Zobacz pełną wersję : Paryskie wędrówki, śladami Chopina
W Paryżu znajduje się wiele miejsc, w których możemy wspominać Fryderyka Chopina. W Palais Royal robił zakupy, na spacery chodził do Ogrodów Tuileries, a w Hotelu Lambert grał dla przyjaciół. Pochowano go na cmentarzu Pere-Lachaise.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/902379a891.JPG (http://www.occur.pl)
Hôtel Baudard de Saint-James, na Place Vendôme 12, gdzie umarł Chopin.
Dwudziestojednoletni Chopin przybył do Paryża jesienią 1831 r. Szybko zadomowił się w stolicy Francji. Spotkał tu zarówno liczną kolonię Polaków (Platerowie, Komarowie, Czartoryscy), jak i muzyków (Kalkbrenner, Thalberg, Hiller), kompozytorów (Liszt, Berlioz, Mendelssohn, Rossini, Cherubini, Paer), malarzy (Delacroix), którzy zachwycili się utalentowanym kolegą. Nic dziwnego, że Paryż stał się jego żywiołem, choć pierwsze wrażenia miał mieszane: „Jest tu największy przepych, największe świństwo, największa cnota, największy występek, co krok to afisze na wen. horoby – krzyku, wrzasku, turkotu i błota więcej, niźli sobie wystawić można”.
W stolicy artystycznej Europy znalazł uznanie, sławę i zarobił duże pieniądze (jednak, jeszcze większe wydał). Tu także znalazł miłość – George Sand – choć nie bardzo szczęśliwą. Wreszcie tu skomponował najważniejsze utwory. W Paryżu mieszkał, koncertował, przyjmował gości i był przyjmowany. Zostało po nim wiele pamiątek, wiele miejsc, w których można go wspominać.
Mieszkania zmieniał kilka razy. Większość najczęściej już nie istnieje, jak na przykład mieszkanie na wzgórzu w Chailliot. Dziś w tym miejscu stoi Pałac Chailliot. Pierwsze mieszkanie miał przy Boulevard Poissoniere 27.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/4144ed0562.jpg (http://www.occur.pl)
Na domu umieszczono tablicę pamiątkową.
„Nie uwierzysz, jak ładnie mieszkam, mam pokoik ślicznie mahoniowo umeblowany, z gankiem na bulwary, z którego widzę od Montmartre do Panteonu i wzdłuż cały piękny świat” – pisał do przyjaciela w kraju.
Potem mieszkał przy rue Cite Bergere, Chausseé d’Antin, rue Tronchet 5. Najdłużej, bo od 1842 do 1849 r., służyło mu lokum przy Square d’Orleans. Nad półokrągłą bramą zobaczymy tu dziś charakterystyczny ażurowy balkon z kutej kraty, złoty napis: „SQUARE D’ORLEANS” i trzy „80” w okrągłych medalionach.
Chopin znany był z wielkiej dbałości o wnętrza, w których przyszło mu mieszkać. Starannie dobierał meble, zasłony oraz drobniejsze przedmioty wystroju. Na końcu ożywiał wszystko bukietami kwiatów, wśród nich ulubionymi fiołkami. Mieszkania służyły nie tylko do mieszkania, ale też do pracy – to w nich dawał lekcje *** na fortepianie. Udzielał ich zarówno paniom z dobrego towarzystwa, jak i pianistom zawodowym, chcącym się podszkolić i poznać technikę mistrza. Lekcja kosztowała 20 franków, i choć było to niemało, chętnych nie brakowało, tak że pianista miał dziennie nawet i pięć lekcji.
Powodziło mu się całkiem dobrze, mógł sobie pozwolić na wygodne mieszkanie w dobrej okolicy, powóz, ubieranie się u najlepszych krawców i szewców. Jego centrum handlowym były ich pracownie i sklepy na bulwarach i w Palais Royal.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/b3352cee4c.jpg (http://www.occur.pl)
„Idź także do Palais Royal, kup mi pod numerem 37 (...) bluzę en toile ecrue za 14 franków” – prosi w liście do Juliana Fontany, przyjaciela i sekretarza.
W długich, wąskich podcieniach Palais Royal zostały butiki, kawiarenki, antykwariaty, lecz nie budzą już dzisiaj emocji. Wiele lokali wygląda na opuszczone. Świetnie za to sprawdza się mały park z fontanną, w którym można się skryć przed zgiełkiem miasta. Część dziedzińca zajmuje zaskakująca instalacja – 260 różnej wysokości kolumn zanurzonych w płytkiej wodzie, kolorowo podświetlanych wieczorem. Ta rzeźba Daniela Burna z lat 80. XX wieku w zabytkowej przestrzeni wyglądała co najmniej tak dziwnie jak szklana piramida na dziedzińcu Luwru. Nic dziwnego, że budziła protesty. W tym roku ukończono jej renowację, bo z czasem, zaniedbana i pozbawiona wody, stała się własną karykaturą.
Chopin, jak zwierzał się Lisztowi, nie lubił grać koncertów w dużych salach. Liczne grono słuchaczy peszyło go. Poza tym obawiał się, że jego stosunkowo cicha, delikatna gra może się wydać w dużej sali nieefektowna, będzie więc niezrozumiana. Nic takiego nie miało miejsca. Przez 18 lat spędzonych w Paryżu Chopin dał tylko 19 koncertów i każdy był wielkim sukcesem. Bilety sprzedawano na długo przed występem. Krytycy pisali o nich w samych superlatywach, zarówno o wykonaniu, jak i o kompozycjach pianisty. Zachwycała szczególnie uduchowiona, poetycka gra Chopina. „Gazette Musicale de Paris” posunęła się do stwierdzenia: „Na pytanie, kto jest pierwszym pianistą świata – Liszt czy Thalberg – odpowiedź jest tylko jedna: Chopin”.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/2f3f61c30c.jpg (http://www.occur.pl)
Najczęściej koncerty – w tym swój pierwszy i ostatni – dawał kompozytor w sali słynnego producenta fortepianów Pleyela. Z Camillem Pleyelem zaprzyjaźnili się zresztą niedługo po przyjeździe do Paryża. Pleyel był przy nim do ostatnich tchnień. Chopinowi odpowiadały, ze względu na dźwięk, fortepiany z jego fabryki. Nie rozstawał się z pleyelami nawet podczas podróży – czy to na Majorkę, do Nohant, czy do Anglii.
Dzisiaj Salle Pleyel należy do z najsłynniejszych sal koncertowych w Paryżu. Duże złote litery na fasadzie budynku przy rue du Faubourg-Saint-Honoré są wizytówką firmy. Czarne kanciaste kolumny, między którymi znajduje się wejście, podtrzymują mocno przeszkloną fasadę. Lecz ten budynek nie ma, poza nazwą, nic wspólnego z dawną salą, w której grał Chopin. Powstał w 1927 r. w stylu art déco. Ale właściciele uhonorowali kompozytora, nadając jego imię jednej z dwóch mniejszych sal, przeznaczonych do wykonywania muzyki kameralnej. Drugą poświęcili Debussy’emu.
Pierwsza sala Pleyela znajdowała się przy rue Cadet. Dzisiaj dwupiętrową, niczym niewyróżniającą się kamieniczkę, łatwo minąć, nie zwracając na nią uwagi. Brama z numerem dziewiątym oflankowana jest z jednej strony przez współczesną, bezstylową witrynę księgarni z lewej i bar po prawej. Obok zakurzonego szyldu „Photo industrielle” nad wejściem, ułożonego czcionkami w stylu lat 40. – 50. XX w., widnieje podświetlana reklama piwa Stella Arois.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/aa00c9b50b.jpg (http://www.occur.pl)
Łatwiej trafić do dawnego konserwatorium przy rue Conservatoire 2 bis, gdzie Chopin też grał.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/1a6cf6127f.jpg (http://www.occur.pl)
Tu zawsze panuje ruch, szczególnie młodych ludzi. Długi budynek, wzdłuż którego parkuje rząd samochodów i motocykli, mieści dziś Conservatoire National d’Art Dramatique. Nadal więc służy sztuce i muzyce. Podobnie jak słynny w XIX wieku Théatre-Italien, do którego ówczesna elita podążała na koncerty i spektakle. Chopin bywał tam dziesiątki razy jako słuchacz i widz. Ale miał też okazję występować na jego scenie. Dawny Théatre przy placu Boieldieu to dzisiaj szacowna Opera-Comique. Budynek został w drugiej połowie XIX w. mocno przekształcony. Spokojną, klasycyzującą fasadę zastąpiła teatralna neobarokowa, niebojąca się nawet złoconych obramień okien i kariatyd podtrzymujących architraw.
O wiele chętniej dawał Chopin koncerty wieczorami podczas spotkań towarzyskich u przyjaciół. Często zapraszano go na obiad, licząc, że odwdzięczy się grą. Tak też się stawało. Spotkania przeciągały się do późnych godzin nocnych.
Wśród wielu salonów, w których goszczono artystę, był salon Czartoryskich w Hotel Lambert na Wyspie Świętego Ludwika. Siedziba rodu stanowiła zarazem kwaterę główną patriotyczno nastawionej emigracji. Pięknie położony późnorenesansowy pałac zasłania wysokie ogrodzenie i zieleń. Kilka lat temu kupił go od rodziny Rothschildów, którzy w 1975 r. kupili go z kolei od Czartoryskich, brat szejka Kataru, zamierzając przerobić historyczny budynek na hotel. Konserwator zabytków nie zgodził się na zbyt daleko idące przeróbki, protestowali miłośnicy paryskich zabytków i polski MSZ. W styczniu tego roku ustalono jednak, że pałac zamieni się w hotel, lecz bez daleko idących ingerencji technicznych.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/21925db174.JPG (http://www.occur.pl)
Trzy razy Chopin proszony był też z koncertami na królewskie salony Ludwika Filipa – w pałacu Tuileries czy w Saint-Cloud. Oba pałace już nie istnieją. Spacerując po Paryżu śladami Chopina, na pewno powinniśmy jednak odwiedzić Jardin des Tuileries, bo był to niewątpliwie jeden z ogrodów najchętniej odwiedzanych przez pianistę.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/a78e06b399.jpg (http://www.occur.pl)
12, place Vendome
W 1849 r. było już jasne, że choroba niszczy pianistę w błyskawicznym tempie. Przyjaciele nie mieli chyba wątpliwości, że koniec jest bliski. Chcieli go jednak ratować, ulżyć mu w cierpieniach, stworzyć warunki do wydobrzenia. We wrześniu znaleźli mu duże, jasne i ciepłe mieszkanie przy placu Vendome. To wówczas, tak jak i dzisiaj, jeden z najlepszych adresów w Paryżu. Plac powstał w XVIII wieku. Jego podłużny kształt z charakterystycznie ściętymi rogami nadał mu w XVII wieku architekt Jules Hardouin-Mansart (1646 – 1708), który zaprojektował też jego jednolitą zabudowę z charakterystycznymi wysokimi dachami z lukarnami. Placem zawładnęli bankierzy i jubilerzy. Fryderyk ucieszył się na przeprowadzkę, planował, jak urządzić nowe mieszkanie.
Na Vendome czuć zapach wielkich pieniędzy. Witryny Cartiera, Diora, Patek Philippe’a, Van Cleefa, Boucherona, Roleksa. Wejście do hotelu Ritz, wjazdy do podziemnych garaży, z których wyłaniają się drogie limuzyny. Zwykły przechodzień przemyka przez plac, nie zatrzymując się. Nie zauważy na ścianie pod numerem 12 tablicy: „Frederic Francois Chopin, né a Zelazowa Wola (Pologne) le 22 fevrier 1810, est mort a cette maison le 17 octobre 1849”. Obok markizy nad sklepem z nazwą „Chaumet”. Ta firma jubilerska jest właścicielem dawnego mieszkania Chopina, w jednej z sal urządziła izbę poświęconą jego pamięci.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/d99aef18/49939b11ce_m.jpg (http://www.occur.pl/image,3c77340185.html)
Na domu z nr 12 znajduje się tablica upamiętniająca miejsce śmierci Chopina.
http://www.occur.pl/images/0245c46c/a613a432/f6ffb436f4.JPG (http://www.occur.pl)
30 października 1849 r. w La Madeleine rozbrzmiało „Requiem” Mozarta,a zaraz potem „Marsz żałobny”. Paryż żegnał naszego ulubionego pianistę i kompozytora Fryderyka Chopina. Do kościoła przybyło trzy tysiące ludzi według zaproszeń, a także tłumy paryżan, którzy musieli stać na schodach.
La Madeleine jest to kościół nietypowy zbudowany na wzór rzymskiej świątyni. Pięćdziesiąt dwie korynckie kolumny otaczają długi na 103 metry prostokątny budynek. Projekt budowanego przez 80 lat od 1764 roku kościoła był wiele razy zmieniany. A w czasie jego budowy historii proponowano, by przeznaczyć go raczej na bibliotekę lub dworzec. Siedem lat po egzekwiach Chopina odbył się tu też pogrzeb Adama Mickiewicza.
Kościół La Madeleine był tego dnia przystrojony czarną materią z inicjałami F.C. Kondukt ruszył na Cmentarz Pére-Lachaise. W pierwszych rzędach szli najbliżsi przyjaciele: książę Adam Czartoryski, Jane Stirling, Auguste Franchomme, Camille Pleyel, Wojciech Grzymała, Adolf Gutmann, Solange Sand, Eugene Delacroix.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/84426c9c8b.JPG (http://www.occur.pl)
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/8cfd3608de.jpg (http://www.occur.pl)
Cmentarz Pére-Lachaise na wschodnich rogatkach miasta powstał stosunkowo niedawno, bo w 1804 r. Początkowo nikt nie chciał z niego korzystać, właściciel uciekł się więc do marketingowego chwytu – namówił władze miasta do przeniesienia tu szczątków Heloizy i Abelarda, a potem grobów Moliera i La Fontaine’a. Wtedy pochówki ruszyły. Obecnie cmentarz, położony na wzgórzu, ma powierzchnię 48 hektarów i jest gęsto, niczym miasteczko, zabudowany grobami. Ma najdłuższą listę pochowanych tu „celebrytów”: pisarzy, muzyków, malarzy, polityków, wojskowych.
W pierwszą rocznicę śmierci Chopina przyjaciele wystawili mu nagrobek. Pomnik stoi przy wąskiej alei na skarpie. Zgięta wpół z bólu Euterpe, muza poezji, na kolanach trzyma lirę z zerwanymi strunami. Wąski grób otoczony jest zawsze kwiatami. Za żelazną kratę ktoś wetknął nawet biało-czerwoną chorągiewkę. Inny na kolanach muzy z białego marmuru położył czerwoną różę.
http://wirtualnafrancja.com/thumbnail.php?file=Chopin_877024448.jpg&size=article_medium
Paryż, salon w mieszkaniu Chopina przy Square d'Orleans 9, akwarela niesygnowana. Oryginał zaginął ze zbiorami Laury Ciechomskiej w Warszawie.
http://pages.infinit.net/chopinfr/salon2.jpg
Drugie mieszkanie Chopina w Paryżu znajdowało się przy rue de la Cité Bergère 4, kompozytor mieszkał tam przez rok od czerwca 1832. Był to apartament w pensjonacie położonym bardzo blisko jego poprzedniego miejsca zamieszkania, jednak znacznie dla niego wygodniejszy. Jego nowe mieszkanie położone było w spokojnym zakątku znakomitej dzielnicy.Apartament nr 702, który wynajął, znajdował się na pierwszym piętrze. To tu na dobre rozpoczęła się jego ***** dydaktyczna. Dawał coraz więcej lekcji na swoim fortepianie Playela.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/30eaec912d.jpg (http://www.occur.pl)
Paryż, rue de la Chaussée d'Antin No 5.
Zajmuję teraz mieszkanie Francka — wyjechał do Londynu i Berlina. Czuję się doskonale w tych ścianach – pisał Fryderyk w swojej korespondencji, gdy przeprowadził się do swojego trzeciego mieszkania w Paryżu. Tym razem nie miał już mieszkać sam. Wprowadził się do niego kilka lat starszy kolega z Polski, Aleksander Hoffmann kurzący fajkę lekarz i pianista. Mieszkali razem jakiś czas od 1833 r., a w 1834 r. Hoffmanna zastąpił inny przyjaciel z kraju, Jan Matuszyński, który właśnie skończył studia medyczne w Niemczech. O atmosferze tamtych dni świadczą słowa Matuszyńskiego: W Paryżu zacząłem od tego że poszedłem do Chopina… wyrósł i zmężniał, ledwie go poznałem. Jest teraz tutaj pierwszym pianistą; daje dużo lekcji i bierze co najmniej dwadzieścia franków za godzinę. Dużo skomponował i cieszy się wielką popularnością… To, że razem mieszkamy jest dla mnie wszystkim! Wieczorami chodzimy do teatru albo składamy wizyty, jeżeli nie idziemy do teatru ani z wizytą siedzimy spokojnie w domu we własnym towarzystwie. Rzeczywiście wydaje się, że był to pomyślny okres w życiu Chopina, świadczyć o tym może jeszcze jeden cytat z korespondencji polskiego skrzypka Antoniego Orłowskiego: Chopin jest w dobrym zdrowiu i silny; zawraca w głowach wszystkim Francuzkom i doprowadza do zazdrości mężczyzn. Dyktuje modę i elegancki świat będzie się wkrótce nosił à la Chopin. Przyrue de la Chaussée d’Antin 5 mieszkał Fryderyk do 1836 roku, mieszkanie zawsze pełne świeżych kwiatów, umeblowane zostało bardzo eleganckimi meblami. Często zapraszani byli goście m.in. Liszt w celu wspólnego muzykowania, a bez specjalnych zaproszeń spontanicznie wpadał spędzić z kolegami czas lub zagrać w wista Julian Fontana, ich szkolny przyjaciel.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/7a73e54072.JPG (http://www.occur.pl)
Kolejne mieszkanie Chopin wynajął na tej samej ulicy co poprzednie, oddalone było tylko o kilka numerów. Przy rue de la Chaussée d’Antin 38 mieszkał w latach od 1836 r. do listopada 1838 r.. W 1836 r. oświadczył się Marii Wodzińskiej i choć został przyjęty, to postawiono mu również warunki utrzymania narzeczeństwa w tajemnicy i dbania o zdrowie. Do dziś nie wiadomo jak doszło do zerwania zaręczyn. Chopin głęboko to przeżył. Fryderyk mimo kłopotów w życiu prywatnym prowadził wówczas bardzo intensywne życie towarzyskie: Dziś mam parę osób u siebie, między innymi pani Sand, przy tym Liszt gra, Nourrit śpiewa. Według Brzowskiego na tym wieczorze muzycznym byli obecni również: Heinrich Heine, Astolphe de Custine, Eugène Sue, Marie Sophie d’Agoult i Ferenc Liszt, hr. Włodzimierz i Bernard Potoccy, Wojciech Grzymała i Jan Matuszyński. Jeszcze w 1836 r. Chopin poznał George Sand, sześć lat od niego starszą pisarkę (czyli Aurore Dudevent). Początkowa niechęć do niej po kilku spotkaniach zniknęła i wkrótce rozpoczęła się ich intymna przyjaźń.
http://pics0.meilleursagents.com/photos/ec/51/0e37727223f8da1.23281.ms.jpg
Kolejny adres uznawany za mieszkanie Chopina rue Pigalle 16 był de facto adresem George Sand. Przypisuje się go Chopinowi, bo rzeczywiści w latach 1841-1842 spędził tu większość czasu, a nawet udzielał tu lekcji swoim uczniom. W korespondencji Honoré de Balzaca zachował się taki opis tego miejsca sporządzony po wizycie u George Sand: Mieszka przy rue Pigalle nr 16, w głębi ogrodu, nad wozowniami i stajniami domu, który ma front od ulicy. Ma pokój jadalny, w którym meble są z rzeźbionego drzewa dębowego. Buduarek jest koloru kawy mlecznej; w salonie zaś, w którym przyjmuje, pełno kwiatów w pysznych wazonach chińskich. Zawsze też pełno kwiatów w żardinierce. Meble są z zielonym obiciem. Jest szafka z mnóstwem ciekawostek, są obrazy Delacroix, jej portret pędzla Calamaty. [...] Wspaniały fortepian jest z drzewa palisandrowego. Wreszcie jest tu zawsze Chopin.
http://pics3.meilleursagents.com/photos/71/17/084192789c20770.22552.ms.jpg
W luksusowej dzielnicy pod Montmartre, Chopin i George Sand w sierpniu 1842 r. wynajęli dwa blisko siebie położone mieszkania na Square d’Orléans. Po powrocie z letniego wypoczynku w Nohant, George Sand wprowadziła się pod nr 5, a Chopin pod nr 9. Wydawało się to doskonałym rozwiązaniem: dzielił ich od siebie tylko dziedziniec. Znajdujące się na parterze mieszkanie Fryderyka składało się z przedpokoju, salonu i sypialni, a z okien rozciągał się widok na ogród [cyt. za: Szulc, Chopin…]. Chopin na Square d’Orléans mieszkał od 1842 przez blisko siedem lat aż do 1849 r., czyli roku swojej śmierci – jednak nie był to jego ostatni paryski adres.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/95ddd641ed.JPG (http://www.occur.pl)
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/d0ae461021.JPG (http://www.occur.pl)
Kompozytor dwukrotnie (1838 i 1841 r.) wystąpił na królewskim dworze, grając dla Ludwika Filipa w renesansowym pałacu Tuileries, który spłonął podczas Komuny Paryskiej w 1871 r. Pozostały jedynie wspaniałe ogrody, dzieło André Le Netre'a, nadwornego architekta zieleni Ludwika XIV. To pierwszy, a zarazem najstarszy i największy (28 ha) ogród w Paryżu udostępniony publiczności. Chopin lubił przechadzać się wśród wytyczonych tu z matematyczną precyzją żywopłotów, gazonów i klombów rozkwitających co sezon 60 tys. kwiatów. Z kolei powstały w XIX w. park Monceau w stylu angielskim kryje wśród jaworów, miłorzębów i lip pomnik z 1906 r. dłuta Jacques'a Froment-Meurice'a: Chopin komponuje przy fortepianie marsz żałobny, u jego stóp alegoryczna figura Bólu. W 150. rocznicę śmierci artysty jego spiżowe popiersie stanęło również w południowo-zachodnim zakątku Ogrodu Luksemburskiego. Odlew marmurowej rzeźby z 1872 r. dłuta Bolesława Syrewicza jest darem rządu polskiego w zamian za zaginiony w czasie wojny pomnik z 1900 roku.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/3220f83b55.jpg (http://www.occur.pl)
Pomnik Chopina w Parc Monceau z 1906 roku dłuta Jacquesa Froment Thomas
Park Monceau powstał w roku 1769 roku, kiedy ksiaże Ludwik Filip, kuzyn Ludwika XVI, ojciec króla Ludwika Filipa I, księcia Orleanu, Philippe-Egalité, kupił hektar ziemi na Boulevard de Courcelles .
Parc Monceau nie jest wielkim parkiem w Paryżu, ale jest jednym z najbardziej urokliwych parków
w Paryżu. Park posiada jedne z największych drzew w Paryżu, z których dwa to orientalne platany, jeden o obwodzie prawie 23 metrów na 7 metrów, liczący sobie 140 lat, drugi ma obwód 4 metrów i jest ponad 100 letnim drzewem. Parc Monceau otwarty jest codziennie od 7 rano do 18:00 w zimie i do 22:00 w lecie.
http://www.paris-walking-tours.com/images/monceaugate.jpghttp://www.paris-walking-tours.com/images/monceaucolumns.jpg
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/0e4ded6d0e.jpg (http://www.occur.pl)
http://www.frederic-chopin.com/pages/c3a.htm
Musée de la Vie Romantique Muzem Romantyzmu
Niegdyś dom i warsztat malarza Ary Scheffer, żyjącego w latach 1795-1858. Scheffer i jego córka przez wiele lat organizowali tu wieczory piątkowe, na które przychodzili George Sand, Fryderyk Szopen, Eugène Delacroix, czy później Charles Dickens. Dzisiaj muzeum ma w swoich zbiorach pamiątki po George Sand, tj. portrety, biżuterię, przedmioty domowe oraz 170 dokumentów dotyczących życia francuskiej pisarki.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/2291f4b76e.jpg (http://www.occur.pl/)
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/03528f2765.jpg (http://www.occur.pl)
Portret Chopina i George Sand namalowany przez przyjaciela kompozytora- Delacroix
Musée de la Vie Romantique, Hotel Scheffer-Renan, 16 rue Chaptal
dojazd: metro - linie 2, 12, stacja Pigalle lub linia 12, stacja Saint Georges
Autobusy: 67, 68, 74
Wstęp: wolny przy zwiedzaniu stałych kolekcji
Otwarte: codziennie od 10 do 18 z wyjątkiem poniedziałków i świąt
http://www.vie-romantique.paris.fr (http://www.vie-romantique.paris.fr/)
otwarte: wt-nd. 10.00-18.00; wstęp wolny, z wyjątkiem ekspozycji specjalnych.
Salon Muzeum Chopina w Paryżu
Salon Fryderyka Chopina jest małym muzeum słynnego kompozytora Fryderyka Chopina i znajduje się w Bibliotheque Polonaise w 4. dzielnicy Paryża.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/8c17d8ae1b.JPG (http://www.occur.pl)
Jest to bardzo małe muzeum, faktycznie zajmuje jeden pokój w Bibliotece Polskiej, ale nie zawiera sporo pamiątek osobistych Fryderyka Chopina.
W muzeum można zobaczyć eksponaty, które obejmują maskę pośmiertną, jego ulubione krzesło, odlew lewej ręki wykonany przez przez Augusta Clesinger, kilka obrazów, liczne portrety i autografy, rękopisy i notatki muzyczne.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/0d2e356d2c.jpg (http://www.occur.pl)
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/5037b3a8c3.jpg (http://www.occur.pl)
Zwiedzanie z przewodnikiem dostępne w czwartki po południu i soboty rano po uprzednim uzgodnieniu.
Polonez Bibliotheque de Paris
Société Historique et Litteraire Polonaise
6 Quai d'Orleans
Dojazd
Metro: Pont Marie
Autobus: 6
http://www.bibliotheque-polonaise-paris-shlp.fr/index.php?id_rubrique=1139 (http://www.bibliotheque-polonaise-paris-shlp.fr/index.php?id_rubrique=1139)
W Paryżu jest ** Hotel Chopin, położony ok. 10 minut od Opery. Hotel wybudowany w 1846 roku.
10 Boulevard Montmartre
Metro: Richelieu-Drouot lub Grands Boulevards
http://i42.tinypic.com/ohjybn.png
Hotel, klimatem przypomina poprzednią epokę i leży przy Aleji Fortepianów.
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/dace12a429.jpg (http://www.occur.pl)
http://www.hotelchopin.fr/
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/2e78db9be0.jpg (http://www.occur.pl)
Drugi pomnik Chopina w Ogrodzie Luksemburskim
Wzniesiony został w 1901 roku z inicjatywy muzyków F.-Henry Peru i Jules Masseneta,
a jego autorem był Georges Dubois. Popiersie zniknęło podczas II wojny światowej. Nowe popiersie autorstwa Bolesława Syrewicza ustawiono w 1999 roku. Pomnik składa się z granitowego cokołu, na którym znajduje się brązowe popiersie artysty. Pomnik posiada napis: A Frédéric Chopin 1810-1849
http://www.occur.pl/images/7339d9fa/1179eaf4/87813e9649.jpg (http://www.occur.pl)
Henri Rousseau namalował obraz pomnika George'a Dubois.
<CENTER>Les logements de Chopin à Paris</CENTER>
<TABLE border=1 width="100%"><TBODY><TR><TD rowSpan=9 width="33%">http://www.coindumusicien.com/Fredchop/paris.JPG</TD><TD width="3%">1</TD><TD width="34%">27 Bd de la poissonière (09/1831)</TD></TR><TR><TD width="3%">2</TD><TD width="34%">4, Cité Bergère ( fin 1832 )</TD></TR><TR><TD width="3%">3</TD><TD width="34%">5, rue de la Chaussée d'Antin (juin 1836)</TD></TR><TR><TD width="3%">4</TD><TD width="34%">38, rue de la Chaussée d'Antin (09/ 1836)</TD></TR><TR><TD width="3%">5</TD><TD width="34%">5, rue Tronchet ( 10/ 1839)</TD></TR><TR><TD width="3%">6</TD><TD width="34%">16, rue Pigalle .(11/ 1841)</TD></TR><TR><TD width="3%">7</TD><TD width="34%">9, square d'Orléans (08/ 1842)</TD></TR><TR><TD width="3%">8</TD><TD width="34%">74 rue de Chaillot (juin 1849)</TD></TR><TR><TD width="3%">9</TD><TD width="34%">12, Place Vendôme ( fin septembre 1849)</TD></TR></TBODY></TABLE>
http://www.coindumusicien.com/Fredchop/logparis.htm
Powered by vBulletin™ Version 4.1.1 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.
Spolszczenie: vBHELP.pl - Polski
support vBulletin