PDA

Zobacz pełną wersję : Tatarskie Podlasie



Natasza
10-02-2011, 11:05
W 1679 roku bowiem przybyli tu osadnicy tatarscy, którym w zamian za służbę wojskową w armii koronnej król Jan III Sobieski nadał ziemie w Bohonikach. Draniach, Botczy, Kleszczach. Kruszynianach, Litwinkach. Łużance, Lcbicdzicwie, Malawiczach, Małaszewiczach, Nietupach, Polatyczach. Piaskach i Ruchowiczach. Do naszych czasów ludność tatarska w większych grupach przetrwała jedynie w Bohonikach i Kruszynianach.

Dzisiejszy stan posiadania Tatarów w porównaniu z dawniej należącymi do nich gruntami znacznie się uszczuplił. Zamieszkała w wymienionych miejscowościach ludność muzułmańska trudni się przeważnie rolnictwem. Nierzadkie są wypadki, zgodnie zresztą z ogólnymi tendencjami migracyjnymi ludności, odpływu młodzieży tatarskiej do miast, co z kolei przyczynia się w dużym stopniu do łatwiejszej asymilacji i przysparza niemałych trudności w kultywowaniu własnych tradycji i obyczajów. Na wsi natomiast tradycje te są jeszcze w miarę możności przestrzegane, chociaż i tu zaobserwować można stopniowy ich zanik.

Tatarami zamieszkującymi Podlasie zainteresowali się również etnografowie z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W sierpniu 1975 roku zorganizowali oni pod kierunkiem prof dr Zbigniewa Jasiewicza obóz naukowy w dwóch wsiach tatarskich, w Bohonikach i Kruszynianach. Podczas badań terenowych zebrano sporo interesującego materiału o przemianach zachodzących w życiu tatarskiej społeczności. „Stwierdzono, iż grupa ta straciła już cechy odrębnej grupy etnicznej i stanowi obecnie jedynie grupę etnograficzną o pewnych zachowanych różnicach kulturowych, powiązanych z odmiennymi tradycjami religijnymi".
W latach sześćdziesiątych wśród białostockich Tatarów powstał pomysł gromadzenia eksponatów o charakterze muzealnym, a dotyczących własnej przeszłości. Jednak nigdy nie wykroczono poza sferę dyskusji. Rozważano możliwość utworzenia działu tatarskiego w Muzeum Okręgowym w Białymstoku. Niestety pomysł ten spotkał się z obojętnością społeczności muzułmańskiej.

Do projektu utworzenia stałej ekspozycji muzealnej prezentującej przeszłość i kulturę polskich Tatarów powrócono w 1973 roku. Wysłano memoriał do Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku z prośbą o utworzenie działu tatarskiego w przyszłym Muzeum Ziemi Sokolskiej.
22 lipca 1982 roku, w Muzeum Ziemi Sokolskiej w Sokółce otwarto stałą ekspozycję muzealną "Muzułmanie polscy".
źródło:http://www.tatarzy.tkb.pl/

Natasza
10-02-2011, 11:06
Tatarskie święta religijne

ASZURA BAJRAM
Dzień Aszura, nazywany Aszurejnym-Bajramem.
Z okazji tego dnia Tatarki przygotowywały kompot z siedmiu rodzajów owoców, jagód i ryżu. Tradycja ta wiązała się z wydarzeniem, na intencję którego obchodzone było to święto.
Oto Fatima, córka Muhhamada, pomieszała w rozpaczy wszystkie przygotowane na przyjęcie dwóch synów potrawy, na wieść, że obaj polegli podczas wyprawy wojennej.
Stąd też Tatarzy spożywali ten kompot, a święto to traktowali jako dzień żałoby.
W odróżnieniu od dwóch poprzednich świąt, obchodzonych przez wszystkie narody muzułmańskie na świecie, Dzień Aszura wynikał z tradycji wyznawców islamu - odłamu szyickiego, reprezentowanego przez mieszkańców Iranu i niektóre inne ludy islamskie.
Dlaczego obchodzili go także Tatarzy polscy, którzy jako sunnici, nie mieli do czynienia z muzułmanami tego kierunku, trudno jest dziś dociec.

MIEWLUD BAJRAM
Dzień urodzin i śmierci proroka Muhammada.
Podczas niego modlono się rano w meczetach, a po południu spędzano czas w gronie rodzinnym.
Podobnie też postępowano podczas muzułmańskiego Nowego Roku

RAMADAN BAJRAM
Wierni w krajach muzułmańskich podczas pierwszego świątecznego dnia (Ramadan-Bajram), wyrażali swą radość, odprawiając zbiorowe modły, w miarę możliwości, na świeżym powietrzu.
Okazywali w ten sposób wdzięczność Bogu za to, że pozwolił im dotrzymać warunków postu.
Tatarzy polscy także podczas pierwszego dnia Ramadan-Bajramu odbywali nabożeństwa w meczetach w Bohonikach i Kruszynianach, a także w Domu Parafialnym w Białymstoku.
Nie wszyscy mieścili się w meczetach, stąd otaczał je zawsze tłum wiernych przybyłych z różnych stron kraju.
Po nabożeństwie udawali się na mizary, a po południu organizowali spotkania towarzyskie.

KURBAN BAJRAM
Święto Ofiarowania, obchodzili wszyscy wyznawcy islamu na świecie na pamiątkę ofiary Abrahama.
Oto Bóg rozkazał jemu poświęcić w ofierze swego syna Ismaela. Abraham był gotów to uczynić. Wówczas Bóg okazał radość z tej gorliwości i pozwolił zastąpić Ismaela jagnięciem.
Pierwszego dnia tego święta (trwa 4 dni), muzułmanie odprawiają zbiorowe nabożeństwa, a po nich, aby uczcić Boga, składają ofiary ze zwierząt takich jak owce, kozy, krowy, wielbłądy i inne.
Mięso zwierząt ofiarnych rozdzielane było przez ofiarodawców najbliższej rodzinie, krewnym, sąsiadom i ubogim.
U Tatarów polskich było podobnie. Po nabożeństwie w Bohonikach i Kruszynianach następował ubój rytualny barana lub wołu, po czym mięso podzielone było między wszystkich obecnych.
Uboju rytualnego dokonywano dla uczczenia Boga, jak również na intencję pomyślności najbliższej rodziny czy wszystkich krewnych.

Tatarskie święta świeckie
SABAN TUJ
czyli święto urodzaju, dość pokrewne święto do słowiańskich dożynek.
z tej okazji organizowano wielkie zjazdy , podczas których społeczeństwo tatarskie ochoczo wspólzawodniczyło w licznych turniejach i koknursach
Kobiety rywalizowały w wypiekaniu łakoci, mężczyĄni zaś próbowali swych sił w konkursach sprawnościowych
Święto to zostało zupełnie zapomniane przez Tatarów mieszkających w Polsce.
jest natomiast wspaniałą uroczystością na terenach Białorusi , Krymu i Tatarstanu
źródło:Tatarzy Polscy

Natasza
10-02-2011, 11:06
Tatarskie zwyczaje...

AZAN
Obrządek nadania nowo narodzonemu dziecku imienia nosi u Tatarów nazwę AZAN.
Odbywa się on zazwyczaj w domu rodziców w godzinach popołudniowych. W uroczystości biorą udział: imam, dwóch świadków oraz zaproszeni goście.
Wykąpanego i ubranego na biało noworodka układa się na poduszce na stole w taki sposób, aby jego głowa była skierowana w stronę świętych miast islamu.
Na stole znajdują się: Koran, płonąca świeca, chleb, sól i woda.
Imam recytuje modlitwę nijet i wymawia imię, które ma zostać dziecku nadane.
Następnie ujmuje noworodka za wskazujący palec u prawej ręki i siedem razy powtarza szahadę.
Potem, trzymając dziecko palcami prawej ręki, recytuje azan (wezwanie do modlitwy).
Z kolei ujmuje lewą ręką lewe ucho i wymawia drugie wezwanie do modlitwy, zwane 'kammet.
Obrządek zakończony jest specjalną modlitwą okolicznościową.
Zwyczaj obrzezania, zwany siunniet, został zupełnie zarzucony.

ZAŚLUBINY
Ceremonia zaślubin odbywa się najczęściej w domu rodziców panny młodej przy udziale imama, dwóch wekilów, czyli świadków, oraz zaproszonych gości.

Przed ślubem narzeczony zaprasza do swego mieszkania imama oraz krewnych płci męskiej. Imam recytuje modlitwę, oprowadza młodego oraz gości trzy razy wokół mieszkania. Następnie wszyscy udają się do domu narzeczonej.

Przed domem wita gości chlebem i solą krewna młodej. Jeszcze w okresie międzywojennym kobieta ta była niekiedy ubrana w kożuch wywrócony włosem na wierzch.

Przy powitaniu pan młody, miejscowym zwyczajem, był obsypywany zbożem. Zwyczaj ten miał sprowadzić na młode małżeństwo bogactwo i szczęście.

W pomieszczeniu, w którym ma się odbyć ceremonia zaślubin, ustawiony zostaje stół nakryty białym obrusem i mirtem. Na stole znajdują się dwie płonące świece, szklanka z wodą, chleb oraz sól.Za stołem zasiada imam w towarzystwie wekilów.

Naprzeciw nich na baranim kożuchu stają młodzi. Narzeczem zwróceni są twarzą w kierunku Mekki. Przed udzieleniem ślubu imam pyta narzeczonego, jaką sumę przeznacza na odszkodowanie dla żony w razie rozwodu. Po czym wpisuje podani) cytrę w umowie małżeńskiej. Wygłosiwszy krótkie przemówienie do nowożeńców imam odmawia modlitwę. Następnie nakazuje "zaharemić" pannę młoda. Zwrot ten oznacza zakrycie twarzy welonem. Po kolejnej modlitwie imam zamienia obrączki i pierwszy składa małżeństwu życzenia.

Ze składaniem życzeń wiażą się dwa przesądy. Aby nie sprowadzić na nowożeńców ubóstwa, nic należy podawać im gołej ręki, lecz owiniętą w chusteczkę. Natomiast przy składaniu życzeń pannie młodej trzeba koniecznie dotknąć jej welonu.

Po zaślubinach, gdy nowożeńcy przechodzą do domu pana młodego, sąsiedzi czynią im symboliczne przeszkody. Kładą w poprzek drogi żerdzie lub belki. Młodzi muszą złożyć im niewielką opłatę lub podarować jakiś drobiazg. Podobne zwyczaje występują u tureckich narodów Azji Środkowej. Ślub u Tatarów kończy się ucztą weselną połączoną z zabawą i tańcami.

W czasie świąt i uroczystości religijnych na stole nie ma prawa pojawić się jakakolwiek potrawa z wieprzowego mięsa.

Na święta przyrządzają Tatarzy własne tradycyjne potrawy - kołduny, bielusz, pierekaczewnik, cebulnik. Tradycyjny napój Tatarów, syta. czyli woda zagęszczona syconym miodem. podawany był niegdyś podczas wszystkich uroczystości rodzinnych. Napój ten w naszych czasach wyszedł z użycia.

Obecnie ceremonia zaślubin ulega coraz większemu uproszczeniu. Coraz częściej ogranicza się do samego obrządku udzielenia ślubu oraz uczty weselnej, która już tylko w nieznacznym stopniu różni się od zabaw weselnych ludności miejscowej.
źródło: http://www.tatarzy.tkb.pl/

Natasza
10-02-2011, 11:07
Tatarskie zwyczaje...

POŻEGNANIE ZMARŁEGO
Obrzędy pogrzebowe Tatarów polsko-litewskich noszą ślady dawnych wierzeń koczowniczych ludów tureckich. W miarę upływu czasu pozostałości te stają się coraz mniej zauważalne. Natomiast nabierają znaczenia naleciałości lokalne, chrześcijańskie.

Do umierającego muzułmanina przybywa na wezwanie krewnych duchowny, który przy łożu chorego odczytuje krótkie modlitwy imany. Zwyczaj ten zapewne został przyjęty od ludności chrześcijańskiej.

Po śmierci układa się zmarłego na marach zwanych labut. Na nich dokonuje się rytualnego obmycia zwłok, czyli guślu. Jeżeli zmarłym jest mężczyzna, guślu dokonuje najbliższy krewny płci męskiej. Jeżeli nieboszczyk nie ma wśród krewnych mężczyzn. zwłoki obmywa żona. Zmarłą kobietę myje jej matka, siostra, córka lub wynajęta kobieta.

Guślu dokonuje się, odmawiając odpowiednie modlitwy. Po umyciu nos i uszy nieboszczyka zatyka się watą, a całe ciało zawija się w białe płótno, zwane sawan. Obok zmarłego kładzie się daławary, czyli papierowe zwoje, na których są wypisane teksty modlitewne.

Następnie zwłoki przykrywa się sukiennym całunem, najczęściej zielonego koloru. Po przygotowaniu zmarłego do pogrzebu przez całą noc, przy świetle świec, odczytywane są modlitwy.

Każda rodzina stara się, aby modlących się było jak najwięcej. Przeważnie wynajmuje się biedniejszych współwyznawców. Modlą się jedynie mężczyĄni. Odwiedzający krewni i znajomi składają przy zmarłym chusteczki z pieniędzmi dla opłacenia modlących się.

Przed odwiezieniem zwłok na cmentarz następuje najważniejszy moment obrzędów pogrzebowych, modły za opuszczone przez zmarłego modlitwy i posty miesiąca Ramazan. Po obu stronach mar zasiadają rzędami muzułmanie i odczytują fragmenty z Koranu. W czasie tego obrządku modlący się przyjmują na siebie grzechy zmarłego. Zwyczaj ten nosi nazwę deur. W bogatych domach do deuru zasiada razem z imamem czternaście osób.

Podczas obrzędu muzułmanie częstowani są sytą, czyli wodą z miodem. Modły kończ wspólne mycie rąk.

Następnego dnia odbywa się pogrzeb. Zebrani krewni i znajomi odśpiewują modlitwy za duszę zmarłego, tzw. jasienie. Potem imam odmawia modlitwę zwaną dua' i pyta zebranych, czy przebaczają nieboszczykowi krzywdy i urazy. Chóralna odpowiedĄ brzmi: "Niech Pan Bóg przebaczy". Imam odmawia modlitwę dżenazie namaz i orszak pogrzebowy rusza w kierunku cmentarza.

Na czele konduktu kroczy imam lub muezzin. Za nim postępuje wóz, na którym leży zmarły, zwrócony głową do przodu.

Z przewożeniem zwłok na cmentarz związane są pewne przesądy. Idąc w orszaku pogrzebowym, nie należy przebiegać drogi i patrzeć w okna. Imam zaś, prowadząc kondukt, nie może spoglądać za siebie. Złamanie tych nakazów mogłoby wywołać wzrost umieralności w osiedlu. Kobiety pozostające w domu nie mogą podczas pogrzebu wyglądać oknem, aby nie sprowadzić śmierci na kogoś z rodziny.

Na cmentarzu, zwanym miziarem, nad otwartym grobem mężczyĄni stają w trzech rzędach, zwróceni w kierunku południowym. Pod przewodem imama odśpiewują wersety z Koranu. Następnie czterech Tatarów opuszcza ciało na wąskich ręcznikach do grobu.Ręczniki te oddaje się na pamiątkę tym, co grzebali zmarłego. Po obłożeniu deskami grobu czterej mężczyĄni, trzymając nad dołem rozpostarty całun, odmawiają modlitwę zwaną tabarek-al-azi.

Nieboszczyka należy ułożyć w grobie głową ku zachodowi, aby w dniu Sądu Ostatecznego, powstawszy z grobu, mógł skierować się prosto na wschód.

Imam polewa grób wodą i nakazuje zebranym oddalić się na czterdzieści kroków od mogiły. Sam zaś pozostaje, modli się, udziela zmarłemu rad i wskazówek na drogę pośmiertną. Na zakończenie odczytuje modlitwę zwaną tałkyn.

Zasypywanie mogiły zaczyna imam, rzucając trzy garście ziemi. W czasie zasypywania grobu krewni zmarłego odśpiewują jasienie. Usypaną mogiłę okłada się kilkoma rzędami kamieni, których liczba powinna być nieparzysta. U głowy i nóg stawia się po jednym większym kamieniu.

Tatarzy wierzą, że do zmarłego przybywają wysłannicy Allaha, aniołowie ciemności Munkir i Nekir. Dlatego też grób musi być takiej głębokości, aby zmarły powitał ich w pozycji siedzącej. Nie jest to oryginalne wierzenie tatarskie, lecz zaczerpnięte ze zwyczajów Turków osmańskich. U Turków imam po zasypaniu zmarłego oddala się od mogiły na czterdzieści kroków i woła: "Przybliżcie się-Munkir i Nekir, przybliżcie się. Oto jest prawdziwy wierny, pójdĄcie, czeka on na was". Wracając do grobu mówi: "Boże wielki i chwalebny, prosimy Cię pokornie, uczyń ziemie lekką dla swego sługi i niech on znajdzie łaskę i miłosierdzie przy Tobie".

Pogrzeb tatarski kończy rozdawanie sadogi przez rodzinę nieboszczyka. Wróciwszy do domu, rodzina zmarłego odmawia modlitwę umur namaz. Krewnym i znajomym, którzy nie mogli wziąć udziału w pogrzebie, wysyła się słodkie ciasto. Podczas czterdziestodniowej żałoby wszystkie lustra i przedmioty błyszczące są szczelnie zasłonięte.
Po żałobie zaprasza się krewnych i uczestników pogrzebu na stypę. W czasie stypy podawane są tradycyjne potrawy. Ponadto rozdawana jest sadoga w postaci bułeczek.
Stypy pogrzebowe połączone z rozdawaniem chałwy znane są wielu ludom tureckim: Kirgizom, Karaimom krymskim, Turkom osmańskim, a nawet Tatarom abakańskim, którzy nigdy nie wyznawali islamu. W stypie Tatarów polsko-litewskich możemy dopatrywać się reliktów kultów dawnych Turków, włączonych do obrzędowości islamskiej.
Wśród muzułmanów litewskich do niedawna jeszcze istniał zwyczaj stawiania na grobach pożywienia dla zmarłych. Zwyczaj ten zwany był przez nich przykładem. Odbywał się najczęściej w porze modłów zadusznych. Przy mogile zbierali się krewni i znajomi zmarłego, porządkowali grób i odczytywali jasienie. Uporządkowaną mogiłę nakrywano białym płótnem i ustawiano na niej syte miodowe} z bułeczkami. Imam skraplał mogiłę odrobina syty. Następnie uczestnicy obrządku częstowali się napojem i bułeczkami. Ustawianie pożywienia na grobie i skraplanie go napojem możemy uważać za relikt dawnych wierzeń przedmuzułmańskich. Wśród ludów tureckich istniał zwyczaj karmienia dusz zmarłych jadłem i napitkiem. Podobne obrzędy kultywowali jeszcze na początku XX stulecia chłopi litewscy i białoruscy.
źródło:Tatarzy Polscy

Natasza
10-02-2011, 11:07
Kuchnia tatarska

Kołduny tatarskie były większe od litewskich i stanowiły zawsze drugie danie.
Po pięciu sztukach człowiek już był syty. Jeśli ktoś sobie życzył, otrzymywał osobno rosół w kubku lub szklance, do popijania przy jedzeniu.
W przeszłości Tatarzy nie stosowali do tej potrawy żadnych dodatków, w okresie powojennym podawali jarzyny bądź sałatki przyrządzane sposobem domowym przez gospodynie. Kołduny należały do potraw świątecznych. Częstowało się nimi także gości weselnych.


Opisane pierożki z mięsem (wołowym lub baranim) nadal są spożywane przez Tatarów.

kułduny
Składniki:
mięso czerwone
łój
cebula
sól
pieprz
mąka
jajko
mleko
masło
liść laurowy, ziele angielskie
przyrządzanie

mięsa, cebulę, i łój zmielić razem i przyprawić solą i pieprzem
mąkę zalać gotowanym mlekiem, wymieszać, dodać jajko i szczyptę soli, po czym dokładnie wyrobić
ciasto rozwałkować i wycinać kółeczka
nałozyć farsz do ciasta, po czym zlepić brzegi kóleczka, zaginając "falbankę" żeby się nie rozkleiło
zagotować wodę z liśmi laurowymi i zielem angielskim. gotować do wypłynięcia ,
podawać z widelcem i łyżką ( łyżka do spijania rosołku ze środka kułduna ).

czybureki
składniki:
mięso mielone
cebula
sól
pieprz
natka pietruszki
mąka
jajko
woda
przyrządzanie

Z mięsa mielonego, drobno pokrojonej cebuli, soli, pieprzu i natki pietruszki przygotowujemy farsz.Nastepnie mąkę jajko wodę i sól mieszając zagniatamy ciasto. Ciasto wałkujemy na duże cienkie placki.
nakładamy farsz(nie za dużo bo się nie usmaży)
zaklejamy i smazymy na zloty kolor z obu stron.


bielusz
składniki:
mąka pszenna - 2 kg
mleko - 1 szklanka
kefir - 1 litr
jajka - 2 lub 3 sztuki
drożdże - pół paczki
masło - 1 kostka
mięso ( wołowina, cielęcina, baranina, lub gęś )- 1.5 kg
cebula - 4 lub 5 duże sztuki
łój ( najlepiej barani lub gęsi ), jeśli mięso zbyt chude - 0.5 kg

Bardzo starannie zagnieść ciasto drożdżowe, odstawić do wyrośnięcia
posiekać mięso , cebulę i łój w kostkę.Rozwałkować ciasto w podłużny placek
wysmarować placek tłuszczem rozłożyć mięso, cebulę i łój na całej powierzchni ciasta. Zawijać ciasto starannie w rulon
ułożyć w prodżiżu, albo na blasze posmarować ubitym jajkiem i cierpliwie czekać aż się upiecze .

halwa
240 sztuk
składniki:
5 kg miodu
5 kg masła
5 kg mąki

Wszystko na małym ogniu.
Rozpuścić masło, i gotować je ( mieszając )aż zrobi się przezroczyste
Do masła stopniowo wsypywać mąkę, stale mieszając, aż do uzyskania jednolitej masy
Powoli dodać mocno rozgrzany miód ( ale zdjęty wcześniej z ognia )
wyłączyć ogień, i mocno mieszać ( tylko )w prawą stronę, aż do jednolitej ciemnozłotej masy
Całość wylać na stolnicę , rozprowadzić równo ( gr. 1cm ) i zostawić do ostudzenia ( ok. 6 godzin ) ,wycinać w równe karo.

dżajma
240 sztuk
składniki:
10 kg mąki
10 jajek
2.5 kostki masła
ciepłe mleko

Wyrobić ciasto.. porządnie
Rozwałkować na bardzo cieniutkie naleśniki i smażyć na patelni na maśle, stale przekładając i dolewając masła.Składać po 2 sztuki na pół i odkładać na płaską tacę.

bułeczki
240 sztuk
składniki:
15 kg mąki
1 kg masła
3 kg cukru
1.5 kg drożdży
50 jaj
rodzynki
zapach
ciepłe mleko
sól do smaku

Zagnieść na lekkie pulchne ciasto do wyrośnięcia. Jak wyrośnie, do pieca !

fiftusz
składniki:
1/2 kg mąki
1 margaryna lub 1/2 masła
2 łyżki kwaśnej śmietany
5 dkg drożdży
1 jajko
marmolada lub gęsty dżem

Drożdże rozprowadzić z cukrem i ciepłą wodą ( mlekiem ).
Wymieszać wszystko razem i formować do upieczenia.

bankuch
składniki:
10 jaj
1/2 kg cukru
1 margaryna lub masło roślinne
1/2 kg mąki
1 łyżeczka proszku do pieczenia
zapach

Masło utrzeć z cukrem,dodać po jednym jajku i ucierać dodając po jednej łyżce mąki zmieszanej z proszkiem do pieczenia .Dodać zapach,piec w prodżiżu warstwami.

placek
składniki:
1 margaryna
1.1/2 szklanki cukru pudru
6 żółtek, 3 łyżki kakao, 3 łyżki wódki
3 łyżki wody, 2 zapachy rumowe
1.1/2 szklanki mąki
proszek do pieczenia

Margarynę rozpuścić, dodać cukier puder i utrzeć razem z kakao ( taką masę przez kilka minut trzymać na małym gazie )
Po wystygnięciu dodać wódkę, wodę, zapach, 3 żółtka i dokładnie wymieszać
z pozostałych 3 żółtek utrzeć pianę .
Od przygotowanej już masy odlać 1 szklankę ( do przełożenia )
Do pozostałej części dodać mąkę z proszkiem, śmietaną i ubitą pianą
wymieszać i piec ok. 35 - 40 minut.
źródło: http://www.tatarzy.tkb.pl/

Natasza
10-02-2011, 11:08
Dzień dzisiejszy.
Obecnie mieszka w Polsce ok. 4000 osób pochodzenia tatarskiego, najwięcej zamieszkuje w województwie białostockim, w tym w samym Białymstoku jest ok. 1800 stałych mieszkańców z rodowodem tatarskim, w Gdańsku, około 200 osób. Oprócz tego żyją w rozproszeniu w Warszawie oraz na ziemiach zachodnich.

Z przedwojennych gmin działa nadal stołeczna oraz gminy w Bohonikach i Kruszynianach na Białostocczyźnie. Nowe gminy, założone po 1945 r., znajduja się w Białymstoku, Gorzowie Wielkopolskim i Gdańsku. Obszar między Sokółką a Kruszynianami to nie tylko unikalne w dzisiejszej Polsce ślady Orientu. To także teren o wspaniałych walorach przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych: urozmaicona rzeźba terenu Wzgórz Sokólskich i Pagórków Nadwisłockich, malow nicza dolina Nietupy, przepiękna Puszcza Knyszyńska, widoczne na każdym kroku ślady współżycia różnych ludów, wyznawców wielu religii...

Nad sprawami wyznaniowymi czuwa Najwyższe Kolegium Muzułmańskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej. W 1992 roku Tatarzy polscy, w nawiązaniu do przedwojennych tradycji, powołali w 1992 roku organizację społeczno-kulturalną jaką jest Związek Tatarów Polskich w Rzeczypospolitej Polskiej. Do ZTP zgłosiło chęć wstąpienia wiele osób, zarówno Tatarów muzułmanów, jak i tych, którzy odeszli od tradycji swego wyznania, lecz nie zapomnieli o rodowodzie. Tatarzy polscy bowiem stanowią grupę etniczną, pozbawioną cech mniejszości narodowej. Wielu z nich uważa się nie tylko za obywateli Rzeczypospolitej, ale także za Polaków

Natasza
10-02-2011, 11:08
Muzułmański Związek Religijny podzielony jest na 6 gmin. Ich siedzibami jest Warszawa, Gdańsk, Gorzów Wielkopolski, Bohoniki, Kruszyniany, Białystok. Na czele Muzułmańskiego Związku Religijnego stoi Najwyższe Kolegium Muzułmańskie wybierane raz na cztery lata, liczące ośmiu członków z przewodniczącym. Siedzibą Najwyższego Kolegium Muzułmańskiego Związku Religijnego w RP: 15-057 Białystok, ul. Chrobrego 12/27, przewodniczący: Jan Sobolewski, tel. (085)41-23-10.
http://www.mzr.pl/ (http://www.mzr.pl/)

Związek Tatarów Polskich składa się z autonomicznych oddziałów. Na czele Związku Tatarów Polskich stoi Rada Centralna. Związek wydaje swoje pismo - "Rocznik Tatarów Polskich". Adres ZTP : 80-152 Gdańsk, ul. Powstańców Warszawskich 22/2, tel. (058)32-28-46, imam meczetu w Gdańsku - Imam Warszawy i Białegostoku Tomasz Miśkiewicz, Przewodniczący Rady Imamów RP.

Dernek - Stowarzyszenie Młodzieży Muzułmańskiej skupia młodzież muzułmańską w Polsce niezależnie od pochodzenia etnicznego.

Unia Młodzieży Tatarskiej skupia młodzież pochodzenia tatarskiego niezależnie od wyznawanej religii .

Stowarzyszenie Kultury Muzułmańskiej w Rzeczypospolitej Polskiej. Organizacja działa głównie na terenie Gdańska. Organizuje spotkania i wykłady dla muzułmanów i nie muzułmanów zainteresowanych islamem. Główną imprezą Stowarzyszenia są Dni Kultury Muzułmańskiej w Gdańsku.

Związek Muzułmanów Polskich.
Związek Muzułmanów Polskich pragnie swoim działaniem "zbliżyć ludzi do Allaha i Allaha do ludzi". Głównymi celami tej organizacji są: popieranie i upowszechnianie działalności na rzecz islamu, popieranie i upowszechnianie praw człowieka na obszarze kultury islamu, świadczenie pomocy muzułmanom www.ipdirect.home.pl/kmp/ (http://www.ipdirect.home.pl/kmp/)

Stowarzyszenie Jedności Muzułmańskiej
Stowarzyszenie jest wspólnotą szyicką. Strona internetowa: www.republika.pl/rberger/ (http://www.republika.pl/rberger/) .

W języku polskim ukazują się następujące czasopisma muzułmańskie:

ŚWIAT ISLAMU Pismo społeczno-kulturalne

Adres redakcji: Ul. Wiertnicza 103

02-952 Warszawa Tel: (022) 842-91-74

email: centrum@muzulmanie.pl (centrum@muzulmanie.pl)



AS-SALAM muzułmański magazyn społeczno - kulturalny

Wydawca: Liga Muzułmańska w RP

Ul. Niska 25/43 01-046 Warszawa
http://www.as-salam.pl/



AL-HIKMAH Wydawca:Stowarzyszenie Studentów Muzułmańskich oraz Muzułmańskie Stowarzyszenie Kształcenia Kulturalnego
http://www.mzr.pl/pl/info.php?id=31

Natasza
10-02-2011, 11:09
Potrawy tatarskie


Kołduny tatarskie

W charakterystyce Tatarów z Suwalszczyzny Aleksandra Osipowicza z 1868 r. (publicysta „Tygodnika Ilustrowanego”), znajduje się opis najbardziej rozpowszechnionej potrawy wśród tej ludności:
"Podczas zebrań fetują się między innymi narodowym przysmakiem, którymi są pierożki z mięsa skrobanego nożem z tłuszczem baranim, pieprzem i cebulą w cieście zwijane, znane i w Warszawie pod nazwiskiem kołdunów litewskich, a tu właściwiej nazywane tatarskimi. Dobre kołduny smakują wyśmienicie, lecz trzeba je umieć sporządzać, acz na pozór jest to jadło nader proste. Spożywa się je łyżką, a sztuka na tem należy, żeby kołdun mógł się cały od razu zmieścić w ustach, bez uszkodzenia ciasta i wytoczenia zeń soku, który właśnie jest delicją amatorów."
Kołduny tatarskie były większe od litewskich i stanowiły zawsze drugie danie. Po pięciu sztukach człowiek już był syty. Jeśli ktoś sobie życzył, otrzymywał osobno rosół w kubku lub szklance, do popijania przy jedzeniu. W przeszłości Tatarzy nie stosowali do tej potrawy żadnych dodatków, w okresie powojennym podawali jarzyny bądź sałatki przyrządzane sposobem domowym przez gospodynie. Kołduny należały do potraw świątecznych. Częstowało się nimi także gości weselnych. Opisane pierożki z mięsem (wołowym lub baranim) nadal są spożywane przez Tatarów.
http://www.tatarzy.tkb.pl/

Natasza
10-02-2011, 11:09
Pierekaczewnik
Do świątecznych potraw należały również pierogi nadziewane wołowiną lub gęsiną, nazywane na Białostocczyźnie pierekaczewnikiem. Podawane były na gorąco, jako drugie danie lub na zimno, poza porą obiadową.

http://www.tatarzy.tkb.pl/

Natasza
10-02-2011, 11:09
Cybulnik
Potrawą jadaną nie tylko w świąteczne dni jest cybulnik. To pieróg z mięsem wołowym, baranim, ale najczęściej z gęsiną, drobno posiekaną z cebulą.

http://www.tatarzy.tkb.pl/

Natasza
10-02-2011, 11:09
Słodkości

Specjałami kuchni Tatarów polskich były wyroby słodkie. Do nich należała sadoga - to specjalna potrawa z miodu, mąki i masła, która była sporządzana zwykle na intencję osoby zmarłej. Określało się ją często z arabskiego jako halwę.
Innym pieczywem obrzędowym, związanym również z kultem zmarłych była dźajma, podawana zazwyczaj podczas wieczerzy. Był to cienki placek smażony w tłuszczu baranim lub maśle i nasycony po usmażeniu miodem.
Kobiety tatarskie z okazji bajramów sporządzały strucle z makiem, serniki i jabłeczniki według powszechnie znanej receptury. Szczególnie strucla z makiem była popularna wśród Tatarów. Nigdy nie zabrakło jej w żadnym tatarskim domu w czasie świąt. Swoistego rodzaju ciastem podawanym gościom podczas świąt, a także w piątki i niedziele, były pompuszki, bułki z domieszka sera, serwowane na gorąco w śmietanie z cukrem lub na zimno, bez dodatków, do herbaty lub kawy.

Wymienione potrawy, zarówno mięsne jak i ciasta, przyrządzane były z różnych okazji. Na co dzień Tatarzy odżywiali się podobnie jak pozostali mieszkańcy naszego kraju. Jedynie starsi, stosując się do nakazu religijnego, wystrzegali się spożywania wieprzowiny. Trudno jest mówić o autentycznej kuchni Tatarów polskich. Niektóre potrawy miały pewne dalekie związki z tymi, jakie jadali ich przodkowie — koczownicy. Inne przejęli od swoich sąsiadów chrześcijan, gdy przeszli na osiadły tryb życia w Rzeczpospolitej. Utrzymując z nimi przed wojną kontakty, pobratymcy z Krymu i Powołża, posiadali całkiem odmienną kuchnię. Była to prawdziwa narodowa kuchnia tatarska. Tą bowiem, którą mieli Tatarzy polscy była regionalną kuchnią Polski północno-wschodniej, w której znalazły się potrawy wszystkich narodowości, zamieszkujących te tereny.
źródło:Wrota Podlasia

Natasza
10-02-2011, 11:10
Wakacje na Podlasiu coraz modniejsze

W tym roku Polscy decydują się na wakacyjny wypoczynek w kraju - napisała "Dziennik Gazeta Prawna".
Co ciekawe coraz popularniejsze stają się wakacje we wschodniej Polsce - na Mazurach, Warmii i na Podlasiu. Turyści wybierają pensjonaty i kwatery prywatne dobrej jakości, nie lubią już wakacji pod namiotem. W modzie są Mikołajki.

Gazeta zauważa, że Polacy coraz chętniej odwiedzają też Podlasie. Niedługo tamten rejon może być jednym z najatrakcyjniejszych regionów Polski, bo infrastruktura ciągle się rozwija. Ponadto ceny nie są wygórowane.

Agawik
20-02-2011, 12:14
Wie ktoś jaką formę powinien mieć fiftusz?
Czy sa to jakieś bułki rogaliki czy moze jeszcze coś innego?

Natasza
20-02-2011, 12:49
Wydaje mi sie, że bułeczki bo jest to danie na słodko. Na kiedy potrzebujesz odpowiedź bo zapytam o to Tatarów polskich?

Agawik
20-02-2011, 12:56
Pszepis też mam tylko nie byłam pewna co do formy w jakiej powinno się to zrobić

W środę muszę już to przygotować w ilości ok 200 sztuk ;d

Natasza
20-02-2011, 12:59
Dużo informacji na temat Tatarów polskich znajdziemy tu:
wejście do tatarskiego forum
wejście do portalu

(http://www.tatarzy.tkb.pl/forum/portal.php)
dla zainteresowanych starą stroną
- TATARZY POLSCY -
znajdziesz tu odpowiedź na dosłownie każde pytanie dotyczące Tatarów

tataria.pl

(http://www.tataria.pl/forum/index.htm)