie, obejmuje 980 gatunków. Kobiety z grupy Kallawaja biorą udział w wybranych obrzędach, opiekują się kobietami w ciąży i dziećmi oraz tkają rytualne tkaniny z motywami i zdobieniami odnoszącymi się do kosmowizji Kallawaja. Grupy muzyczne nazywane kantus grają podczas ceremonii rytualnych na fletni pana i bębnie, aby nawiązać kontakt z zaświatami.
<!-- Text: [end] --><!-- CONTENT ELEMENT, uid:994/text [end] --><!--TYPO3SEARCH_end--><!-- model-content --><SCRIPT type=text/javascript>document.write(getDateStr()) </SCRIPT>źródło:UNESCO

<!-- /model-menu-right --><!--TYPO3SEARCH_begin--><!--TYPO3SEARCH_end-->
<!-- model-right --><!-- google_ad_section_end -->