Bałkańska włóczęga - cz. 1

[pixi]

Na placu na górze przykuwa naszą uwagę bogato, fantazyjnie dekorowana fasada katedry św. Marka i jej wieża. Wewnątrz zadziwia kamienny, piramidalny baldachim nad głównym ołtarzem. Podobny znajduje się w kaplicy Wszystkich Świętych (Svih Svetih), stanowiącej część muzeum ikon.





Jest również gotycko-renesansowy budynek z wieżą uważany za dom rodzinny Marco Polo, w wieży urządzono małą wystawę.



Zaglądamy też do muzeum miejskiego i do Rižnica muzej.



W otaczających miasto murach obronnych kilka baszt o tak masywnym wyglądzie z morza okazuje się mieć tylko lekką, płaską ścianę od strony domów. W Korčuli pełno jest barów, restauracji, sklepów, szczególnie z biżuterią ale spokojnych, dostojnych, nie narzucających się tanim blichtrem.
Obiecujemy sobie jeszcze tu powrócić.

[pixi]

Udajemy się na zachód wyspy, w Smokvica skręcamy na południe i wzdłuż wybrzeża o poszarpanej lini, stromo opadającego do niebieskogranatowego morza docieramy do Prižba.
Wydłużona ulicówka, ponad 100 numerów, obszerne, kilkupoziomowe domy uczepione na zboczu, prawie każdy z tabliczką „Apartmani” do wynajęcia. Do morza prowadzą liczne schody, plaży właściwie nie ma tylko betonowe platformy z metalowymi drabinkami i odrazu skok na głębię. Trochę dalej na skrzyżowaniu, jedyny sklep ze wszystkim (rano przed nim sprzedają świeże ryby), dopiero dalej przy porcie na wprost cypla z kościołem i klasztorem z kaktusowym ogródkiem, jest bar, pizzeria i restauracja „Riva N°1”, kiosk spożywczy i poczta.
Podoba nam się spokojny kamping „Rovno” w cieniu oliwek, pełen kotów i kociaków i po 120 kn za noc (2 osoby, auto, namiot). Do plaży parę kroków, przy nasadzie cypla nadbrzeżne skałki wysypano drobnym, białym żwirkiem, bardziej przydatnym do budowy dróg ale jest to plaża, nawet szeroka jak na wyspiarskie możliwości.





Korzystamy z ładnej, nareszcie, prawdziwie „chorwackiej” pogody, kąpiemy się i pieczemy jak naleśniki na plaży, choć w wodzie są miejsca pełne jeżowców i dość obrzydliwych wzrokowo morskich ogórków. Przed nami wyspa Lastovo i inne drobniejsze.

[pixi]

Robimy wycieczkę do Blato, znaczy błoto, może dlatego że leży w górskiej ale nawadnianej, żyznej dolinie z uprawami jarzyn i owoców.
Starsza część miasta na zboczu ma wiekowe domy kryte czerwonymi, płaskimi dachówkami, środek miasta przecina szeroka aleja wysadzana starymi lipami, ulice nie mają nazw tylko numery. Szybko zwiedzamy barokowy kościoł Sv.Svethi z charakterystyczną dla regionu wieżą-dzwonnicą, spoglądamy na wielką loggię obok, dawną halę targową i budynek Bractwa Pokutnego.

[pixi]

Robimy duże zakupy żywnościowe, między innymi główkę tej kapusty rosnącej na długich łodygach (doskonała, o delikatnym smaku, bez głąba bo „poszedł” w łodygę). Przedłużamy trasę do Vela Luka z głównym portem wyspy w szerokiej zatoce.

[pixi]

Po pięciu dniach opuszczamy „zakociały” kamping i podążamy znowu nadmorskimi zawijasami szosy, ciesząc oczy widokami zatok, górskich miasteczek z domami z dużych kamiennych bloków, uwieszonymi na stromiźnie i spoglądającymi w dolinę na szachownicę winnic.

[pixi]

Na wschodnim krańcu wyspy droga biegnie od Korčuli do Lumbardy tuż nad wodą. Liczne zatoczki mieszczą małe porty ale i piaszczyste plaże z widokiem na urocze wysepki. Sam cypel porośnięty piniowym, jasnozielonym lasem jest kamienisty, z kwadratową, murowaną, białą latarnią morską.





Wracając zachodzimy w Lumbardzie na degustację wina z lokalnego szczepu Grk z którego słynie Korčula.
Jak chcesz popić to tylko w winiarni „Popić” – tak mogłaby brzmieć jej reklama. Właściciel natychmiast prezentuje butelki, napełnia nam kieliszki, pokazuje dębowe beczki i metalowe wysokie zbiorniki. Jest też rakija i słodkawy „prošek”, ten kupujemy na aperitif.

[zdzicho alboom II]

Prošek to jedno z pierwszych win jakie piłem w swoim życiu.

[pixi]

Pelješac widziany z Lumbardy na Korčuli



Wieczorem robimy spacer po Korčuli w promieniach zachodzącego słońca. Śpimy na małym „domowym”, ogrodowym kampingu „Palma” obok markietu „Studenac” w Žrnovej Banji.

[pixi]

Powracamy promem na Pelješac do Orebić i jedziemy na wschód. Z głównej drogi zbaczamy do Kuny Pelješkiej, jest tu kościół i klasztor franciszkanów odwiedzany przez naszego papieża, posąg JP II stoi przed budynkiem.



Braciszkowie chodują stado osiołków

[pixi]

W miejscowości jest drugi kościół z ciekawymi, barokowymi schodami oraz wielka winnica Rosso, kupujemy butelkę Plavaca, którą mamy zamiar dowieźć do domu.







W Janjina widzimy tablicę „Plankton – co dzień świeże ryby”, to nie restauracja a punkt sprzedaży ryb z pobliskiej fermy morskiej, kupujemy jedną na kolację.

[pixi]

Droga wiedzie brzegiem płytkiej zatoki. W Drače jest hodowla ostryg i muli, do kupienia w małym kiosku.





Dalej szosa biegnie górą, środkiem półwyspu, a liczne winnice wspinają się coraz wyżej po zboczach.

[pixi]

Stacja benzynowa, duże stragany z płodami i produktami regionu i już widać mury obronne Stonu. Olbrzymia, grubaśna basteja rozpoczyna system obronny, od niej mury na planie trojkąta z wieżą pozwalającą na doskonałą obserwację okolicy obiegają miasto po zboczu. Drugi mur z krenelażem i licznymi wieżami wspina się wysoko na górę i jest zdublowany równoległym murem poprzez szczyt góry, łaczą się one z kwadratową wieżą w systemie obronnym Małego Stonu.
Ta oryginalna konstrukcja powstała w XIV w. jako linia obronna Republiki Raguskiej, długość murów wynosi 5,5 km, można po nich spacerować choć aktualnie część jest w remoncie.









Niespieszno nam opuszczać Pelješac ale tu mamy kłopot z noclegiem, po sprawdzeniu w terenie, rozpytaniu wśród mieszkanców, okazuje się że kampingi z naszej listy już nie istnieją, pozostał tylko „Prapratno” blisko portu dla statków na wyspę Mljet. Cena wysoka, dodatkowe opłaty za elektryczność, za wynajęcie komórki w lodówce, plaża piaszczysta ale jakaś mokra i tłum taki że trudno zatknąć własny parasol. Po jednym noclegu jedziemy dalej, w Zaton „wsiadamy” na Jadrańską Magistralę.

[jacky]

"linia obronna Republiki Raguskiej" małym murem chińskim w Europie ?

[pixi]

Panorama brzegowa z szosy jest zachęcająca, zjeżdżamy do Slano, spokojna zatoka, małe plaże z kamyczkami, kąpiemy się, piknikujemy a potem...na lody!



To jest urocze Slano...



... ale i to też

[jacky]

W Janjina widzimy tablicę „Plankton – co dzień świeże ryby”, to nie restauracja a punkt sprzedaży ryb z pobliskiej fermy morskiej, kupujemy jedną na kolację.

a można być wtajemniczonym jak owa rybka przyrządzona została ?