Kuba rozpoczyna swoja historię w roku 1492, gdy podczas swej pierwszej wyprawy dotarł tu Krzysztof Kolumb. Nadał wówczas pięknej wyspie nazwę Juana. W tym okresie zamieszkiwało ją ponad 100 tys. Indian, pochodzących z plemion Guabahatabey, Ciboney i Taino. Człowiekiem, który dokonał podboju i kolonizacji Kuby był Diego Velázquez de Cuellar - założyciel wielu z istniejących tu po dzień dzisiejszy miast. Po krótkim okresie angielskiego panowania wyspę przekazano ponownie w ręce Hiszpanii. Zmęczeni obcym panowaniem mieszkańcy w 1984 r. rozpoczęli trwające (z przerwami) blisko 30 lat powstanie niepodległościowe. Pod koniec XIX w. w wyniku wojny morskiej pomiędzy Hiszpanią i Stanami Zjednoczonymi, kraj znalazł się pod protektoratem USA. Protekcja ta wymusiła na Hiszpanii rezygnację ze spłaty długu ciążącego na kolonii. W 1902 r. Kuba została niepodległą republiką, nadal nadzorowaną przez USA. W okresie międzywojennym dały się odczuć narastające napięcia społeczne, spowodowane kryzysem na rynku cukru - jednego z podstawowych towarów eksportowych Kuby. Seria rządzących krajem dyktatorów doprowadziła do nasilenia ruchów opozycyjnych, z których część przekształciła się w zbrojną partyzantkę pod kierownictwem Fidela Castro. Gdy wskutek przewrotu został on premierem, szybko znacjonalizował lokalny przemysł i banki, a także skonfiskował własność amerykańskich firm oraz obywateli. Doprowadził także do uspołecznienia ziemi uprawnej. Po pewnym czasie Kuba rządzona przez Castro nawiązała sojusz z ZSRR. Konflikt w Zatoce Świń w 1961 r. spowodował zerwanie stosunków dyplomatycznych ze Stanami Zjednoczonymi.