Grobowiec Qin Shi Huanga

W grobowcu pierwszego chińskiego cesarza znaleziono tysiące fascynujących figur terakotowej armii. Jest on zatem miejscem jednego z największych odkryć archeologicznych wszech czasów. Jednak nawet one bledną przy tajemnicy samego grobu cesarza, który wciąż czeka na otwarcie. Według legend znajdują się w nim niewyobrażalne skarby. Archeolodzy na drodze do niego będą musieli pokonać wiele pułapek, takich jak na przykład rzeka pełna trującej rtęci!
Spoglądając na niepozorny zalesiony pagórek, znajdujący się 35 km od ośmiomilionowego chińskiego miasta Xi‘an, trudno uwierzyć, że właśnie pod nim znajduje się jedno z największych odkryć archeologicznych XX wieku: grobowiec pierwszego cesarza chińskiego – Qin Shi Huanga (259–210 p.n.e.). Kompleks grobowy jest wyjątkowo rozległy i mają być w nim ukryte niesamowite skarby.

Jak to zwykle bywa, grobowiec został odkryty przez przypadek. W 1974 r. miejscowi rolnicy kopali studnię. Po kilku dniach pracy natrafili na coś czerwonego i twardego, a przy uderzeniach łopatą sypały się z tego iskry. Przypuszczali, że są to pozostałości ceramiki, która była kiedyś wypalana na tych terenach. Początkowo tak to właśnie wyglądało, jednak im dalej kopali, tym ułomków było więcej. Co więcej, w glinie odnaleziono fragmenty broni i groty strzał z brązu.
Informacja o dziwnym odkryciu szybko dotarła do archeologów, którzy natychmiast zamknęli teren. Okazało się, że miejscowi odkryli jamę z 6000 figur żołnierzy o naturalnych rozmiarach. W dwa lata później odnalezione zostały dwie kolejne jaskinie, a w nich nie tylko posągi wojowników, lecz także jeźdźców na koniach i wojennych wozów. Figury wykonane są z terakotowej gliny i dopracowane w najmniejszych szczegółach – twarz każdego wiarusa jest inna. Armia z gliny miała za zadanie strzec miejsca ostatniego spoczynku chińskiego cesarza.

W pracach brało udział prawdopodobnie 700 tys. ludzi, którym budowa zajęła niemal 30 lat.
Jak to możliwe, że cały kompleks popadł w zapomnienie na ponad dwa tysiące lat? Odpowiedzi udziela starożytny historyk Sima Qian: Po pogrzebie [cesarza] zaczęto obawiać się, że rzemieślnicy, którzy tworzyli wyposażenie grobowca, wiedzieli o znajdujących się tam skarbach, będą mogli tę tajemnicę zdradzić. Dlatego gdy tylko zakończyły się ceremonie pogrzebowe, a skarby zostały ukryte, wewnętrzne bramy zablokowano a zewnętrzne zamknięto. W ten sposób uwięziono wszystkich robotników i rzemieślników w środku. Na miejscu grobowca posadzono drzewa i krzewy, aby wzniesienie wyglądało jak zwykły pagórek.
Źródła historyczne podają, że cesarz stworzył w podziemiach pomniejszoną wersję swojego królestwa wraz z pałacem, którego dach miał przypominać sklepienie z gwiazdami wykonanymi z pereł. Mają się tam także znajdować sztuczne rzeki pełne rtęci. O tym, że w tej legendzie może być ziarno prawdy, świadczy fakt, iż w okolicy grobowca stężenie rtęci stukrotnie przewyższa poziom w normalnych warunkach. Nie jest to jedyna przeszkoda na drodze wiodącej do grobu Pierwszego Cesarza, bowiem w grobowcu przygotowane są podobno pułapki w postaci automatycznych kusz. Niektórzy badacze uważają, że mogą być sprawne jeszcze dziś.

Jest to jedna z przyczyn, dla których chińskie władze zwlekają z pozwoleniem na całkowite otwarcie grobowca. Istotne są także obawy wynikające z tego, że technologie archeologiczne nie są jeszcze na tyle zaawansowane, by udało się wejść do środka bez wyrządzenia jakichkolwiek szkód dla cennych skarbów. Pewne jest, że na archeologów czekają w grobowcu odkrycia, jakich nie powstydziłby się sam Indiana Jones.

Grobowiec Shihuangdi Dynastii Qin znajduje się 5 kilometrów od miasteczka Lintong. Położony on jest przy górze Lishan i rzece Weishui, i wygląda jak wielka piramida.
Plan i konstrukcja grobowca Shihuangdi Dynastii były zaprojektowane według planu ówczesnej stolicy Xianyang. Ogromny pałac podziemny oznacza pałac cesarski. Ogólna powierzchnia grobowca i jego części akcesyjnych liczy ponad 66,25 kilometrów kwadratowych. Jest ona dwukrotnie większa od obecnej powierzchni Xi’anu.

Cesarz rozpoczął budowę swego grobowca w wieku zaledwie 13 lat. Po zjednoczeniu kraju, kazał on kilkunastu tysiącom robotnikom dalej go budować, aż do końca swego życia. Cesarz umarł mając 50 lat. Budowa grobowca trwała w sumie 37 lat. Według źródeł historycznych, grobowiec Shihuangdi jest bardzo głęboki, głębszy od poziomu wód podziemnych. Zbudowano w nim pałace, pawilony, umieszczono także wiele cennych przedmiotów. Aby uchronić grobowiec przed rabusiami, wewnątrz zainstalowano system wielu automatycznych łuków i strzał.

Sufit grobowca inkrustowany jest perłami, które symbolizują gwiazdy i inne obiekty kosmiczne. Na dole płynie rtęć, co oznacza płynące nieustannie rzeki i morza. Na rtęci unoszą się złote dzikie gęsi. Wewnątrz grobowca dzięki olejowi z walenia, w lampach wiecznie płonie ogień. Grobowiec otacza armia terakotowa.

W historii Chin, nieustannie prowadzono próby odkopania grobowca Shihuangdi, jednak nigdy się to nie udało. Obecne technologie również nie pozwalają na dotarcie do niego. Przedmioty, które zachowały się pod ziemią przez tysiące lat, po wyjęciu na powietrze, uległyby od razu zniszczeniu.

Dyrektor Urzędu ds. Ochrony Grobowca Shihuangdi jest zdania, że przed osiągnięciem istotnych postępów w dziedzinie naukowej i technicznej związanej z odkryciem grobowca, najlepszym i jedynym sposobem ochrony grobowca jest właśnie odłożenie terminu jego otwarcia i aktywne badania historyczne i naukowe.
http://polish.cri.cn/chinaabc/chapte...s/qingling.jpg