+ Odpowiedz na ten temat
Strona 3 z 3 PierwszyPierwszy 1 2 3
Pokaż wyniki od 31 do 42 z 42

Temat: Nomadowanie w Namibii

  1. #31
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Jedziemy między Erongo a Spitzkuppe, niestety nie możemy zostać tu na dłużej, urlop nie jest z gumy.
    Szukamy zapowiadanego kampingu, noc zapada, przez pomyłkę zapuszczamy się na drogę trudno przejezdną a prowadzącą do punktu wymarszu na wspinaczkę w górę. Nawracamy przy świetle latarek i trafiamy na właściwy teren pola namiotowego, utrzymywanego przez tybylców, malutki domek recepcji pomalowany jest w lokalne rysunki, stanowiska na namioty wśród skał, stanowiących naturalne stoły i siedziska, oczywiście jest braai. Toaleta malutka, styl: szkielet drewniany, ścianki z plecionych liści palmy i podobny shower - bush, pociągasz za sznurek i leci woda, leci ale dosyć zimna i mało, bo zbiornik jest prawie pusty, tu nie ma źródła ani rzeki.









    Z Usakos jest asfaltowa, wygodna szosa do Swakopmund, wjeżdżając, jeszcze mamy słońce ale już widać na co się zanosi; tutejszy region znany jest z gęstych mgieł, niskich chmur nadchodzących nagle od morza. Pierwsze zakupy w wielkim supermarkiecie, przede wszystkim piwo i wino, bo dziś jest piątek, a jutro ani pojutrze już nie sprzedadzą.

  2. #32
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Na weekend zostajemy w Swakopmund, jest tu wiele hoteli, restauracji, kawiarenek, sklepów i markietów. Miasto ma szerokie ulice, prawdziwie miejską zabudowę, bardzo sympatyczny park i deptak nadmorski z barami i knajpkami, w tym jedną w starym statku, latarnię morską i akwarium, warte zwiedzania, szczególnie w godzinach karmienia żarłocznych ryb.









    Znajdujemy pokój w hotelu tuż przy plaży, oczywiście pogoda nie jest do plażowania, ledwo można wytrzymać spacer w porywistym wietrze przy drobnym kapuśniaczku wzdłuż spienionego morza.

  3. #33
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Później zwiedzamy również okolicę, na południu w Valvis Bay są odsalarnie morskiej wody, widać piramidy białej soli, można wjechać daleko w piaszczysty półwysep. Są też lwy morskie, flemingi i kormorany.





    Potem zapuszczamy się na Welwitschia Drive, obejrzeć te słynne wielowiekowe pustynne rośliny. Najciekawsze miejsca oznaczone są numerowanymi słupkami. W rzeczywistości są to skarłowaciałe drzewa, z rodziny drzew iglastych. Rośliny wglądają jednak mało atrakcyjnie, szaro-zielonkawe, pokręcone, twarde, długie liście poszarpane wiatrem, należy się jednak uznanie dla ich wieku i wytrzymałosci, najstarsze mają 2000 lat.




  4. #34
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Przejeżdżamy obok Wydmy 7 i dalej szosą C 14 która zaraz traci swój asfalt i staje się zwykłą szutrówką, o czym uprzedza znak drogowy. Potem prawie prosta droga zaczyna kluczyć między górami, pokonujemy Kuseb Pass i zaraz Gaub Pass, przekraczając jednocześnie równoleżnik Koziorożca, jak głosi tablica.








  5. #35
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Namibijskie drogi z niespodziankami :






  6. #36
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Po 220 km dojechaliśmy do Solitaire, co znaczy „samotny”, ta nazwa dokładnie oddaje charakter miejsca. Jest tu stacja paliw, kamping, Lodge prowadzi malutki sklepik i bar, gdzie podają doskonałe ciasta domowego (bo jakiego inaczej ?) wypieku.
    Solitaire leży na brzegu słynnej, rozległej pustyni Namib, stąd prowadzi szutrowa droga do parku narodowego Sesriem (65 km), gdzie można podziwiać żółto-czerwone olbrzymie wydmy. Byliśmy już tutaj w czasie pierwszej podróży po Namibii, jechaliśmy wtedy w przeciwnym kierunku, teraz nie możemy sobie odmowić obejrzenia tego pejzażu ponownie.
    Na bramce już nie ma strażnika, może wstęp wolny ? Piaskowe góry wyglądają bardzo malowniczo w promieniach zachodzącego słońca. W dali widać podskubujące trawki stado antylop impala i kilka strusi.
    Przy wjeździe jest hotel i skromny kamping, brak na nim miejsc i proponują nam nocleg, za taką samą i tak już wygórowaną cenę, na aneksie, znajdującym się dużo dalej i bez żadnych wygód, w szczerym polu. Nie do zaakceptowania, mimo że już późno, poszukamy dalej.



    Przy głównej drodze C 36 (Maltahohe - Solitaire) jest Veltevrede Lodge prowadzony przez Belgów. Przybywamy dobrze po zmroku, co nikogo nie dziwi, choć nie zaleca się jeździć po nocy ze względu na dzikie zwierzęta. Dostajemy, taniej, miejsce pod namiot, żywność mamy własną. O północy, mimo ogniska, zimno zagania nas do namiotu.
    Rano springbok podchodzi blisko, na 20 m do namiotu, z ciekawości ? Potem przy drodze spotykamy kilka oryksów, chyba nie wiedzą, że wczoraj jedliśmy kotlety z ich ziomka?



    Wracamy do Sesriem, wyjaśniamy na bramce, że już byliśmy wczoraj i za niewielką, bezkwitkową opłatą wpuszczają nas. Chcemy jeszcze raz popatrzeć na te czerwone, wysokie do 300 m wydmy, tym razem oświetlone z drugiej strony. W dali skaczą springboki, blizej pani strusiowa (szare piora) prowadzi gromadkę swoich małych. Asfaltowa droga o długości 60 km prowadzi pomiędzy górami piasku do parkingu przy Sossusvlei. Na niektóre wydmy wolno się wdrapać, z góry widać „morze” piasku, aż po horyzont. Te najładniejsze są przy końcu szosy, ktorą słońce nagrzewa, powodując „faty morgany”.




  7. #37
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491




    Niezmiennie podażamy na południe czyli dalej od równika a tutaj oznacza to, że będzie coraz zimniej.
    W miasteczku Helmeringenhausen jest mała wystawa na wolnym powietrzu dawnych maszyn rolniczych i sprzętów mechanicznych. Niektóre z nich pamiętamy jeszcze z wczesnego dzieciństwa a już tak „trącą myszką”. Pośrodku miasteczka, sympatyczna kawiarenka w ogrodzie, z gadającą papugą, gdzie na drzewach wiszą ciekawostki, serwuje doskonałą szarlotkę.

    Spotykamy tu zorganizowaną grupę wycieczkową, są trochę zagubieni, wszystko jeszcze przed nimi a my już musimy wracać....
    W okolicy drzewa są bardzo rzadkie dlatego każde z nich obciążone jest olbrzymim, wielorodzinnym ptasim „apartamentowcem”. Niektóre są tak wielkie i ciężkie że powodują złamanie gałęzi na której wiszą. Ptaki nie oszczędzają też słupów elektrycznych, mimo że ludzie robią różne zabezpieczenia. Widujemy też czerwonawe termitiery, trochę zniszczone i być może opuszczone.
    Ostatnio edytowane przez pixi ; 18-02-2011 o 15:33

  8. #38
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Nasze zakupy robimy w Bethanii, tu jest stacja paliw, kilka sklepów, rzeźnik, hotel i...asfalt na ulicach. Po 10 km już jesteśmy na ważnej szosie B 4, Luderitz – Keetmanshoop.

    Najbliższy kamping w okolicy



    Parę lat temu przeżylismy ciekawe momenty na tej szosie. Późną popłudniową porą jechaliśmy od Seeheim do Luderitz, to tylko 300 km. Za Aus, tam gdzie droga biegnie między laskiem a pustynią, rozszalała się burza piaskowa. Ciemności, bardzo silny wiatr zacinający piaskiem uniemożliwiały wszelką widoczność, bicze piaskowe waliły po przedniej szybie, nie widać było gdzie szosa a gdzie nie-szosa. Jechać trudno, zatrzymać się nie można, zjechać na bok nie ma gdzie, strach przed zjazdem z drogi w jakąś wydmę...
    Szybki, myślowy remanent prowiantu wykazał, że mamy dość jedzenia na przetrwanie do rana nawet w wydmie. Po jakimś czasie wiatr trochę zelżał i zamajaczyły światła miasta, widmo wydmy oddaliło się.

    Kamping w Luderitz położony jest na skalistym półwyspie nad morzem. Domek recepcji, właściwie metalowy kontener przywiązany linami do podłoża, hałasuje na wietrze tak, że nie można normalnie rozmawiać przy rejestracji. Postawienie namiotu było niemałym wyczynem, kolacja odbyła się w lokalu kuchennym bloku sanitarnego, na stojąco a i tak byliśmy szczęśliwi że nie jemy w samochodzie.
    Następnego dnia wiatr znacznie osłabł, pokazało się słońce i mogliśmy spokojnie zwiedzić miasto, które ma starą dzielnicę kolorowych domków z XIX w. wokół kościoła luterańskiego, oraz inne budynki z czasów kolonialnych.





    Ostatnio edytowane przez pixi ; 18-02-2011 o 15:42

  9. #39
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Niedaleko jest półwysep Diaz Point z krzyżem, gdzie w XV w. zatrzymał się słynny portugalski żeglarz. Okoliczne skały oblężone są przez lwy morskie.





    A na popołudnie wykupiliśmy w Tourist Office bilety na zwiedzanie Kolmanskop, zasypanego piaskiem i opuszczonego miasta pracowników tutejszych min diamentów, teraz bardzo malowniczego i pełnego melancholii.




  10. #40
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491




    Obecnie z tej autostrady B 4 zbaczamy na piwko do Seeheim, to mała osada o swoistym uroku. Powstała jako przystanek na lini kolejowej, kiedyś ważnej, są 3 tory, 2 bocznice i nasyp pod jeszcze 2. Dawny, piętrowy budynek stacji, przerobiony jest na skład rupieci, dziś ruch jest niewielki, głównie towarowy. Kilka domków mieszkalnych na skalistym zboczu, hotel z restaracją i barem w stylu minionej epoki przy placu pod palmami. Tu „pachnie” XIX-ym wiekiem.

    Ptasie apartamentowce





    Wczoraj była wielka burza, dziś jeszcze błyszczą kałuże w słońcu i pobliska rzeka pełna jest wody, a mostu nie ma...trzeba w bród, po afrykańsku, na szczęście rzeka nie jest zbyt głęboka. Wieczorem mamy komplikacje programu bo nie ma już kampingu w opisanym miejscu, a biwakować na dziko nie ma gdzie, spieszymy się aby dojechać do Hobas, nad brzegiem Fish River Canyon. Jest już zupełnie ciemno, brama otwarta, nikt się nami nie interesuje, rozbijamy namiot koło Amerykanów.

  11. #41
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Kiedyś już robiliśmy wycieczkę do Fish River Canyon, zejście jest na jego krawędzi, trochę dalej na zachód od Hobas. Nie należy schodzić zbyt poźno, jeżeli chce się powrócić na górę tego samego dnia.
    Zwykle w górach najpierw wchodzimy a zejście jest łatwiejsze, tu wchodzi się, jak już ma się „w nogach” zejście i nie należy dać się zaskoczyć, zmrok zapada szybko. Ścieżka prowadzi po stromym, skalistym zboczu do płynacej dołem rzeki. Można zrobić kilkudniową wycieczkę dnem wąwozu (85 km) od Hobas do Ai-Ais zabierając sprzęt biwakowy i żywność. Jest to teren parku narodowego i przebywanie w nim jest reglamentowane.



    Nie należymy do rannych ptaszków i poruszamy się bez pośpiechu, szczególnie gdy jest dużo do oglądania i fotografowania. Dlatego zaczęliśmy zejście zbyt późno, zabawiliśmy trochę nad wodą na dole i podchodząc, byliśmy już poza zasięgiem słońca i skalista ściana była szara i bez reliefu co utrudniało trzymanie się słabo znakowanej ścieżki. Przyspieszyliśmy marszu i wdrapaliśmy się na górę dosłownie w ostatnim momecie przed zapadnięciem zmroku. Wtedy na kapming w Ai – Ais wróciliśmy bardzo późno.







    Rano, na kampingu Hobas, bramka znowu pusta, może to były „promocyjne dni” ? Przy drugim wyjściu z Canyonu jest duży ośrodek wypoczynkowy z hotelem i kampingiem przy źrodłach ciepłej wody w Ai - Ais. Pobyt i nocleg drogo tam kosztują, my chcemy tylko pomoczyć się w basenie. Po krótkich pertraktacjach na bramce strażnik wpuszcza nas na parę godzin za butelkę wina. W basenie rozmawiamy z parą Francuzów, wracając z deszczowych wakacji w RPA wpadli tu po słoneczko.

  12. #42
    Moderator Maxitravelek pixi is on a distinguished road Avatar pixi
    Zarejestrowany
    Feb 2011
    Postów
    7,491
    Zbliżamy się do granicy, ostatnie stragany z pamiątkami, jakoś nic nam się nie podoba, inny, prosty styl, wielkie misy, maski, oszczędnie rzeźbione, mało w tym sztuki.
    Formalności graniczne są bardzo krótkie.

    Zaraz po drugiej stronie nadchodzą chmury, robi się bardzo zimno, zaledwie 10 °C i pada deszcz. Jedziemy w gęstej mgle, wcześniej zapada zmrok. W takiej sytacji decydujemy się na nocleg w hotelu w Bitterfontein. Bar jeszcze działa ale tylko bar i pozwalają nam gotować naszą kolację na tarasie.
    Rano już świeci słońce, zbaczamy z głównej drogi na wschód, w kierunku Calwinii, aby zobaczyć „kwitnacą pustynię”, to przecież okres tutejszej wiosny. Całe łąki i niskie góry pokryte są kwiatowymi, wielokolorowymi dywanami, aż po horyzont. Jest piękna pogoda, słońce grzeje zupełnie wiosenne a z kwiatów unosi się niesamowity zapach.





    W Clanwillian zdążamy jeszcze zwiedzić wytwórnię rooibosa, rodzaj herbaty produkowanej z uprawianych tu krzaczków, doskonała w smaku. Jest degustacja, oprowadzanie, kupujemy duże paczki na zapas.
    W ostatniej minucie wpadamy do „naszego” przydrożnego sklepu z pomarańczami i suszonymi owocami prosto z fermy, zapomnieliśmy że trzeba było przestawić zegarki o godzinkę.
    Po zapadnięciu zmroku meldujemy się u naszych przyjaciół w Stellenbosch na wspólną kolację w pobliskiej restauracji „Romantica”. Ostatnie dni spędzamy w regionie Cape Town, na Górze Stołowej i w Hount Bay.

    Dzień powrotu, zdajemy samochód na lotnisku, po ocenie jego stanu, każą nam płacić za czyszczenie wnętrza z kurzu, plecaki są potwornie ciężkie i jeszcze mamy torbę, boimy się o nadwagę bagażu ale ponieważ lecimy z przesiadką w Johanesbourgu, czyli odprawiamy się na linie krajowe, mamy prawo do 32 kg na osobę, co skutecznie rozwiązuje problem. Przed nami 11 godzin lotu.

    Czas powrócić na pólnocną pólkulę



    Żegnaj Afryko, witaj deszczowa Europo!




    Uważam, że dla kogoś, kto zajrzał w pomarańczowe oczy chitah, przejachał cały dzień nie spotykając homo sapiens nigdy nic nie będzie „jak dawniej”... Afryka wciąga..
    Niestety, częstotliwość i głębokość tego wciągania zależy od rzeczy tak trywialnej jak finanse.
    Ostatnio edytowane przez pixi ; 04-03-2011 o 19:34

+ Odpowiedz na ten temat
Strona 3 z 3 PierwszyPierwszy 1 2 3

Tagi dla tego tematu

Uprawnienia

  • Nie możesz zakładać nowych tematów
  • Nie możesz pisać wiadomości
  • Nie możesz dodawać załączników
  • Nie możesz edytować swoich postów