Printable View
Gwadelupa, czyli Francuskie Karaiby to departament zamorski Francji w Ameryce Środkowej, położony na kilku wyspach w Małych Antylach.
Język urzędowy: francuski
Stolica: Basse-Terre
Ustrój polityczny: Terytorium autonomiczne Francji
Powierzchnia: 1 702 km²
Liczba ludności: 453 000 (2005)
Gęstość zaludnienia: 266 osób/km²
Jednostka monetarna: euro (EUR, €)
Hymn państwowy: La Marseillaise (Marsylianka)
Domena internetowa: .gp
Gwadelupa to również archipelag składający się z kilku wysepek rozrzuconych wokół tych dwóch wysp. Wyspy Marie-Galante, Saintes, Desirade oraz Petite-Terre to Wyspy Południowe, a oddalone o kilkaset kilometrów Saint-Martin i Saint Barthelemy, to Wyspy Północne. Każda z wysp ma własną historię i kulturę. Poznawanie ich to seria niekończących się niespodzianek, przygód i przyjemności.
Archipelag Gwadelupy smagany łagodnym wschodnim wiatrem, słoneczny przez cały rok, kołysany falami Oceanu Atlantyckiego i wodami Morza Karaibskiego wydaje się być rajem na ziemi. Można tu leniwie poleżeć na piasku z nogami w wodzie, przemierzyć błękitne fale na skuterze
wodnym, nurkować w poszukiwaniu koralowców i naturalnych gąbek morskich, pożeglować pod niebem koloru najczystszego błękitu, odkrywać rezerwat Grand Cul-de-Sac Mann czy też wyruszyć katamaranem ku lagunom z białego piasku... Woda na Gwadelupie jest ucieleśnieniem wolności, relaksu i dobrego samopoczucia... To istny raj, dlatego tylko nieliczni wierzą w prawdziwość zdjęć i opowieści z wakacji spędzonych na tej wyspie.
Sztuka kulinarna Gwadelupy charakteryzuje się bogactwem przypraw i odzwierciedla mieszaninę kultur, które współistnieją na wyspie. Można jej zasmakować zarówno w dużych jak i małych restauracjach kreolskich. Gwadelupa zajmuje drugie miejsce na świecie pod względem spożycia ryb (w przeliczeniu na jednego mieszkańca). Aromatyczne wywary z ryb, zupy z mięczaków i skorupiaków, grillowane langusty, potrawka ze ślimaka morskiego,... to typowe specjały lokalnej kuchni.
Ponad jedną trzecią powierzchni wyspy zajmują uprawy, stąd ogromny wybór młodych warzyw i owoców. W prywatnych ogródkach i sadach tubylcy od wieków stosowali uprawę ekologiczną zanim jeszcze powstało to pojęcie.
Typowe dla kuchni kreolskiej jest podawanie dań w dużych porcjach i spożywanie posiłków w gronie rodzinnym, z okazji licznych świąt i uroczystości. Zamiłowanie do zabawy przejawia się w postaci spożycia największej ilości Szampana we Francji! To kolejny dowód na wielokulturowość Gwadelupy.
Płody wyspy oraz umiejętności kulinarne jej mieszkańców zaspokoją gusta łakomczuchów i nawet najbardziej wybrednych smakoszy. Zapach indyjskiej potrawki „colombo", słodycz owoców mango (odmiana Julie), smak świeżego soku z wiśni i aromat wiekowego rumu.
Co przywieźć z Gwadelupy?
Przede wszystkim coś, co przypomni gorącą atmosferę tego miejsca po powrocie, a mianowicie znakomity biały rum lub rum brązowy.
Lokalne przyprawy z pewnością urozmaicą domową kuchnię i przywołają wspomnienia z tropików. Warto poradzić się sprzedawcy na targu gdyż wybór jest bardzo duży: curry, cynamon, gałka muszkatołowa, to tylko niektóre z bardziej charakterystycznych smaków. Przepiękne kwiaty tropikalne, takie jak anturium, dobrze
znoszą podróże jeśli są przewożone w specjalnym opakowaniu dostarczonym przez sprzedawcę. Mogą one być oryginalnym i wyrafinowanym prezentem z wakacji.
Lokalną odmianę kawy jest niezwykle trudno znaleźć, jest to jednak specjał, który docenią znawcy „małej czarnej".
Warto również zwrócić uwagę na lokalne i oryginalne rzemiosło artystyczne, które tworzone jest z naturalnych materiałów dostępnych na wyspie tj. tykwa, orzechy kokosowe i bambusy.
Z Polski do Gwadelupy najlepiej dostać się przez Paryż. Między lotniskami Paris Orly a Pole Caraibes istnieje kilka połączeń lotniczych dziennie. Lot z Paryża trwa 8 godzin.
Gwadelupa dysponuje również dogodnymi połączeniami z Kanadą (Montreal), ze Stanami Zjednoczonymi (Miami i Nowy Jork) przez Saint-Martin i Puerto Rico, z Brazylią, Gujaną, Republiką Dominikany i Kubą.
Istnieje również wiele połączeń lotniczych oraz morskich pomiędzy wyspami Saintes, Marie-Galante, Desirade, Saint-Martin i Saint-Barthelemy.
Dodatkowe informacje:
Air France: www.airfrance.fr, Corsair: www.nouvelles-frontieres.fr, Air CaraTbes: www.aircaraibes.com,
Air Antilles Express: www.airantilles.com, L'Express des iles: www.express-des-iles.com, Brudey Freres: www.brudey.com
Gdzie spać?
Na wyspach każdy znajdzie coś dla siebie. Możliwości jest bez liku. Poczynając od luksusowych hoteli po bungalowy stojące wprost na plaży, poprzez kompleksy hotelowe ukryte wśród palm, oraz tradycyjne, ekologiczne chatki na Basse-Terre, rezydencje otoczone plantacjami bananów lub kawy, matę, romantyczne hoteliki położone z dala od miasta, wille i apartamenty do wynajęcia
Gwadelupa jest departamentem zamorskim Francji. Od obywateli państw Unii Europejskiej wymagany jest wyłącznie dokument tożsamości (ważny dowód lub paszport). Obywatele innych państw zobowiązani są do okazania ważnego paszportu oraz, w niektórych przypadkach, ważnej wizy wjazdowej. Zwierzęta muszą posiadać aktualne świadectwo szczepień.
Walutą obowiązującą na Gwadelupie jest euro. W większości sklepów przyjmowane są karty kredytowe. We wszystkich miasteczkach znajdują się bankomaty. Banki otwarte są zazwyczaj od poniedziałku do piątku w godz. 8.00-12.00 oraz wgodz.14.00-16.00.
Zmiana czasu
Nie ulega wątpliwości, że Gwadelupa żyje własnym rytmem. Różnica czasu w stosunku do Polski wynosi pięć godzin wstecz w zimie i sześć w lecie (Gwadelupa nie zmienia czasu z zimowego na letni).
Komitet Turystyki Gwadelupy:
COMITE DU TOURISME DES ILES DE GUADELOUPE
5, square de la Banque - BP 555
F-97166 Pointe-a-Pitre Cedex
Guadeloupe
Tel.: 00590 - 590 82 09 30, Fax: 00590 - 590 83 89 22
info@lesilesdeguadeloupe.comTen adres e-mail jest chroniony przed spamerami, włącz obsługę JavaScript w przeglądarce,
by go zobaczyć<!-- google_ad_section_end -->
Jedni autobusem czy pociągiem, inni rowerem, a niektórzy nawet pieszo i na kolanach - do bazyliki Matki Bożej z Gwadelupe zdążają od wczoraj miliony pielgrzymów z całego świata. W świątyni trwają uroczystości 476 rocznicy objawień maryjnych.
Gwadelupa przeżywa prawdziwe oblężenie. Księża spodziewają się, że w najbliższych dniach bazylikę odwiedzi około pięciu milionów wiernych. Mieszkańcy przywykli już do wycieczek i tysięcy turystów, bo Gwadelupa to drugie po watykańskiej bazylice najliczniej odwiedzane przez chrześcijan miejsce kultu. Ale takie tłumy zjeżdżają tu tylko raz w roku. Wierni mogą pomodlić się przed cudowną figurką, przystąpić do spowiedzi i wziąć udział w uroczystych mszach świętych.
Maryjne objawienie z Gwadelupy jest najstarszym oficjalnie uznanym przez Kościół katolicki. W grudniu 1531 roku Maryja kilkakrotnie ukazała się azteckiemu Indianinowi św. Juanowi Diego na wzgórzu Tepeyac, w okolicach dzisiejszego miasta Meksyk. Matka Boska prosiła go, żeby w miejscu objawienia zbudowany został kościół. Indianin opowiedział o wszystkim lokalnemu biskupowi, ale ten nie uwierzył mu na słowo i chciał dowodów. Wtedy Maryja poleciła Juanowi Diego jeszcze raz wspiąć się na wzgórze i zerwać kwitnące tam kwiaty. Mężczyzna zrobił wszystko zgodnie z poleceniem, a Maryja sama ułożyła te kwiaty w wiązankę. I kazała je ukryte pod płaszczem zanieść duchownemu. Kiedy Juan Diego odsłonił tilmę, kwiaty wypadły na podłogę, a biskup zobaczył na nim niezwykły obraz Maryi.
Wieść o cudzie szybko rozeszła się po całej okolicy. Po kilkunastu dniach biskup przeniósł obraz do wybudowanej kaplicy w pobliżu wzgórza Tepeyac, spełniając życzenie Maryi.<!-- google_ad_section_end -->
Indianie stanowią od 40 do 60 procent gwatemalskiego społeczeństwa. Są oni najbiedniejszą i najbardziej dyskryminowaną grupą obywateli. Zjawisko dyskryminacji przejawia się w wielu sferach życia w Gwatemali. Choć językiem urzędowym tego kraju jest hiszpański, mieszkańcy wielu tutejszych miast i wiosek posługują się jednym z dwudziestu różnych indiańskich dialektów. Dopiero niedawno w niektórych szkołach wprowadzono zajęcia w tych językach. Samo określenie "Indio" uważa się tutaj za obraźliwe. Bywa, że z miejsc publicznych wyprasza się kobiety ubrane w tradycyjne stroje Indian.