zdzicho alboom II
24-03-2011, 15:41
Dolomity leżą po południowej stronie głównego łańcucha Alp, w całości na terenie Włoch.
Północną granicę tworzy rozciągająca sie równoleżnikowo dolina Val Pusteria, która oddziela je od głównej grani alpejskiej.
Granicą zachodnią jest dolina Valle Isarco, która poniżej Bolzano łączy się z doliną Adygi.
Granicą wschodnią jest dolina Piave, a na płn. wsch. doliny Val di Sesto i Val Padola oddzielają je od łańcucha Karnische Alpen.
Na południu oddzielone dolinami Val di Fiemme i Val Travignolo Dolomity sąsiadują z grupą Catena dei Lagorai, która choć formalnie bywa zaliczana do Dolomitów różni się zupełnie krajobrazem i budową.
Dolomity rozciągają się równoleżnikowo na ok. 80 km, a południkowo na ok. 70 km.
Dojazd samochodem z Polski odbywa się zwykle przez Innsbruck i przełęcz Brennero, z której szybko można dojechać do północnych rejonów Dolomitów przez dolinę Val Pusteria lub dolinę Isarco.
Inną możliwością dostania się do doliny Pusteria jest droga z Lienz, leżącego na terenie Austrii.
Dojazd ze wschodu i południa prowadzi przez przejście graniczne Tarvisio do doliny Piave.
Nazwa Dolomity pochodzi od nazwiska uczonego francuskiego Deodata de Dolomieu, który odkrył skałę będącą podstawowym budulcem Dolomitów.
Jest to skała osadowa różniąca się jednak od typowej skały wapiennej. Po bliższych badaniach okazało się, że skała jest związkiem wapnia i magnezu.
Dolomieu miał 19 lat, gdy do konał odkrycia. i był nikomu nie znanym amatorem.
Nie tylko skałę nazwano dolomit, ale też całe pasmo górskie.
Podstawowa różnicą pomiędzy pozostałymi częściami Alp a dolomitami jest fakt, że Dolomity nie są górami fałdowymi, lecz w znacznej części zbudowane są z warstw, które ułożone są regularnie, zgodnie z procesem ich narastania.
Najniższą warstwę tworzą skały krystaliczne, na nich leżą skały pochodzenia wulkanicznego. Z nich wyrastają pionowe turnie i baszty zbudowane z dolomitu.
Skały nie są jednorodne, lecz często wykazują domieszki, które tworzą piękny optycznie przekładaniec. Również domieszki są odpowiedzialne za nierównomierną podatność na erozję i tworzenie się zróżnicowanych, niekiedy bajkowych kształtów.
Dolomity nie tworzą typowych łańcuchów górskich, lecz zbudowane są z gniazd, oddzielonych od siebie głębokimi dolinami.
Można tu spotkać szczyt w formie cienkiej jak igła turni sąsiadujący z prawie idealnym prostopadłościanem, zakończonym płytą tak równą i wielką jak boisko piłkarskie.
Północną granicę tworzy rozciągająca sie równoleżnikowo dolina Val Pusteria, która oddziela je od głównej grani alpejskiej.
Granicą zachodnią jest dolina Valle Isarco, która poniżej Bolzano łączy się z doliną Adygi.
Granicą wschodnią jest dolina Piave, a na płn. wsch. doliny Val di Sesto i Val Padola oddzielają je od łańcucha Karnische Alpen.
Na południu oddzielone dolinami Val di Fiemme i Val Travignolo Dolomity sąsiadują z grupą Catena dei Lagorai, która choć formalnie bywa zaliczana do Dolomitów różni się zupełnie krajobrazem i budową.
Dolomity rozciągają się równoleżnikowo na ok. 80 km, a południkowo na ok. 70 km.
Dojazd samochodem z Polski odbywa się zwykle przez Innsbruck i przełęcz Brennero, z której szybko można dojechać do północnych rejonów Dolomitów przez dolinę Val Pusteria lub dolinę Isarco.
Inną możliwością dostania się do doliny Pusteria jest droga z Lienz, leżącego na terenie Austrii.
Dojazd ze wschodu i południa prowadzi przez przejście graniczne Tarvisio do doliny Piave.
Nazwa Dolomity pochodzi od nazwiska uczonego francuskiego Deodata de Dolomieu, który odkrył skałę będącą podstawowym budulcem Dolomitów.
Jest to skała osadowa różniąca się jednak od typowej skały wapiennej. Po bliższych badaniach okazało się, że skała jest związkiem wapnia i magnezu.
Dolomieu miał 19 lat, gdy do konał odkrycia. i był nikomu nie znanym amatorem.
Nie tylko skałę nazwano dolomit, ale też całe pasmo górskie.
Podstawowa różnicą pomiędzy pozostałymi częściami Alp a dolomitami jest fakt, że Dolomity nie są górami fałdowymi, lecz w znacznej części zbudowane są z warstw, które ułożone są regularnie, zgodnie z procesem ich narastania.
Najniższą warstwę tworzą skały krystaliczne, na nich leżą skały pochodzenia wulkanicznego. Z nich wyrastają pionowe turnie i baszty zbudowane z dolomitu.
Skały nie są jednorodne, lecz często wykazują domieszki, które tworzą piękny optycznie przekładaniec. Również domieszki są odpowiedzialne za nierównomierną podatność na erozję i tworzenie się zróżnicowanych, niekiedy bajkowych kształtów.
Dolomity nie tworzą typowych łańcuchów górskich, lecz zbudowane są z gniazd, oddzielonych od siebie głębokimi dolinami.
Można tu spotkać szczyt w formie cienkiej jak igła turni sąsiadujący z prawie idealnym prostopadłościanem, zakończonym płytą tak równą i wielką jak boisko piłkarskie.