Polskie bursztyny

Bursztyn nadal kojarzy się z Polską bo 75% sprzedawanego na świecie bursztynu pochodzi z polskich warsztatów i pracowni. Ale bursztyn dla potrzeb tychże pochodzi z Kaliningradu. Nie ma zgody skarbu państwa i władz lokalnych na wydobycie bursztynu w Polsce. Władze miast wolą przeznaczyć teren pod zabudowę niż pod wydobycie.
Tradycje sztuki bursztyniarskiej kultywowane są w Polsce co najmniej od V wieku, kiedy to Gdańsk znalazł się na szlaku bursztynowym łączącym Pomorze z krajami śródziemnomorskimi.
W czerwcu 2006 roku w Gdańsku powstało Muzeum Bursztynu, Targ Węglowy 26.
Mieści się ono na czterech poziomach tzw. zespołu Przedbramia ulicy Długiej. Atrakcją kolekcji jest skarbiec Marii Antoniny, na przygotowanie którego zużyto pół tony bursztynu. Inną atrakcją jest tzw. kabinet z XVIII w oraz jedyna w Polsce inkluzja jaszczurki czyli obiektu zatopionego w bursztynie. Nazwano ją od znalazczyni "Jaszczurką Gierłowskiej".
Obok wielkich okazów bursztynu /drugi największy okaz na świecie, ważący 5,950g/ można podziwiać gotowe kolekcje jubilerskie. Dzięki pokazom multimedialnym można poznać historię bursztynu. Do stycznia 2007 roku można jeszcze obejrzeć zbiory wypożyczone z rosyjskiego Ermitażu, z muzeum w Carskim Siole i muzeum w Kaliningradzie. Z Carskiego Sioła pochodzi 7 eksponatów ze słynnej bursztynowej komnaty:min. szkatuła czy popiersie carycy Katarzyny II.
Zaraz po otwarciu muzeum można było przez trzy kolejne miesiące ogladać etruskie wyroby z bursztynu, wypożyczone z Watykanu.

Co roku,w Gdańsku odbywają się Międzynarodowe Targi Bursztynu,Biżuterii i Kamieni Jubilerskich Amberif.

Dużo ciekawych wiadomości na temat bursztynu i samych targów na stronie:
http://amberif.mtgsa.pl/e4u.php/3,pl,

Wrocławscy archeolodzy pod wodzą prof.Burdukiewicza odnaleźli najprawdopodobniej najstarszą pracownię bursztynu na świecie.
A mieściła się ona w Nowej Wsi, gdzie odnaleziono skupisko obrobionych bursztynów. Nowa Wieś leży niedaleko Bolesławca, na Dolnym Śląsku.Dośc daleko od morza, ale to tu miała istnieć tzw.kultura Federmesser czyli kultura łowców-zbieraczy.
Rozciągała się ona na ogromnym obszarze, od Francji po Polskę, a trwała między 11,8 do 10,8 tysięcy lat temu.

Nazwa bursztyn pochodzi od niemieckiego słowa "Bernstein" (zlepek słów brenender Stein) i oznacza "płonący kamień". Grecy nazywali ten kamień elektron, co oznacza świecący i błyszczący. Rzymianie nazywali bursztyn lyncurium, czyli mocz rysia, albowiem według legendy złocisty kamień powstał ze skamieniałego moczu tego drapieżnika. Inna łacińska nazwa sukcynit pochodzi od succinum - sok, żywica drzewna. Egipcjanie nazywali bursztyn sokal, a Arabowie anabar, ponieważ zapach pocieranego bursztynu kojarzył się z zapachem ambry (wydzielina kaszalotów). Persowie nazywali kamień karuba - złoty rabuś, Włosi - ambra galla, a Szwedzi - raf, znaczy chwytać. Słowiańska nazwa jantar została przejęta od Litwinów, a ta od fenickiej nazwy jainitar - żywica morska.
Oprócz nazw zwyczajowych i historycznych bursztyn ma także określenia na poszczególne swoje gatunki:

• blankier - żółty i biały, silnie świecący;
• ferenc - czerwonawy, kruchy, o spękanej powierzchni
• kapuściak - o barwie świeżej kapusty
• knoch - biały, twardy, nieprzezroczysty
• slux lub klar - żółtawy, przezroczysty, twardy
• bastard - mętny, zawierający szczątki komórek roślinnych lub zwierzęcych;
• doudy - zmętniały wskutek obecności licznych pęcherzyków.

Sztuka rzeźbienia bursztynu
Od wieku XV szybko rozwijała się w Polsce sztuka rzeźbienia bursztynu, a wiek XVII i XVIII przeszły do historii jako złoty okres Gdańska. W 1457 roku król Kazimierz Jagiellończyk nadał polskim bursztynnikom specjalne przywileje, znosząc m.in. monopol władcy na bursztyn. W tym okresie powstały prawdziwe dzieła sztuki. Oprócz tradycyjnych paciorków różańcowych, powstawały liczne rzeźby i płaskorzeźby, pudła i szkatuły, bursztynowe lichtarze i zastawy stołowe, modele okrętów, a nawet korony.
Wspaniałym dziełem sztuki rzeźbiarskiej była "bursztynowa komnata". Wykonana przez Goffina Tousseeau i Ernesta Schachta, na zamówienie króla Prus Fryderyka Wilhelma I, zdobiła jedno z pomieszczeń pałacu berlińskiego. Ofiarowana Piotrowi Wielkiemu w 1717 r, przeleżała w Petersburgu do 1755 r. Na polecenie carycy Elżbiety komnata została przeniesiona i zmontowana w Carskim Siole. Na bursztynową dekorację pokrywającą ściany pomieszczenia o powierzchni ok. 55 m2, składały się liczne płaskorzeźby przedstawiające sceny biblijne, medaliony, herby i ramy obrazów. Wnętrze pokoju wypełniały posągi bogiń z mitologii rzymskiej. W czasie II wojny światowej bursztynowa komnata wywieziona przez Niemców z Carskiego Sioła do Królewca zaginęła.

Dwukilogramowy bursztyn w Muzeum w Gdańsku

Muzeum Historycznego Miasta Gdańska ma w swojej kolekcji prawie 2-kilogramowy bursztyn.
Rekordowy bursztyn pochodzi z przemytu ujawnionego na wschodniej granicy przez celników z Białej Podlaskiej. Dyrektor gdańskiej placówki Adam Koparkiewicz powiedział, iż takie okazy podnoszą markę muzeum. Inny ogromny okaz trafił do Muzeum Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego w Sosnowcu. Wojewoda lubelski wymyślił, że bursztyny zostaną przekazane do muzeów. Uroczyste wręczenie najcenniejszych okazów odbyło się w Urzędzie Celnym w Zamościu.

W poprzednim roku na przejściach granicznych udaremniono przemyt ponad 300 kg bursztynu. Większość z nich pochodzi z ukraińskich kopalni.

A tu takie znalezisko 5,6 kg
http://images47.fotosik.pl/1249/07c5e318c8ceedb9m.jpg
Do sprzedania
inf. janpogodny@wp.pl

Uwielbiam bursztyny, a te w muzeum w Gdańsku sa przepiekne.