pixi
16-02-2011, 23:58
Portugalski ksiądz Franciso Alvarez po obejrzeniu 13 wykutych w skałach w XII/XIII w. kościołów Nowej Jerozolimy napisał: „z pewnością zbudowały je anioły, gdyż ***** ta wydaje się być rzeczą iście nadludzką”. W rzeczywistości to dzieło cesarza Lalibeli, pochodzącego z Indii architekta Sidi Meskela oraz 40 tys. etiopskich robotników i rzemieślników.
Największa z ukrytych w litej skale świątyń – wykuto nie tylko wnętrza, ale także fasadę i mury zewnętrzne – to Bet Emanuel liczący 33 m długości i 12 m wysokości. Za najbardziej tajemniczy uchodzi Bet Golgota ze skalnymi załomami i tajnymi schodami, a za najdoskonalszy architektonicznie Bet Gijorgis (kościół św. Jerzego) przypominający wykutą w głębi różowej skały 15-m wieżę na planie symetrycznego krzyża.
Dla tych, którzy interesują się starożytnymi wykopaliskami, zwiedzenie wykutych z kamienia kościołów w Lalibeli jest jedną z najciekawszych wycieczek, które można odbyć w Etiopii. Ten ”ósmy cud świata” , znajduje się na północy Etiopii, na wschód od jeziora Tana, na pograniczu Wyżyny Abisyńskiej i Kotliny Danakilskiej. Lalibela z chwilą wybudowania dobrej, żwirowej drogi w 1997 roku stała się łatwiej dostępna, choć dotarcie lądem, wobec rachitycznej komunikacji, stanowi prawdziwe wyzwanie dla podróżnika. Większość turystów przybywa tam samolotem. Lotnisko znajduje się w odległości piętnastu kilometrów od osady.
Współczesna Lalibela to typowe afrykańskie miasteczko, rozłożone na zboczach wysokich wzgórz. Część domów, pokrytych słomianymi strzechami, jest z kamienia, jednak większość to klasyczne tukule, czyli chaty zbudowane z gliny, zmieszanej z krowim łajnem.
Podróżnika, który przybywa tutaj z daleka, spotka bardzo duża niespodzianka. Nie zobaczy na zboczach gór monumentalnych budowli, bowiem dawni budowniczowie wykuli kościoły w głębi ziemi i tylko za pomocą dokładnej mapy lub przy pomocy przewodnika można dotrzeć na kraniec skał, w których ukryto słynne świątynie.
Powstanie tych kościołów wiąże się ściśle z historią kraju i objęciem władzy przez dynastię Zague. W VIII wieku n.e. nastąpił schyłek etiopskiej potęgi, spowodowany muzułmańskimi najazdami i wewnętrznymi niepokojami. Wówczas to stolicę kraju przeniesiono z Ajsum do Roha, do górzystej krainy Lasta. Zgromadzone do tej pory wiadomości na temat dziejów Etiopii w XII wieku, kiedy budowano kościoły, są bardzo znikome. Późniejsze wojny, a szczególnie walki obronne z muzułmanami w pierwszej połowie XVI wieku spowodowały, że spłonęły liczne klasztory i kościoły, z dymem poszły bezcenne rękopisy zawierające dokumenty z tamtego okresu.
Ówcześni władcy z dynastii Zagub opierali się mocno na chrześcijaństwie zarówno w polityce wewnętrznej, jak i zagranicznej. Gdy spojrzymy na listę królów – odtworzoną na podstawie tradycji i dużo późniejszych zapisów – to kilku z nich posiada przydomek ”kyddus” – ”święty”. Jednym z nich był zaliczany w poczet rodzimych świętych Lalibela.
Największa z ukrytych w litej skale świątyń – wykuto nie tylko wnętrza, ale także fasadę i mury zewnętrzne – to Bet Emanuel liczący 33 m długości i 12 m wysokości. Za najbardziej tajemniczy uchodzi Bet Golgota ze skalnymi załomami i tajnymi schodami, a za najdoskonalszy architektonicznie Bet Gijorgis (kościół św. Jerzego) przypominający wykutą w głębi różowej skały 15-m wieżę na planie symetrycznego krzyża.
Dla tych, którzy interesują się starożytnymi wykopaliskami, zwiedzenie wykutych z kamienia kościołów w Lalibeli jest jedną z najciekawszych wycieczek, które można odbyć w Etiopii. Ten ”ósmy cud świata” , znajduje się na północy Etiopii, na wschód od jeziora Tana, na pograniczu Wyżyny Abisyńskiej i Kotliny Danakilskiej. Lalibela z chwilą wybudowania dobrej, żwirowej drogi w 1997 roku stała się łatwiej dostępna, choć dotarcie lądem, wobec rachitycznej komunikacji, stanowi prawdziwe wyzwanie dla podróżnika. Większość turystów przybywa tam samolotem. Lotnisko znajduje się w odległości piętnastu kilometrów od osady.
Współczesna Lalibela to typowe afrykańskie miasteczko, rozłożone na zboczach wysokich wzgórz. Część domów, pokrytych słomianymi strzechami, jest z kamienia, jednak większość to klasyczne tukule, czyli chaty zbudowane z gliny, zmieszanej z krowim łajnem.
Podróżnika, który przybywa tutaj z daleka, spotka bardzo duża niespodzianka. Nie zobaczy na zboczach gór monumentalnych budowli, bowiem dawni budowniczowie wykuli kościoły w głębi ziemi i tylko za pomocą dokładnej mapy lub przy pomocy przewodnika można dotrzeć na kraniec skał, w których ukryto słynne świątynie.
Powstanie tych kościołów wiąże się ściśle z historią kraju i objęciem władzy przez dynastię Zague. W VIII wieku n.e. nastąpił schyłek etiopskiej potęgi, spowodowany muzułmańskimi najazdami i wewnętrznymi niepokojami. Wówczas to stolicę kraju przeniesiono z Ajsum do Roha, do górzystej krainy Lasta. Zgromadzone do tej pory wiadomości na temat dziejów Etiopii w XII wieku, kiedy budowano kościoły, są bardzo znikome. Późniejsze wojny, a szczególnie walki obronne z muzułmanami w pierwszej połowie XVI wieku spowodowały, że spłonęły liczne klasztory i kościoły, z dymem poszły bezcenne rękopisy zawierające dokumenty z tamtego okresu.
Ówcześni władcy z dynastii Zagub opierali się mocno na chrześcijaństwie zarówno w polityce wewnętrznej, jak i zagranicznej. Gdy spojrzymy na listę królów – odtworzoną na podstawie tradycji i dużo późniejszych zapisów – to kilku z nich posiada przydomek ”kyddus” – ”święty”. Jednym z nich był zaliczany w poczet rodzimych świętych Lalibela.