Zobacz pełną wersję : Trochę dziki Krym
Krymskie urok
i Krym jest doprawdy wspaniały. Jego urok dostrzeżono w Rosji bardzo wcześnie i pierwsze pałace petersburskich dworaków powstawać zaczęły tu jeszcze w końcu wieku XVIII. Szczególnego znaczenia nabrała wówczas mająca i tak już wielowiekową tradycję sztuka ogrodowa. W 1820 roku na Taurydę przybył Puszkin. Fontanna łez wycisnęła niezatarte piętno na jego twórczości. Jeden z jego utworów nosi nawet znamienny tytuł "Do fontanny pałacu w Bakczysaraju". Pięć lat później ta sama fontanna natchnęła Mickiewicza. Krym odnajdujemy w twórczości Lermontowa, Tołstoja, Czechowa, Nadsona, Rudańskiego, Gribojedowa, Żukowskiego, a nawet Marka Twaina i Paula Robsona. Ale chyba najbardziej rozsławił go wybitny malarz-marynista Iwan Ajwazowski (1817-1900), którego domu-galerii w Teodozji nie sposób ominąć. Krym to jednak nie tylko plaże, pałace - zabytki, dawne twierdze czy posiadające wschodni urok targi. To także zakazniki (rezerwaty) z Wielkim Kanionem Krymu na czele i pomniki przyrody - Biała Skała (Góra Ak-Kaja), Góra Magup-Kale, Kanion Belbecki i wiele, wiele innych. Krym to również bez wątpienia najdłuższa na świecie międzymiejska linia trolejbusowa i wina podbijające Europę już od czasów antycznych. Dzisiejsi zaś przewodnicy nie omieszkają opowiedzieć o powstaniu "Madery" - rodzaju wina, którego prapoczątki związane są ponoć właśnie z Krymem.
Bardzo powoli odradza się turystyczne znaczenie Krymu. Powodów jest ku temu doprawdy wiele, ale mnie to cieszy, bo właśnie dzięki temu jest on ciągle jeszcze inny niż znane powszechnie miejsca turystyczne Mekki Europy. Oryginalny i trochę dziki, a przez to bardzo prawdziwy.
http://crimea.ovh.org/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1
Mapa Krymu:
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/6448f38029_m.jpg (http://www.occur.pl/image,693de23c41.html)
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/98194522d6_m.gif (http://www.occur.pl/image,181e15c543.html)
http://www.mapofukraine.net/crimean_peninsula/3D-map-of-crimea.html
Sezon kąpielowy na Krymie trwa maksymalnie 4 miesiące. W zależności od miejscowości zaczyna się on od końca maja, gdy woda nagrzewa się do +18 st. i kończy się stopniowo w połowie października. Największe temperatury woda osiąga w lipcu i sierpniu na wybrzeżu Eupatorii i Sudaku (do 28 C), oraz w Jałcie i Ałuszcie (do 26 C).
Godnym polecenia jest sezon Babie Lato, który trwa od początku września do połowy października. Wyróżnia go mniejszy upał w dzień i większa ochłoda w nocy przy ciepłym morzu około 22 C.
Temperatura wody morskiej w okresie letnim zmienia się nieznacznie.
Różnica dni na Krymie (http://www.eastway.pl/), w czasie których temperatura wody i powietrza pozwala na korzystanie z uroków kąpieli morskich, wynosi około trzech tygodni ( najdłuższy okres kąpielowy jest w Sewastopolu i Kerczu (128 dni), najkrótszy w Teodozji (104 dni)).
Noclegi na Krymie
http://hotelmaps.com.ua/detail-setlang-eng-id-692-Fortuna.html
http://restcrimea.com/en/category/7/
Jałta - perła Riwiery Krymskiej, urocze i przytulne miasteczko, położone ok. 40 km na południe od Symferopola. Miasto jest z trzech stron otoczone górami, z czwartej zaś leży ciepłe i łagodne Czarne Morze, co stwarza na tym małym skrawku lądu niepowtarzalny mikroklimat, podobny do śródziemnomorskiego.
Będąc w Jałcie warto zwiedzić również cerkiew Ormiańską, cerkiew Św. Aleksandra Newskiego, cerkiew Św. Joana Złotoustego oraz Kościół rzymsko-katolicki przy ul. Puszkina ( Puszkinskaja). Odprawiane są tu msze w języku polskim. Sobór Św. Aleksandra Newskiego położony jest na niewielkim wzniesieniu u podnóża wzgórza Darsan. Sobór jest nie tylko jedną z najpiękniejszych krymskich świątyń.
Cerkiew Św. Joana Złotoustego, znajduje się na wzgórzu Pulikurowskim we wschodniej części
Jałty. Szczególną rolę odgrywała wznosząca się na wysokość 45 metrów nad poziomem morza dzwonnica.
Cerkiew Ormiańska została wzniesiona w latach 1909-1917. Projekt budowli został powierzony w ręce ormiańskiego architekta Gabriela Ter-Mikeljana, zaś wystrój wnętrza ormiańskiemu malarzowi Wardgesowi Surenjancu. Cerkiew została zbudowana na wzór starych świątyń ormiańskich z VI - XIIw. Obecnie mieści się w niej muzeum historyczno-archeologiczne.
W Jałcie corocznie odbywają się międzynarodowe festiwale sztuki, dni Puszkina i Czechowa, wieczory muzyki kameralnej; np. "Aksamitna Jesień".
Z jałtańskiego portu wychodzi jedna z najstarszych ulic Jałty, ulica F.D. Roosevelta, która łączy się z najpopularniejszym w Jałcie miejscem, nadmorskim bulwarem im. W. Lenina. Pasaż jest ulubionym miejscem spacerów zarówno mieszkańców miasta jak i turystów.
Jeśli postanowisz kontynuować spacer i od domu Czechowa będziesz podążać w górę ulicy Kirowa wkrótce znajdziesz się w zdumiewającym świecie bajek. Polana Bajek to wystawa sztuki dekoracyjnej przedstawiająca rzeźby sławnych bajkowych bohaterów oraz baśniowych motywów. Ponad 200 rzeźb z drewna i kamienia żyjących w otoczeniu niezwykłej przyrody Krymu sprawia, że każdy wynosi stąd wspaniale wspomnienia.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/4de66ae7fa.jpg (http://www.occur.pl)
http://www.ukraine-poland.com/turystyka/turystyka.php?id=jalta.txt
Krym leczy chroniczny bronchit, astmę, choroby oskrzeli, serca i układu krążenia, alergie. Kompleksy sanatoryjne są m.in.: w Jałcie, Ałuszcie, Sudaku, Eupatorii. Mają zamknięte plaże i parki. Kuracjusze mogą korzystać z łodzi i skuterów wodnych. Ceny (od osoby dziennie) zależą od standardu, np. dwójka z toaletą bez natrysku - 20 dol., dwupokojowy apartament z toaletą, natryskiem, lodówką, tv - 35 dol. Jest to koszt noclegów, wyżywienia (w tym dietetycznego), badań i opieki lekarskiej, zabiegów leczniczych, czasem ubezpieczenia.
http://www.polowania.com.pl/sanatoria/aluszta.php
Dla dzieci autystycznych - delfinoterapia w Sewastopolu. Program zawiera m.in. codzienne wizyty obserwacyjne w delfinarium, karnet upoważniający do jednego pobytu z delfinami w wodzie w wybranej formie: kilkuminutowe pływanie indywidualne z delfinami, dwie rundy wokół basenu, udział w pływaniu grupowym (10-15 minut), dla osób, które nie pływają, pobyt obok delfinów na platformie zanurzonej w wodzie (10-15 minut), wejściówkę na występy delfinów. Dwutygodniowy pobyt kosztuje ok. 2 tys. zł.
http://laguna.crimea.com/
NIKOŁAJEWKA
Mała miejscowość turystyczna położona na zachodnim wybrzeżu półwyspu Krymskiego w odległości ok. 40 km od Symferopola.
Czyste morze oraz piaszczysto-żwirowa plaża to atuty tej miejscowości.
Polecana szczególnie dla wielbicieli plażowania i uprawiania sportów wodnych.
Przy głównym deptaku położone są urocze kafejki, regionalne restauracje,puby, dyskoteki, sklepiki z pamiątkami.
W miasteczku znajduje się egzotyczny bazar, którego niepowtarzalna atmosfera zachęca do zakupów miejscowych wyrobów i specjałów krymskiej kuchni.
http://www.nikolaevka.com.ua/en/nikolayevka.htm
Noclegi
http://en.eastbooking.ua/town/nikolaevka/catalog
http://www.fortuna.crimea.com (http://translate.googleusercontent.com/translate_c?hl=pl&langpair=en%7Cpl&u=http://www.fortuna.crimea.com/&rurl=translate.google.pl&usg=ALkJrhi9Wf2T___KALSfnn-pyA8khDyHzA)
Ałuszta
Tutejszy klimat może zaoferować fantastyczne słońce a położenie nad morzem Czarnym zapewnia dostęp do dużego wyboru sportów wodnych, pływania oraz żeglowania. W czasie sezonu letniego Ałuszta ma dużo do zaoferowania. Można wybrać się na plaże, odwiedzić lokalne kawiarenki, restauracje, dyskoteki, zwiedzić muzea czy spróbować sportów takich jak: żeglowanie, windsurfing, jazda na rowerze, czy jazda konna na łańcuch górski Demerdży między Symferopolem a Ałusztą. Są tam dobre szlaki na piesze wycieczki, do których można dotrzeć z przełęczy Angarskiej w pół godziny minibusem z Symferopolu lub Jałty. Góra ma północny i południowy szczyt oddalone od siebie o 2km.
Z Ałuszta można również wybrać się na safari na koniu. W drodze do południowego szczytu, alpiniści przemieszczają się poprzez górę ogromnych głazów oraz zbocze góry, które pokryte jest osobliwą wychodnią skały. Jest to tak zwana "Dolina duchów", przez którą przechodzi się podczas wycieczki na szlaku między Demerdżą a wioską Luchistoe.
Plaże w Ałuszcie są piaskowo-gliniasto-kamieniste, z akcentem na te ostatnie. Woda staje się niemal od razu głęboka, a betonowe falochrony nie dodają uroku. Plaże są wąskie i w większości płatne.
http://i53.tinypic.com/2uf50ds.png
http://www.alushta.crimea.ua/
Ałupka
Ałupka leży 16 km od Jałty. Jej historia, jak i innych miejsc wybrzeża, sięga dalekiej przeszłości. Nazwa miasta pochodzi od greckiego słowa alepu - lisica. Miasto usytuowane jest na górskiej terasie. Domy budowano wzdłuż górskich ścieżek, które z czasem
stały się ulicami. Amfiteatr górski jest jednym z najlepiej opisanych na południowym wybrzeżu Krymu.
Na górze Krestowoj niedaleko miasta odkryto ślady pobytu Taurów. W XIV-XV w., gdy duża część krymskich wybrzeży należała do Genueńczyków, była tutaj jedna z ich faktorii. W latach 20-tych XIX w. maleńką wówczas wioskę Ałupka odwiedził generał - gubernator Kraju Noworosyjskiego graf M. Woroncow. Do 1917 r. było to miejsce wypoczynku zamożnych ludzi.
Główną atrakcją miasta jest pałac Woroncowa, położony w Ałupce, zbudowany w latach 1828-1848 wysiłkiem tysięcy żołnierzy i chłopów pańszczyźnianych, wg projektu E. Bloore'a. W zachodniej części dziedzińca znajduje się główne wejście do pałacu. Fasada pałacu, zwrócona w stronę morza, jest utrzymana w stylu mauretańskim. Kamienne ściany, okienne otwory i wystające trójkątne podpory nadają mu cechy średniowiecznego zamku. Przyglądając się dokładniej pałacowi odnajdujemy podobieństwo z konturami góry Aj-Petri.
Obecnie pałac stanowi muzeum z kolekcją obrazów i przedmiotami z brązu, porcelany i kamienia. Wokół pałacu leży piękny park z I połowy XIX w., założony przez sadownika K. Kebacha. Na powierzchni 40 ha rośnie 200 gatunków drzew i krzewów.
Droga przechodząca przez park dzieli go na dwie części: Górną (w stylu angielskim) i Dolną (w stylu francuskim). Wewnątrz parku znajdują się piękne polany, stawy i jeziorka, rzeczki z kaskadami wodospadów. Osobliwością geologiczną są naturalnie nagromadzone bloki skalne zwane Chaosem. Powyżej leży Wielki Chaos, z którego można podziwiać otaczającą panoramę, a poniżej znajduje się Mały Chaos z widokiem na groty i wąskie szczeliny między klifami.
Zespół pałacowo-parkowy jest unikalnym zabytkiem historii i architektury, często odwiedzanym miejscem Krymu.
http://i53.tinypic.com/2d6wozk.jpg
http://turystyka.wp.pl/kat,2,title,alupka-104010511059105510501040,wid,9997303,artykul.html# dalej
Liwadia
Nazwa miejscowości pochodzi od greckiego liwadion, czyli łąka, polana. Na początku XIX w. ziemie te należały do pułkownika Rewiloty, a potem do grafa L. Potockiego, pod kierownictwem którego wzniesiono dom, a sadownik Delinger rozbudowywał park. W 1860 r. Liwadię kupiła rodzina carska. Pod kierunkiem włoskiego architekta Monigettiego dom Potockiego przebudowano na pałac. Dla Aleksandra III wzniesiono też Mały Pałac. W 1910 r. gospodarzem Liwadii został car Mikołaj II. W miejscu starego pałacu postawiono w 1911 r. letnią rezydencję cara, tzw. Wielki Pałac (lub Biały), istniejący do dziś .
W latach 1920-25 było tu muzeum. W 1925 r. przy wjeździe na teren byłej carskiej rezydencji pojawiła się tablica: "Kurort ludowy Liwadia". Część pałacu poświęcono konferencji jałtańskiej (luty 1945 r.). W Białej Komnacie znajduje się okrągły stół, przy którym odbywały się ważne dyskusje polityczne i gdzie przechowuje się dokumenty. Obecnie pałac służy też jako galeria. Są tam obrazy i grafiki rosyjskich artystów.
Od pałacu do brzegu morza rozciąga się park, jeden z najstarszych na Południowym Wybrzeżu Krymu. Mieszają się tu style: francuski, angielski, turecki. Na małym skwerku w centrum miasta stoi monument wzniesiony ku czci bolszewickiego dziennikarza, Mikołaja Baturin-Zamiatinowa, przyjaciela Lenina.
Jednym z najważniejszych sanatoriów na Południowym Wybrzeżu jest sanatorium Liwadia, zajmujące się chorobami serca. W okolicy uprawia się winorośl, tabakę, owoce i wczesne warzywa.
Do Liwadii, z Jałty, można się wybrać pieszo. Idzie się częściowo plażą, a częściowo alejką za zamkniętymi partiami plaż. Tą trwającą około godziny wycieczkę można sobie umilić kąpielą w morzu lub odpoczynkiem w którejś z licznych kawiarenek.
http://i52.tinypic.com/2qdvhxi.jpg
Mischor
Jeśli płynie się do Mischoru od strony morza, pokazują się bajkowe widoki na wybrzeże. U przystani spotykamy dwie rzeźby z brązu wykonane przez estońskiego rzeźbiarza Amandusa Adamsona. Jedna to syrena z dzieckiem na rękach, stojąca na skale, druga - młoda dziewczyna z dzbanem oglądająca się na starego mężczyznę w turbanie. Rzeźby były inspirowane romantyczną legendą o pięknej Arzy, dla której wielu młodych mężczyzn straciło serce, ale ona kochała tylko jednego, którego spotkała pewnego dnia przy źródle. Los uśmiechnął się do Arzy i wyznaczono dzień ślubu.
Pewnego dnia dziewczyna zeszła nad wodę i została porwana przez Ali Babę i jego rozbójników. Pan młody i ojciec Arzy nie zdołali dogonić zbyt szybkiej dla nich zbójeckiej łodzi. Arzy dostała się do haremu tureckiego sułtana, urodziła mu syna, ale nigdy już nie uśmiechała się. Dokładnie rok od dnia porwania, Arzy rzuciła się z wieży do wód Cieśniny Bosfor. Tego samego wieczoru na skale blisko Mischoru
pojawiła się syrena z dzieckiem.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/c467c530c9.jpg (http://www.occur.pl)
Na wschód od Mischoru leży Gaspra. Znajdują się tutaj sanatoria "Parus", "Marat", "Dniepr", "Perła", pensjonat "Jasna Polana" . Początek Jasnej Polanie dał pałac z lat 30-tych XIX w. wg projektu W. Gunta. Sanatorium nazwano tak na cześć Tołstoja, który mieszkał tu w latach 1901-2 w daczy księżnej Paniny. Gościli u niego M. Gorkij, A. Czechow, W. Korolenko, W. Wieriesajew. Na parterze znajduje się izba pamięci poświęcona pobytowi Tołstoja na Krymie.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/05b9c96b9b.jpg (http://www.occur.pl)
Pałac Kichkine
Niedaleko Gaspry znajduje się cmentarz tauryjski z około 40 sarkofagami datowanymi na 1000 lat p.n.e.
Koreiz - wioska na południowym wybrzeżu Krymu. Koreiz położony 12 km na zachód od Jałty, na wysokości ponad stu metrów nad poziomem morza. Gaspra, Koreiz, Miskhor - te trzy wioski są częścią średniowiecznej "Wielkiej Jałta".
W Koreiz ciekawy pałac Dyulber (Beautiful), który został zbudowany dla wielkiego księcia Piotra w latach 1895/97. Ponad sto pokoji, ze srebrnymi kopułami, rzeźbionym kamieniem inkrustacji i mozaiki ścienne przypominające arabskie w XV-wiecznym Egipcie.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/752ff68d39.jpg (http://www.occur.pl)
Przylądek Aj-Todor składa się z trzech odnóg. W części środkowej znajduje się niezwykły zamek zwany Jaskółczym Gniazdem zbudowany na 38 metrowym klifie (skała Aurorna). Efektownie położona i oryginalnie wykonana budowla jest architektonicznym symbolem Krymu. Zamek został zaprojektowany i zbudowany w 1912 r. w stylu neogotyckim przez architekta A. Szerwuda na zamówienie bakijskiego przemysłowca naftowego barona Sztiejngelja.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/5dafb5c52b.jpg (http://www.occur.pl)
Przeznaczenie budynku - willa, pierwotna nazwa -"Zamek miłości". W 1914 r. dom został sprzedany właścicielowi willi "Perła". W początku 1914 r. otwarto tutaj restaurację "Jaskółcze gniazdo". Po rewolucji październikowej w 1917 r. w budynku rozlokowano bazy turystyczne, potem bibliotekę sanatoryjną "Perła".
Podczas wielkiego trzęsienia ziemi w 1927 r. dostęp do zamku został odcięty, zawaliła się część skały, a także dekoracyjne blanki i szpice budowli. W latach 1968-1971 wg projektu jałtańskiego oddziału instytutu "Giprograg" były prowadzone prace renowacyjne. Obecnie wewnątrz znajduje się kawiarnia.
Poza tym godne uwagi są 3 inne pałace leżące w pobliżu, byłe romanowowskie "Charax", "Kiczkinie" i "Dubler", będące obecnie uzdrowiskami.
Niedaleko od "Kiczkinie" jest też platforma widokowa zwana kapitańskim mostkiem, skąd można podziwiać panoramę morskiego wybrzeża i gór. Wschodnią odnogę
zajmuje Sanatorium Żeglarskie. Nazwa wzięła się od Skały Żaglowej wychodzącej na stopę z morza. W dolince między środkową a wschodnią odnogą przylądka leży Sanatorium Perłowe. Zachodnią odnogę zajmuje Sanatorium Dniepru z XIX-wiecznym parkiem. Są tam szalety w szwajcarskim stylu oraz Ateński Dom Letni z marmurowymi doryckimi kolumnami wykończonymi piaskowcowymi gzymsami.
Za Przylądkiem Aj-Todor wznoszą się trzy budynki Ukraińskiego Sanatorium. Centralną część stanowi biały pałac zaprojektowany przez Borysa Efimowicza, wybudowany w 1955 r. Jest to jedna z najpiękniejszych powojennych budowli. Są tam sale kuracyjne, jadalnia, biblioteka, sala taneczna, sala koncertowa, galeria, sala bilardowa, bar.
Ściany pokryte są malowidłami. Niedaleko Sanatorium Ukraińskiego stoi Sanatorium Marat.
Simeiz
Simeiz był zamieszkały od najdawniejszych czasów. Kilka wieków p.n.e. była tu grecka osada Simeogoz.
Nazwa miasta z języka greckiego oznacza żagle, które można podziwiać ze skał. Unikalną malowniczość temu miejscu przydają urwiste brzegi, wąwozy i przybrzeżne skały: Diwa, Panea, Łabędzie Skrzydło. Zatoka Simeiz leży między Przylądkiem Aj-Panda a Skałą Cudu. Nad brzegiem morza można wejść na 43-metrowego Mnicha.
W 1931 r. podczas sztormu wiele bloków skalnych odłączyło się od Mnicha, który stracił swój pierwotny wygląd.
Obecnie w Simeiz jest 10 sanatoriów. W centrum stoi Sanatorium Czerwonej Latarni Morskiej zbudowane w stylu moresque i gotyckim.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/e408af071b.jpg (http://www.occur.pl)
Gurzuf
Gurzuf leży 16 km na wschód od Jałty w dolinie rzeki Awindy. Gurzufski amfiteatr to jedno z bardziej malowniczych miejsc wschodniego skraju Wielkiej Jałty. Od zachodu wznosi się Nikicki Grzbiet, na północy Babugan-Jajła zaś na wschodzie Aju-Dah (565 m, z tatarskiego Góra-Niedźwiedź). Masyw Aju-Dah, zbudowany z diabazu, porasta bogata roślinność, m.in. dęby, klony, graby, jesiony oraz drzewa terpentynowe. Zachowały się też pozostałości budowli obronnych, kultowych i mieszkalnych z okresu średniowiecza. Wybrzeże zatoki Gurzuf wygina się w szerokim łuku od góry Aju-Dah na wschodzie do Przylądka Mart'yan na zachodzie. Charakterystyczna sylwetka tej góry i widok na plażę z dwiema skałkami - wysepkami stały się swoistym uosobieniem krymskiego pobrzeża. W centrum Gurzufu leżą ruiny starej twierdzy (VI w. n.e.) z czasów Justyniana I, zniszczonej w XIII w. przez Tatarów i odbudowanej w XIV w. przez Genueńczyków, która ponownie padła pod naporem Turków w wieku XV. U stóp tej twierdzy leżało bizantyjskie miasto Gorzuwity, a potem w XIV-XV w. genueńska faktoria handlowa. Piękno Jurzufu (takiej nazwy używano w XIX w.) uwiecznił w swoich wierszach Puszkin, goszczący tutaj jesienią 1820 roku. Pracował nad poematem "Jeniec Kaukazu" i napisał cykl wierszy o Taurydzie. To właśnie tutaj, w Gurzufie, powstała idea napisania długiego poematu "Jewgienij Oniegin". W domu należącym do księcia Ryszela, gdzie zatrzymał się poeta, otwarto muzeum Puszkina.
Miasto składa się z trzech części. Centralna zaczyna się wąskim pasem od morza między skałą
Genoese a strumieniem Arunda i kończy się Wzgórzem Balgotur. Nad morzem leży stara dzielnica mieszkaniowa z maleńkimi, wijącymi się uliczkami. Nowa część miasta położona jest stosunkowo wyżej. Na wschód od skały Genoese znajduje się obóz młodzieżowy Artek. Pięć obozów tworzy razem jedno dziecięce miasteczko. Na Przylądku Suuk-Su, na prawo od skały Genoese leżą obozy: Cyprysowy i Lazurowy. Obóz Przybrzeżny rozciąga się za Przylądkiem Suuk-Su, a niedaleko Góry Niedźwiedziej leży Obóz Morski. Na zboczu powyżej wznosi się Obóz Górski.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/0b5a2e2ac7.jpg (http://www.occur.pl)
Sewastopol
Sewastopol wyróżnia się na półwyspie krymskim także pod względem politycznym. Funkcjonuje on według własnych zasad. Nie podlega władzom Autonomicznej Republiki Krymu, a władzom w Kijowie. Konstytucja Krymu nie obowiązuje na jego terenie, a mieszkańcy miasta nie uczestniczą w wyborach do Parlamentu krymskiego.
W Śródmieściu znajduje się Wzgórze Centralne - efekt dwóch wielkich odbudów - po wojnie krymskiej i po II wojnie światowej. Na licznych sewastopolskich bulwarach znajduje się szereg pomników upamiętniających największe postacie przysłużone miastu. Najstarszy jest Bulwar Marynarski, którego ozdobą jest pomnik załogi brygu "Merkury" z 1839 r. upamiętniający bitwę morską z 1829 r.
Kolejnym bulwarem jest Bulwar Nadmorski, inaczej Bulwar Korniłowa, znany ze swego pomnika "Zatopionym Okrętom" z 1905 r. oraz przepięknych widoków na zatokę. Pomnik, umieszczony na podmorskiej skale, stanowi swoisty symbol Sewastopola. Bulwar Historyczny, z kolei, upamiętnia wydarzenia wojny krymskiej. Strategiczne położenie bulwaru sprawiało, że utrzymanie tej pozycji podczas wojen było zawsze najważniejszym zadaniem. Wznosi się tu rotunda w której znajduje się Muzeum Heroicznej Obrony i Wyzwolenia Sewastopola. W nim znajduje się największe dzieło malarskie poświęcone wojnie krymskiej, a tym samym kolejny symbol miasta - Panorama.
Ponadto warto zobaczyć sobór św. Włodzimierza, w którego podziemiach mieści się Krypta Admirałów. Spoczywają w niej dowódcy floty rosyjskiej - Michaił Łazariew (1788-1851), Władimir Korniłow (1806-1854), Władimir Istomin(1809-1855) i Pawel Nachimow(1802-1855). Warto też przejść się nabrzeżem gdzie znajdują się atrakcje związane z nadmorskim położeniem Sewastopola. Jest tu Ocenarium oraz Akwarium.
Można zobaczyć wiele akwariów z dziesiątkami gatunków zwierząt tropikalnych, prezentowane jest ponad 200 rodzajów ryb z mórz Europy i Azji.
Będąc w Sewastopolu warto zwiedzić jeszcze Muzeum Floty Czarnomorskiej z tablicami pamiątkowymi upamiętniającymi jednostki biorące udział w wojnie krymskiej oraz Muzeum Malarstwa z jego ekspozycją dzieł malarzy europejskich, rosyjskich, ukraińskich, a także zabytkami malarstwa krymskiego.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/7dffee8344.jpg (http://www.occur.pl)
http://www.ukraine-poland.com/turystyka/turystyka.php?id=sewastopol.txt
Dolina Bajdarska
Dolina Bajdarska zajmuje lesisty skłon głównego pasma Gór Krymskich. Szczególnie warto zobaczyć w niej menhiry skielne, czyli cztery pamiątki archeologiczne, specjalnie zorientowane "stojące kamienie", wykazujące wiele podobieństw do angielskiego Stonehenge. Znajdują się we wsi Rodnikowskoje. Po raz pierwszy zostały opisane przez archeologa N. Repnikowa w 1910 r., ale badania nad nimi są wciąż prowadzone.
Ponadto w Dolinie znajduje się najdłuższy kanion na Krymie (16 km) Kanion Rzeki Czarnej. Zaczyna się u podnóża Kyzył-Kaja, jest wąski i stromy, miejscami trudny do przejścia. Do doliny wiedzie droga przez Przełęcz Bajdarską i jeśli zejdzie się nią w stronę Jałty trafi się do słynnej, zawieszonej nad morzem cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w Foros.
Bałakława i Inkerman
Bałakława oraz jej piękna zatoka prawie jak za czasów Odyseusza. Malutka osada, w której zatrzymał się słynny tułacz także dziś słynie ze swej malowniczości. Położona w zacisznej, ładnej zatoce, osłoniętej przez wysokie brzegi, dzisiejsza Bałakława jest niewielką urokliwą miejscowością.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/2e72fe2df4.jpg (http://www.occur.pl)
W czasach starożytnych zwała się Siumbolon, a swą obecną nazwę zawdzięcza temu, że bałakławska zatoka zasłynęła z obfitości ryb. W języku krymskotatarskim Bałakława oznacza dosłownie Rybny Ogródek.
Najsławniejszym zabytkiem miasteczka są pozostałości wybudowanej w latach 1357-1433 twierdzy Czembalo. Wznieśli ją genueńczycy, którzy posiadali szereg swoich twierdz na południowym Wybrzeżu Krymu. Twierdzę Czembalo wybudowali dla zabezpieczenia interesów Genui przed księstwem Teodoro, którego główny bastion znajdował się na północnym wschodzie, na terenach dzisiejszego Inkermanu. W początkach 15 w. najwybitniejszy z władców Teodoro - Aleksy postanowił zdobyć twierdzę.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/1faea41916.jpg (http://www.occur.pl)
Inkerman, monastery
Dojazd:
Bałakława
Z dworca autobusowego w Sewastopolu dojechać na 5 kilometr (w ten niecodzienny sposób nazwano jeden z peryferyjnych dworców autobusowych), korzystając, na przykład, z marszrutki o numerze 17. Następnie przesiadamy się do busiku numer 3, który zawozi nas do samej Bałakławy.
Symferopol
Od III w. p.n.e. do IV w. n.e. w tym miejscu istniała stolica państwa scytyjskiego - Neapol Scytyjski. Była to największa twierdza scytyjska na terenie średniowiecznej Taurydy. Jej ruiny leżą w południowo-wschodniej części dzisiejszego Symferopola. Miasto zajmowało 20 ha, miało dwie bramy i potężne mury.
Dziś Symferopol zamieszkuje 360 tys. z czego większość to Rosjanie i Ukraińcy, Tatarzy stanowią 20% ludności. Miasto jest jednym z głównych ośrodków przemysłowych i kulturalnych Krymu. Miasto odwiedzało wiele sław: Aleksander Puszkin (mieszkał tu we wrześniu 1820), Dymitr Mendelejew, Aleksander Gribojedow, Lew Tołstoj i Włodzimierz Majakowski.
Miasto składa się z trzech dzielnic: Centralnej, Kolejowej oraz Kijowskiej. Najważniejsze ulice to: Kijowska, Jałtańska, Sewastopolska, Kirowa i prospekt Pobedy.
W Symferopolu warto zobaczyć najstarszy budynek w mieście, meczet Kebir-Dżami z 1508 r. (ulica Kurczatowa 4). Uważa się też, że to pierwsza budowla tatarskiego Akmescit. Wzniesiono go na cześć chana Mengli Gireja. Dziś otwierany jest tylko w celach kultowych. Można też pospacerować po XVIII wiecznym parku Sałgirka oraz obejrzeć stojący w nim dwór Pallasa. Najstarszą cerkwią Symferopola jest Sobór św. Piotra i Pawła z 1787 roku.
Na Skwerze Pabiedy można obejrzeć obelisk ku czci kniazia Dołgorukowa, dowódcy wojsk rosyjskich, które zdobyły w 1771 r. Krym, oraz czołg T-34 - pomnik na cześć wyzwolenia Symferopola spod okupacji niemieckiej.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/27d3102f52.jpg (http://www.occur.pl)
Kercz
Kercz to najstarsze miasto Krymu, jego historia sięga 26 stuleci. Leży na wybrzeżu, między Morzem Azowskim i Czarnym. Jest stolicą najdalej wysuniętego na wschód, słabo zaludnionego regionu Krymu. Liczy ponad 100 tys. mieszkańców.
Będąc w Kerczu koniecznie trzeba zobaczyć cerkiew św. Jana Chrzciciela, która dorównuje swa wspaniałością ruskim zabytkom Kijowa, oraz górę Mitrydatesa. Na niej znajdują się ruiny starożytnego Pantikapajonu, gdzie rozstrzygnął się los starożytnego Krymu. Tu Rzym zwyciężył ze sławnym wodzem krymskim i poszerzył swe panowania też na tę część świata. Koniecznie też należy zwiedzić kurhany Kerczu, a szczególnie najsłynniejszy kurhan Cesarski, prawdziwe dzieło architektury sepulkralnej. Kurhan to mogiła ziemna w kształcie nasypu. Kerczeńskie kurhany należą do form bardziej zaawansowanych i możemy w nich wędrować korytarzami. Kurhanom udało się przetrwać do dziś dzięki wieloletnim przekonaniom, że są tworami natury. Kurhan Cesarki został zbudowany dla któregoś z władców Bosforu i zachwyca wywodzącą się z początków ludzkiej cywilizacji architekturą.
W okolicach Kerczu warto wybrać się do twierdzy Enikale. Zbudowali ją w latach 1699-1703 Turcy w obawie przed najazdem cara Piotra I. Wcześniej w ręce Rosjan wpadła jedna z głównych twierdz tureckich i pojawiła się konieczność zbudowania nowego punktu oporu. W ciągu 4 lat budowy kierowano się pośpiechem do tego stopnia, że zapomniano do Enikale doprowadzić wystarczającą ilość wody. W starciu 1771 ze względu na brak wody Turcy oddali twierdzę bez walki. Do dziś zachowały się długie fragmenty potężnych murów.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/45f7bc8a73.jpg (http://www.occur.pl)
Fieodosia (Teodozjia)
Jedno z najstarszych miast Krymu (założone przez Greków w VIw.pne): średniowieczne fortyfikacje genueńskie, Zamek Konsula, Baszta Konstantyna, ormiański kośc. św.Sergiusza, meczet Mufti Dżami, Galeria Ajwazowskiego - największego malarza-marynisty.
Do dziś można kroczyć po murach, które wówczas pełniły centrum średniowiecznej Kaffy. Mury Twierdzy genueńskiej są świetnie zachowane. Po przejściu przez bramę idąc wzdłuż muru twierdzy, po kilkudziesięciu metrach wychodzi się na górę umocnień. Fortecę zbudowano na wzgórzu już w 5 w. p.n.e., jej genueńska wersja pochodzi z XIV-XVw. Zachowała się: brama, baszta Klemensa VI, baszta Crisco, baszta Dokowa.
Dziś Teodozja wciąż jest jednym z najbogatszych miast na terenie Krymu.
Jedyną pamiątką po Turkach jest meczet Mufti Dżami. Z niegdyś 70 istniejących meczetów Mufto Dżami zachował się jako jedyny i przetrwał dzięki przekształceniu go w czasach rosyjskich w ormiańską cerkiew Zaśnięcia NMP.
Najlepiej zachowane w Teodozji, choć też poważnie zniszczone w niszczycielskich czystkach Rosjan, są zabytki ormiańskie. W miejskim parku stoi ufundowana przez samego artystę w 1888r. Fontanna Ajwazowskiego. Przy głównej ulicy w dzielnicy ormiańskiej wznosi się jeden z najwspanialszych zabytków miasta cerkiew Surb Sarkis (św. Sergiusza). To jedyna duża budowla w okolicy, która przetrwała bombardowanie hitlerowców. Obok niej znajduje się grobowiec Iwana Ajwazowskiego. Niedaleko znajduje się kolejna ormiańska cerkiew Archaniołów Michała i Gabriela. Uwagę zwraca piękna bryła budowli z wysoką kopułą i lekkimi słupami. W głębi dzielnicy znajduje się dobrze zachowana z zewnątrz, ormiańska cerkiew św. Jerzego z 1385 r. Kolejny kompleks ormiańskich cerkwi i kaplic zachował się na tyłach twierdzy genueńskiej. Tam znajdziemy cerkiew św. Jana Chrzciciela z XIV w. w której warto obejrzeć przepiękny portal oraz kamienną , niewielką studnię ze świętym źródłem.
Ponadto Teodozja posiada unikatowe muzeum sztuki marynistycznej czyli Galerię Ajwazowksiego, założoną przez samego artystę, najstarsze na Krymie Muzeum Karajoznawcze, Muzeum Wiery Muchinej oraz Muzeum Aleksandra Grina.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/a0c5dd2dd2.jpg (http://www.occur.pl)
Stary Krym
Tutaj mieściła się pierwsza stolica Chanatu Krymskiego, tutaj też półwysep krymski zyskał swoją nazwę. Miasto było znane z handlu i rzemiosła już w VI-VII w., ale największe znaczenie zyskało w XIV w. jako siedziba okręgu Złotej Ordy. Kiedy wyodrębnił się z Ordy Chanat, Tatarzy swą pierwszą siedzibę nazwali Starą Twierdzą czyli Eski-Kyrym. Tym samem imię zyskał cały półwysep. Po przeniesieniu stolicy do Bakczysaraju miasto zaczęło stopniowo podupadać, a po aneksji rosyjskiej straciło nawet prawa miejskie.
Najpierw warto udać się do jednego z najbardziej orientalnych zakątków Krymu, gdzie znajduje się meczet Mameluk Bej Barsa i meczet Uzbeka. Zbudowany w 1288 r. meczet Mameluka dziś jest zrujnowany, ale pamięta najważniejsze lata w dziejach Tatarów krymskich.
Blisko meczetu chana Uzbeka znajdują się ruiny meczetu Kurszn-Dżami, zbudowanego w XIV w. Odkryto też ruiny mauzoleum derwiszów z fragmentami rzeźbionych marmurowych nagrobków.
Tu znajduje się wzgórze znane jako Kemal-ata z pozostałościami fundamentów nieznanych budynków i wielu nagrobków z imionami szejków.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/362a9960e2.jpg (http://www.occur.pl)
Koktebel
Koktebel zwany inaczej Krajem Błękitnych Szczytów. Jako zaciszne miejsce ze wspaniałymi widokami był ulubionym letniskiem pisarzy, aktorów i malarzy. Zyskał sobie nawet sławę "kurortów artystów. W 1893 r. sprowadził się tu poeta rosyjski Maksymilian Wołoszyn, później zaś przyjechali Maksym Gorki, Aleksy Tołstoj, Michaił Bułhakow.
Będąc w Koktebelu warto zwiedzić Muzeum Maksymiliana Wołoszyna urządzonym w domu zamieszkiwanym niegdyś przez poetę. Kto nie wybierze zwiedzania Muzeum Wołoszyna, może wybrać się na plażowym deptak gdzie warto skusić się na degustację win albo tortów. Piętrowe słodkie konstrukcje: orzechowe, czekoladowe, migdałowe, bakaliowe bywają imponujące. Za niewielkie pieniądze (ok.4 hrywien) dostaniemy olbrzymi kawałek smakołyku.
Główną atrakcją Koktebelu jest jednak wygasły wulkan Karadah. Objęty ochroną jako rezerwat oferuje wspaniałe widoki. Warto wynająć łódź z wioślarzem. Podczas przejażdżki przepływa się pod skalnym łukiem malowniczo wystającym z morza - Złotymi Wrotami. Koniecznie trzeba pomyśleć życzenie. Można też skusić się na czterogodzinną wycieczkę po samym wulkanie podczas której można dowiedzieć wiele na jego temat.
Na wschodnim krańcu Koktebela, za małą rzeczką znajduje się dzika plaża nudystów.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/e16df7f6cc.jpg (http://www.occur.pl)
Eupatoria
Eupatoria, jedno z najstarszych miast Krymu, jest centrum zachodniej części półwyspu. Położona na pięknym stepowym płaskowyżu, tworzącym malownicze formy skalne, słynie ze wspaniałych plaż i pięknych widoków.
Miasto ma ok. 115 tys. mieszkańców. Po dziś dzień zachowało swój wielokulturowy charakter. Mieszkają tu Ormianie, Tatarzy, Grecy, oraz Karaimi.
Dzisiaj Eupatoria żyje przede wszystkim z turystyki. Jest jednym z największych uzdrowisk na świecie. Kurort posiada błota lecznicze, gorące źródła mineralne, soliny. Funkcjonuje tutaj wiele sanatoriów (min. największe uzdrowisko dla dzieci na terenie Ukrainy). Właściwości lokalnego klimatu oraz wód wykorzystywane są do leczenia wielu chorób.
Szczególnie godna uwagi jest zachowana dzielnica karaimska. Wśród wąskich uliczek, przypominających bliskowschodnie miasteczko, warto odnaleźć karaimskie domy modlitwy Kienesy. Sąsiadują ze sobą Wielka i Mała kienesa oraz budynki towarzyszące. Spora część świątyń jest bez dachu, obrzędy odprawiane są pod gołym niebem. Kienesy Eupatoryjskie mieszczą się przy ulicy Karaimskiej. Obie stoją naprzeciwko siebie, w głębi obszernego dziedzińca, skryte przed wzrokiem przechodniów. Wejście na dziedziniec chroni duża, ażurowa, żelazna brama w stylu renesansowym.
Wielkie Kienesy Zgromadzeń
Szczególną uwagę należy zwrócić na Wielką Kienesę Zgromadzeń, której oryginalność i wyjątkowość architektoniczno-artystyczna stawiają ją jako najlepszy wzorzec narodowej sztuki budowlanej Karaimów na Krymie. Kienesa ta, mimo niewielkich rozmiarów, prostego kształtu architektonicznego i nieskomplikowanej konstrukcji, jest niezwykle interesująca i pięknie zaprojektowana.
Wyłożony marmurowymi płytami dziedziniec dzieli się na trzy mniejsze, położone jeden za drugim i przypominające układem te, ze Świątyni w Jerozolimie. Pierwszy od wrót do kolumnady nazywany jest korytarzem.
Drugi dziedziniec, w całości wyłożony białym marmurem, nazywany jest dziedzińcem marmurowym lub dziedzińcem-kolumnadą. Zaczyna się czterema kolumnami, których przedłużenie zlewa się w perspektywie z marmurową kolumnadą portyku Wielkiej Kienesy. Tu na wschodniej ścianie rośnie rzadki, 200-letni egzemplarz winorośli. Trzeci dziedziniec, to dziedziniec oczekiwania. Z trzech stron ograniczają go arkady z kolumnami.
Oprócz kienes w Eupatorii zachowały się także budynki biblioteki karaimskiej, oraz typowego domu karaimskiego. W dzielnicy karaimskiej znajduje się też mała restauracyjka karaimska, w której warto posmakować karaimskiej kuchni.
Wracając z dzielnicy karaimskiej warto skierować się w stronę kwartałów zamieszkiwanych przez ludność muzułmańską. Przy ulicy Tatarsko znajduję się pozostałości teke derwiszów. Budynki z XVI-XVIII w. są unikalnym pomnikiem krymskotatarskiej architektury, jedynym tak dobrze zachowanym teke na Krymie. Teke były monastyrami derwiszów czyli mistyków wyznających odłam Islamu Sufizm. Meczet przy wejściu do teke została wybudowana później od klasztoru. Ze wschodu przylega do niej minaret. Budowla otoczona jest płotem, mającym chronić klasztor od niechcianych gości.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/f979652961.jpg (http://www.occur.pl)
Meczet Dżuma-Dżami
Sudak
Wybrzeże Sudaku rozciąga się na wschodniej części Południowego Wybrzeża Krymu; od Przylądka Baszennyj po Słoneczną Dolinę. Jedynym ośrodkiem miejskim jest Sudak.
Nazwa Sudak brzmi jak rosyjskie słowo sandacz, jednak pochodzi z języka Alanów i jest przeszczepioną środkowoazjatycką nazwą miejscową "Sogd". Sudak został założony w 212 r. przez Alanów.
Sudak jest szczególnie znany z Twierdzy Genueńskiej.
Zawieszona nad morzem na stromych skałach, jest najlepiej zachowanym zabytkiem z czasów rozkwitu i ekspansji średniowiecznej Republiki Genueńskiej. Forteca została wzniesiona w latach 1381-1430. Obszar 29,5 ha otoczono murem o długości 1 kilometra, wysokości 6-8 metrów i grubości 2 metrów. Wewnątrz murów mieściła się duża osada. Fortece, stanowiacą ostatni bastion Genueńczyków na Krymie, zdobyli Turcy latem 1475 r. Okoła tysiąca obronców broniło sie w twierdzy. Wszyscy zgineli w pożarze wzniesionym przez Turków. Do dziś zachowały się dwa ciągi murów z czternastoma basztami.
Do dziś zachowały się dwa ciągi murów z 14 basztami, meczet, ruiny kościoła, cysterna oraz fundamenty mieszkań.
Na południowy zachód od wzgórza fortecznego znajdował się port i miasto.
Budynki ówczesnego miasta nie zachowały się do naszych czasów, za wyjątkiem maleńkiej ormiańskiej cerkwi.
Wejście do ormiańskiej cerkwi Dwunastu Apostołów znajduje się naprzeciw zachodniej ściany twierdzy.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/49169441d3.jpg (http://www.occur.pl)
Nowy Świat
Ten czarujący zakątek Krymu nie jest podobny do żadnego innego miejsca na Półwyspie. Olbrzymia góra Sokół, tajemnicze groty i lazurowe zatoczki tworzą niezapomniany widok. Nieprzypadkowo w czasach antycznych osiedle, które się tu znajdowało, nazywano "Paradizo" (ze starogreckiego - park, raj). Wybrzeże Nowego Świata porastają rzadkie gatunki sosny i innych roślin. Nowy Świat słynie z produkcji szampana. Produkowany tu trunek jest jednym z najlepszych w Europie, zdobywał nagrody na wielu wystawach i konkursach win. Jednym z pierwszych ludzi, którzy zapoczątkowali produkcję tego szlachetnego alkoholu na Krymie, był książę Lew Golicyn. Dziś w jego domu mieści się muzeum, w którym możesz poznać historię winiarni i jego założyciela.
http://www.bestourism.com/img/items/small/7037_ava.jpg
W Nowym Świecie możesz wędrować szlakami wiodącymi wśród urokliwych gór. Wspaniały widok rozpościera się z góry Karauł-Oba - na wiele kilometrów odkrywa się wybrzeże z cudownymi skałami i zatokami. Wręcz obowiązkowo należy przejść się ścieżką Golicyna , zwiedzić grotę, w której koncerty dawał słynny Fiodor Szalapin, wykąpać się na carskiej plaży, którą zachwycał się Mikołaj II i wziąć udział w degustacji niezwykłego szampana.
Nowy Świat to nadmorski rezerwat przyrodniczy ok. 4 km na południowy zachód od Sudaku. Dojedziemy tam marszrutką z dworca autobusowego (dolny taras), cena ok. 1,5 hrywny.
W Nowym Świecie znajduje się plaża, zwykle bardzo zatłoczona i brudna. Aby dojść do rezerwatu należy, stojąc twarzą do morza, iść cały czas w prawo, aż znajdziemy małą furtkę nad samym brzegiem. Zwykle stoją tam kasjerzy, pobierając opłatę za wstęp na teren rezerwatu.
Jest też wejście z drugiej strony, od bazaru w Nowym świecie - o drogę należy się spytać miejscowych. Nowy Świat zwiedzamy z jednej, lub drugiej strony.
A w sam rezerwat to przede wszystkim niesamowite widoki i okazja do spaceru wzdłuż brzegu morza. Czasami można ujrzeć, przebywające w tej okolicy, stado delfinów.
http://www.mapofukraine.net/crimean_peninsula/novyi_svet/novyi_svet.html
Bakczysaraj
Bakczysaraj znany jest jako sławna stolica chanatu krymskiego oraz symbol krymskiego Orientu. Ponadto w okolicach miasta znajduje się szereg skalnych miast i monastyrów.
Pałac Chanów krymskich czyli jak nazywają go Tatarzy Chan-saraj nigdy nie miał pełnić funkcji nieprzystępnej twierdzy. Rolę tę przypisano Kyrk-er, gdzie do XVII w. znajdowała się chańska mennica. Pałac w Bakczysaraju miał być swego rodzaju ucieleśnieniem rajskiego sadu. Temu twórczemu zamysłowi odpowiadał przepych pałacu, bogactwo urokliwych dziedzińców, zapełnionych zielenią, drzewami, kwiatami i licznymi fontannami. Pałac chanów to miasto zamknięte w miniaturowej formie, to złożony kompleks budynków mających pełnić przeróżne funkcje.
Na dzień dzisiejszy zachowały się dwa meczety, Wielki i Mały, dom muftia, cmentarz chanów, pokoje codzienne chanów , pokoje gości, straży, służby, harem, baszty, łaźnie, sześć wewnętrznych dziedzińców, 14 fontann i inne. W epoce chanów lista ta była znacznie dłuższa. Historia jednak ciężko doświadczyła pałac, dlatego wiele z jego elementów się nie zachowało.
W Starym Bakczysaraju można oglądać tradycyjną zabudowę otoczoną ogrodami. Znajdziemy tu też liczne fontanny. Z budowli reprezentacyjnych warto zwrócić uwagę na Meczet Drewniany z 1707 r. na ulicy Ismaiła Gasprinskowo 7, Stare Mauzoleum z XV w . kryjące według legendy szczątki dere-bej , księcia doliny z rodziny Jaszłau, rządzącej tu przed przeniesieniem stolicy chanów. Na Eski Jurt warto zobaczyć grupę mauzoleów. Zaś w dawnej dzielnicy Sałacznik można obejrzeć diurbe założyciela miasta Hadżi Gireja z 1501 roku oraz medresę Zindżirli z 1500 r. Zarówno medresa jak i diurbe zostały wzniesione przez Mengli Gireja.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/0d94cb494a.jpg (http://www.occur.pl)
Ogród botaniczny Nikita
Ogród botaniczny leży 8 km od Jałty, posiada 11 000 gatunków i rodzajów roślin pochodzących ze wszystkich zakątków świata. Rośliny te oprócz geografii uczą również historii. Wśród roślin są takie żyjące skamieniałości jak gingko (Gingko bilobo) i sekwoja (Metasequoia), które przetrwały do dnia dzisiejszego. Ogród odegrał ogromną rolę w powiększaniu ilości roślin dekoracyjnych na Krymie. Powierzchnia ogrodu wynosi 272 ha. Bogata kolekcja skoncentrowana jest w trzech parkach, Górnym, Dolnym i Nadbrzeżnym, i pozwala na zapoznanie się z florą z całego świata podczas jednej wycieczki. Niedaleko budynku administracyjnego rozpoczyna się aleja świętego dębu. Drzewa te tworzą wysoką, żywą ścianę.
W ogrodzie znajduje się 18 gatunków i 21 rodzajów dębów. Aleję tę kończy bambusowa gęstwina.
Dalej można przespacerować cyprysową aleją do miejsca, gdzie rosną wielkie sekwoje. Na końcu cyprysowej alei natykamy się na polanę z kolistym basenem, porośniętą kaspijskim lotosem (Nelumbo nucifera).
Na południe od niej leży ogród różany słynący z kolekcji 2 tysięcy rodzajów róż. Wyhodowane tam kwiaty noszą nazwy: Klementyna, Światła Jałty, Rosyjska Piękność, Gwiezdna Siostra (na cześć pierwszej kobiety w kosmosie, Walentyny Nikołajewny Tiereszkowej).
Poniżej różanego ogrodu rośnie płaczący cedr z Atlasu. Spacerując Górnym Parkiem można zobaczyć 500-letni dąb (Quercus pubescens) i sosnę Aleppo. W Parku Dolnym napotykamy na wiecznie zielony kalifornijski dąb (Quercus agrifolia). Obok Juniperusa oxycedrusa i czerwonego junipera (Juniperus virginiana) rosną himalajskie cyprysy (Cypressus torulosa). W USA czerwony juniper zwany jest czerwonym cedrem lub drzewem ołówkowym. Znajduje się tu również perska parotia czyli żelazne drzewo (Parrotia persica) oraz wiąz Zelkowa (Zelkova carpinifolia). "Królową" kwiatów jest magnolia (Magnolia grandiflora) o białych kwiatach i przepięknym zapachu.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/e6c5f8a4f9.jpg (http://www.occur.pl)
Massandra
To jeden z największych ośrodków uprawy winorośli na Krymie. W magazynie tamtejszych winnic jest przechowywana słynna kolekcja win, której trzon stanowi zbiór księcia Lwa Golicyna - prawie milion butelek win różnych roczników, z najcenniejszym Jerez de la frontiera z 1775 r. Pierwsze winnice powstały na początku XIX w. W 1970 r. na Międzynarodowym Konkursie Win w Jałcie 24 z 25 gatunków tutejszych win otrzymało złote medale. Znane wina to: Czarny Doktor, Tokaj, Czarny Muskat, Krymski Pedro, Bastardo Massandra, Rubinowe.
Najcenniejszym zabytkiem Massandry jest pałac Aleksandra III. Wyszukana architektura rezydencji, wzniesionej w 1881 r. przywodzi na myśl Rivierę. W czasach ZSRR pałac służył jako dacza sekretarzy generalnych KPZR.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/5b0d38b8/691bc76719.jpg (http://www.occur.pl)
Na zbliżające się lato rozpoczyna pracę muzeum holografii w Kercz. Tutaj turyści mogą zobaczyć nowy szlak "chrześcijański Kercz".
Dla koneserów win krymskich będzie dostępna degustacja w nowej winnicy "TAVRIDA w Kyparysne (Ałuszta). W Ałuszta na nabrzeżu będzie pierwszym bezpłatny dostęp do Internetu Wi-Fi. Co roku odbywają się na Krymie ponad 100 festiwali. Są wśród nich takie jak:
"Jazz Festival" (Koktebel), Film (Jałta), Festiwal "Rzeczpospolita" (obszar Saki), w Artek będzie tradycyjny festiwal dla dzieci" New Wave ", Międzynarodowy Konkurs Piosenki dla Młodych Wykonawców" "Yuzik Fest.
Ponadto, w czerwcu 2011 roku na Krymie po raz pierwszy będzie etapie Rally World Cup "Intercontinental Rally Challenge", w którym przybywający około 500 tysięcy turystów. Ponadto, w przyszłości w Jałcie w łodzi letni show poziomie europejskim.
Polscy archeolodzy odkrywają starogreckie miasto
Kuchnia z kamiennym piecem i pozostałościami naczyń glinianych, kamienny moździerz i krzemienny nóż - to najważniejsze znaleziska Polskiej Misji Archeologicznej Muzeum Narodowego w Warszawie, która prowadzi prace wykopaliskowe w Kerczu na Krymie.
"Odkrycia w Kerczu przede wszystkim dowodzą, że miasto Tyritake faktycznie istniało. W źródłach historycznych brak było na to jednoznacznych dowodów" - powiedziała PAP w piątek rzeczniczka Muzeum Narodowego w Warszawie, Katarzyna Wakuła.
Pierwsze trzy tygodnie rozpoczętych w lipcu wykopalisk przyniosły szereg odkryć dotyczących codziennego życia mieszkańców Tyritake. Badaczom udało się zlokalizować antyczny dom z podwórzem i kilkoma pomieszczeniami mieszkalnymi, pochodzący najprawdopodobniej z III-IV w. n.e. Z tego okresu mogą też pochodzić odsłonięte pomieszczenia gospodarcze, w tym najprawdopodobniej kuchnia z kamiennym piecem, stołem i pozostałościami naczyń glinianych oraz kamienny moździerz.
"Celem kampanii archeologicznej, którą podjęliśmy jest eksploracja założonego przez Greków miasta Tyritake. Archeolodzy chcą uzyskać kompleksowy obraz życia społeczności antycznego miasta greckiego. Dzięki tym wykopaliskom wiemy coraz więcej o życiu i zajęciach ludzi, którzy tam mieszkali. Udało nam się np. ustalić, że miasto utrzymywało się z handlu suszonymi rybami i winem" - dodała Wakuła.
Prowadzone obecnie na Półwyspie Krymskim wykopaliska są częścią rozpoczętego w 2007 r. polsko - ukraińskiego programu muzealnej współpracy badawczej i naukowej, pod nazwą "Bosporańskie miasto Tyritake". Ze strony polskiej, ekspedycją kieruje kustosz Galerii Starożytnej Muzeum Narodowego prof. Alfred Twardecki. Do Polski trafią na badania pobrane na terenie wykopalisk próbki. W myśl podpisanej w ramach programu umowy, po trzech latach prowadzenia prac wykopaliskowych, Muzeum Narodowe będzie miało prawo do długoterminowego depozytu zabytków, pochodzących z muzeum w Kerczu. Z tego muzeum pochodzi większość zabytków sztuki antycznej, zgromadzony w petersburskim muzeum w Ermitażu.
Według udostępnionych przez Muzeum Narodowe informacji, na terenie Tyritake planowane jest utworzenie parku archeologicznego i lokalnego muzeum, poświęconego historii miasta. Jest to pierwszy tego rodzaju nowoczesny program "umuzealnienia" stanowiska archeologicznego na Ukrainie.
Tyritake położone jest w południowej części istniejącego obecnie miasta Kercz na Krymie. Według ustaleń naukowców, polis (starogreckie miasto - PAP) powstało około VI w. p.n.e. Wcześniej na tym terenie znajdowała się prawdopodobnie osada koczowniczego plemienia Kimmerów, zamieszkujących tereny dzisiejszego Krymu.
(Wp.pl)
Witam. Dziękuję za ciekawe informacje
Praetorium, czyli posiadłość dowódcy garnizonu rzymskiego, odkryli pracujący na Krymie polscy archeolodzy - poinformował PAP dr Radosław Karasiewicz-Szczypiorski z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, kierujący wykopaliskami w Bałakławie na Ukrainie.
Dotychczas badacze przypuszczali, że siedziba ta zlokalizowana była na cytadeli w pobliskim Chersonezie.
Budynek o niejasnym przeznaczeniu archeolodzy badali już w poprzednich sezonach. Tegoroczne prace pozwoliły na jego pełne rozpoznanie.
Warszawscy archeolodzy pojawili się po raz pierwszy w Bałakławie w latach 90. XX wieku. Wykopaliska są prowadzone wspólnie z pracownikami lokalnego Muzeum "Chersonez Taurydzki" w Sewastopolu.
Premier Rosji wezwał do podniesienia jakości usług turystycznych na Krymie.
Dostanie się na Krym z Rosji to wciąż największa bariera w rozwoju kontaktów. A przeloty to sposób najszybszy, ale też najdroższy. Obsługa promowa jest niewydolna, choć wicepremier Kozak raportował, że właśnie zakończyła się wielka rekonstrukcja przepraw promowych przez Zalew Kierczeński. Dzięki temu w ciągu doby na półwysep możne dostać się do 50 tys pasażerów, 10 tys. samochodów osobowych i tysiąc ciężarowych. Wicepremier zapewnił, że obecnie nie ma już kolejek. Jeszcze niedawno media donosiły zaś, że ludzie muszą stać ponad dobę, by dostać się na prom. Kozak podaje też, że została już zorganizowana kolejka oczekujących on-line, uruchomiono zamawianie biletów przez internet i wszystko „pracuje sprawnie".
Linie lotnicze mają w tym roku dostarczyć na Krym i z powrotem 3,2 mln ludzi. Sezon rozpoczął się na półwyspie 1 maja. Prognozy mówią o spodziewanej liczbie 4,3 mln gości, czyli o 15 procent więcej niż rok temu, gdy w marcu Rosja zajęła Krym, usuwając stamtąd ukraińskie instytucje, firmy i banki oraz przejmując hotele i sanatoria.
Powered by vBulletin™ Version 4.1.1 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.
Spolszczenie: vBHELP.pl - Polski
support vBulletin