zdzicho alboom II
10-02-2011, 14:03
Po hiszpańsku Sierra Nevada.
Pamo górskie w słonecznej Andaluzji
Ale śnieg utrzymuje się tam od listopada do maja, a nawet w lipcu często się trafia na warunki zimowe.
Znajduje się tu najwyższy szczyt kontynentalnej Hiszpanii Mulhacen 3482 m n.p.m.
Na szczyt prowadzi prowadzi kilka dróg, niektóre szlaki są łagodne.
Sierra Nevada to pasmo górskie w Górach Betyckich.
Góry Betyckie (Cordilleras Béticas) - łańcuch górski w południowo-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego, w Hiszpanii. Ciągnie się wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, od Gibraltaru do przylądka Nao (przedłużeniem tektonicznym Gór Betyckich są Baleary, a także na afrykańskim brzegu góry Ar-Rif). Łańcuch ma długość 600 km, szerokość 100-160 km. Osiową strefę (pd.) stanowi krystaliczny masyw Sierra Nevada, ze szczytem Mulhacén, 3478 m n.p.m. (najwyższym na Półwyspie Iberyjskim i w europejskiej części Hiszpanii). Strefa zewnętrzna (pn.) jest zbudowana ze skał osadowych (mezozoiczne wapienie, margle, piaskowce i dolomity). Strefy te są rozdzielone pasem obniżeń wypełnionych osadami trzeciorzędu i czwartorzędu i silnie rozczłonkowane przez podłużne i poprzeczne uskoki oraz pęknięcia. Przeważające wysokości mieszczą się w granicach 1500-2000 m n.p.m. Są to góry o stromych stokach.
Do wysokości 600 m góry porastają wiecznie zielone, twardolistne lasy dębowe z wtórnymi zaroślami typu makii. Do ok. 1500 m rosną lasy dębowe, ponad nimi piętro lasów iglastych (bardzo silnie wytrzebione). Obszary powyżej 2100 m porasta roślinność wysokogórska z dużym udziałem kolczastych krzewinek poduszkowatych. Granica wiecznego śniegu znajduje się na wysokości 2500 m. Na terenie Gór Betyckich wydobywane są rudy żelaza i polimetaliczne. W kotlinach uprawiane są zboża, winorośl, oliwki, drzewa cytrusowe. Góry te stanowią ważny region turystyczny (gł. m. Grenada).
Sierra Nevada dla narciarzy:
http://www.travelforum.pl/narciarstwo/1352-narty-w-hiszpanii.html
Sierra Nevada i Andaluzja:
http://www.travelforum.pl/mini-przewodnik-po-hiszpanii/3687-flamenco-andaluzja.html
Na szczyt prowadzi kilka dróg.
Można odbyć jednodniową wycieczkę z miejscowości Capileira (1432 m) - podjeżdża się krętą drogą do Hoya del Portillo (ok. 2150 m), a następnie idzie szutrową drogą na północ, po drodze mijając szczyty Prado Llano (2578 m) i Alto del Chorillo (2727 m).
Można zdecydować się na wariant dwudniowy, wyruszając z Trevélez, najwyżej położonej wioski w Hiszpanii (1486 m).
Na Mulhacéna prowadzą stąd dwa szlaki: jeden przez Canada de las Siete Lagunas (Dolina Siedmiu Jezior), drugi do Alto del Chorillo (2727 m).
W jego kierunku idzie się z wioski w górę, na zachód. Najpierw asfaltem, później krętą drogą gruntową, do wysokości ok. 1800 m. Tu drogę zamyka ogrodzenie. Dalej szlak wskazuje ledwo widoczny drewniany pal, wysoki na metr, z czerwonym paskiem na szczycie (trzeba bacznie obserwować oznakowanie, żeby nie zabłądzić!). Stąd rusza się do góry wąską ścieżką, przecinając liczne gospodarstwa położone malowniczo nad Trevélezem. Po przecięciu kanału melioracyjnego Acequila Alta ścieżka staje się wyraźniejsza. Teraz pnie się w górę licznymi zakosami, dosyć stromo, ale bezpiecznie i bez utrudnień. Po drodze mija się ruiny Casa del Chorillo (ok. 2250 m) - kiedyś mieszkali w niej prawdopodobnie pasterze. Zachowały się tylko kamienne ściany z resztkami dachu. Dojście do podnóża szczytu Alto del Chorrillo z Trevélez zajmuje ok. 5 godz. Nie mija się żadnych źródeł wody, czasem można jedynie liczyć na potoki powstałe z roztapiającego się śniegu. Po dotarciu na szeroką grań kierować się na północ. Z grzbietu roztacza się wspaniały widok na Veletę (3396 m), drugi co do wielkości szczyt Sierra Nevada oraz inne trzytysięczniki. Pokryte śniegiem wyglądają groźnie i niedostępnie. Ze skrzyżowania szutrowa droga prowadzi do schroniska Refugio del Poqueira, odległego o blisko 3 km. Położone na wysokości ok. 2500 m, jest otwarte przez cały rok. Ma 76 miejsc noclegowych (15 euro od osoby), jednak nawet przy komplecie gości zmęczonym wędrowcom nie odmawia się miejsca na podłodze (warto zabrać śpiwór). Można kupić coś do jedzenia lub skorzystać z kuchni turystycznej i samemu przyrządzić posiłek (The Refugio de Poqueira ť Sierra Nevada News, Reports & Mountain Conditions (http://www.sierra-nevada-news.com/2009/09/refugio-de-poqueira)).
Następnego dnia można wyruszyć na Mulhacéna. Z powodu dużych ilości śniegu czasami należy wrócić do skrzyżowania z dnia poprzedniego. Stąd wąską, ale dobrze widoczną ścieżką kierujemy się na grań. Szlak, wyznaczony kamiennymi kopczykami, jest łagodny, więc dość szybko pniemy się w górę. Po dojściu na Mulhacéna II (3362 m) główny szczyt wydaje się na wyciągnięcie ręki. Widoczność znakomita - przed nami rozciąga się wspaniała panorama, z Veletą na zachodzie i Alcazabą na północy. Wreszcie dochodzimy do samej górze. Znajduje się tu malutka kapliczka i kamienne ściany - pozostałość po dawnych budynkach, być może po schronach. Na północy, widać Valle del Genil, dolinę, z której rozciąga się przepiękny widok na Mulhacéna i Alcazabę (3371 m, trzeci co do wielkości szczyt Sierra Nevada).
Schodząc tą samą drogą, w okolicach Mulhacéna II można spotkać stado koziorożców!
Przewodnik "Walking in the Sierra Nevada", wyd. Cicerone
Mapa "Sierra Nevada - La Alpujjara" 1:40000
Pamo górskie w słonecznej Andaluzji
Ale śnieg utrzymuje się tam od listopada do maja, a nawet w lipcu często się trafia na warunki zimowe.
Znajduje się tu najwyższy szczyt kontynentalnej Hiszpanii Mulhacen 3482 m n.p.m.
Na szczyt prowadzi prowadzi kilka dróg, niektóre szlaki są łagodne.
Sierra Nevada to pasmo górskie w Górach Betyckich.
Góry Betyckie (Cordilleras Béticas) - łańcuch górski w południowo-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego, w Hiszpanii. Ciągnie się wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, od Gibraltaru do przylądka Nao (przedłużeniem tektonicznym Gór Betyckich są Baleary, a także na afrykańskim brzegu góry Ar-Rif). Łańcuch ma długość 600 km, szerokość 100-160 km. Osiową strefę (pd.) stanowi krystaliczny masyw Sierra Nevada, ze szczytem Mulhacén, 3478 m n.p.m. (najwyższym na Półwyspie Iberyjskim i w europejskiej części Hiszpanii). Strefa zewnętrzna (pn.) jest zbudowana ze skał osadowych (mezozoiczne wapienie, margle, piaskowce i dolomity). Strefy te są rozdzielone pasem obniżeń wypełnionych osadami trzeciorzędu i czwartorzędu i silnie rozczłonkowane przez podłużne i poprzeczne uskoki oraz pęknięcia. Przeważające wysokości mieszczą się w granicach 1500-2000 m n.p.m. Są to góry o stromych stokach.
Do wysokości 600 m góry porastają wiecznie zielone, twardolistne lasy dębowe z wtórnymi zaroślami typu makii. Do ok. 1500 m rosną lasy dębowe, ponad nimi piętro lasów iglastych (bardzo silnie wytrzebione). Obszary powyżej 2100 m porasta roślinność wysokogórska z dużym udziałem kolczastych krzewinek poduszkowatych. Granica wiecznego śniegu znajduje się na wysokości 2500 m. Na terenie Gór Betyckich wydobywane są rudy żelaza i polimetaliczne. W kotlinach uprawiane są zboża, winorośl, oliwki, drzewa cytrusowe. Góry te stanowią ważny region turystyczny (gł. m. Grenada).
Sierra Nevada dla narciarzy:
http://www.travelforum.pl/narciarstwo/1352-narty-w-hiszpanii.html
Sierra Nevada i Andaluzja:
http://www.travelforum.pl/mini-przewodnik-po-hiszpanii/3687-flamenco-andaluzja.html
Na szczyt prowadzi kilka dróg.
Można odbyć jednodniową wycieczkę z miejscowości Capileira (1432 m) - podjeżdża się krętą drogą do Hoya del Portillo (ok. 2150 m), a następnie idzie szutrową drogą na północ, po drodze mijając szczyty Prado Llano (2578 m) i Alto del Chorillo (2727 m).
Można zdecydować się na wariant dwudniowy, wyruszając z Trevélez, najwyżej położonej wioski w Hiszpanii (1486 m).
Na Mulhacéna prowadzą stąd dwa szlaki: jeden przez Canada de las Siete Lagunas (Dolina Siedmiu Jezior), drugi do Alto del Chorillo (2727 m).
W jego kierunku idzie się z wioski w górę, na zachód. Najpierw asfaltem, później krętą drogą gruntową, do wysokości ok. 1800 m. Tu drogę zamyka ogrodzenie. Dalej szlak wskazuje ledwo widoczny drewniany pal, wysoki na metr, z czerwonym paskiem na szczycie (trzeba bacznie obserwować oznakowanie, żeby nie zabłądzić!). Stąd rusza się do góry wąską ścieżką, przecinając liczne gospodarstwa położone malowniczo nad Trevélezem. Po przecięciu kanału melioracyjnego Acequila Alta ścieżka staje się wyraźniejsza. Teraz pnie się w górę licznymi zakosami, dosyć stromo, ale bezpiecznie i bez utrudnień. Po drodze mija się ruiny Casa del Chorillo (ok. 2250 m) - kiedyś mieszkali w niej prawdopodobnie pasterze. Zachowały się tylko kamienne ściany z resztkami dachu. Dojście do podnóża szczytu Alto del Chorrillo z Trevélez zajmuje ok. 5 godz. Nie mija się żadnych źródeł wody, czasem można jedynie liczyć na potoki powstałe z roztapiającego się śniegu. Po dotarciu na szeroką grań kierować się na północ. Z grzbietu roztacza się wspaniały widok na Veletę (3396 m), drugi co do wielkości szczyt Sierra Nevada oraz inne trzytysięczniki. Pokryte śniegiem wyglądają groźnie i niedostępnie. Ze skrzyżowania szutrowa droga prowadzi do schroniska Refugio del Poqueira, odległego o blisko 3 km. Położone na wysokości ok. 2500 m, jest otwarte przez cały rok. Ma 76 miejsc noclegowych (15 euro od osoby), jednak nawet przy komplecie gości zmęczonym wędrowcom nie odmawia się miejsca na podłodze (warto zabrać śpiwór). Można kupić coś do jedzenia lub skorzystać z kuchni turystycznej i samemu przyrządzić posiłek (The Refugio de Poqueira ť Sierra Nevada News, Reports & Mountain Conditions (http://www.sierra-nevada-news.com/2009/09/refugio-de-poqueira)).
Następnego dnia można wyruszyć na Mulhacéna. Z powodu dużych ilości śniegu czasami należy wrócić do skrzyżowania z dnia poprzedniego. Stąd wąską, ale dobrze widoczną ścieżką kierujemy się na grań. Szlak, wyznaczony kamiennymi kopczykami, jest łagodny, więc dość szybko pniemy się w górę. Po dojściu na Mulhacéna II (3362 m) główny szczyt wydaje się na wyciągnięcie ręki. Widoczność znakomita - przed nami rozciąga się wspaniała panorama, z Veletą na zachodzie i Alcazabą na północy. Wreszcie dochodzimy do samej górze. Znajduje się tu malutka kapliczka i kamienne ściany - pozostałość po dawnych budynkach, być może po schronach. Na północy, widać Valle del Genil, dolinę, z której rozciąga się przepiękny widok na Mulhacéna i Alcazabę (3371 m, trzeci co do wielkości szczyt Sierra Nevada).
Schodząc tą samą drogą, w okolicach Mulhacéna II można spotkać stado koziorożców!
Przewodnik "Walking in the Sierra Nevada", wyd. Cicerone
Mapa "Sierra Nevada - La Alpujjara" 1:40000