Temat: Bałkańska włóczęga cz.4

Miasto antyczne Nikopolis ufundowane z tej samej okazji znajduje się trochę dalej na południe, zajmowało obszar o olbrzymiej powierzchni. Do dziś odrestaurowano zaledwie jego część, eksponaty są w małym muzeum a w terenie widoczne są odeon, teatr, stadion. Na części Nikopolis wyrosło miasto bizantyjskie i to jego ruiny oglądamy dzisiaj po obu stronach szosy.

Ocalałe i odrestaurowane otaczające je wysokie mury ciągną się przez kilkaset metrów i zamykają kilka wielkich bazylik z VI w. z cennymi mozaikami. Są dwa wejścia w obręb murów, główne od zachodu i z szosy od wschodu, właśnie tędy wchodzimy, około południa jakoś kasjer „zagubił się” może na sjestę ?





Po posiłku i internetowej sesji na deptaku nadmorskim w Prewezie poszukujemy, ciągle dość zagmatwanego od strony miasta, wjazdu do podmorskiego tunelu aby dostać się na drugi brzeg cieśniny. Opłata: 3 € od auta. Jedziemy przez płaski, zalewowy teren, potem szosa biegnie groblą wśród mokradeł i koło twierdzy z 1300 r., rozbudowanej przez Wenecjan a potem Turków.

Plan mamy prosty:
na Lewkadę wjeżdżamy przez most,
z jej południowego portu płyniemy statkiem na Itakę do jej północnego portu,
ze środkowego portu Itaki płyniemy statkiem na Kefalonię do jej środkowego portu,
z południowego portu Kefalonii płyniemy statkiem do Kilini i w ten sposób osiągamy Peloponez.
Proste, nieprawdaż ?



Lewkada warta jest parodniowego pobytu. Jej nazwa pochodzi od słowa „lefkos” biały, tworzą ją białe skały, widoczne z daleka.
Zatrzymujemy się na campingu „Santa Mavra”, koło Vlicho, na południowy wschód za Nidri ale nie na bliższym „International”. Dlaczego ? bo „Santa Mavra” położona jest w szerszej zatoce, jest więcej miejsca, ma drzewa a nie siatkowe daszki, mniej wakacjuszy i nie jest tak gorąco i duszno jak na „International”.
Ceny i wyposażenie takie same: 20 € za 2 osoby+namiot+auto+elektrycznosc+internet wi-fi, jest restauracja, sklep, lodówka do dyspozycji i ładniejsze sanitariaty.



W nocy, budzi nas hałas, coś ? ktoś ? rusza nasze brudne tależe, wyglądamy – to olbrzymi jeż wyjada resztki. Podchodzimy, wcale się nie boi, delikatnie go głaszczemy, a on żre dalej, na koniec denerwujemy go troszeczkę i zwija się w wielkie kolczaste koło. Mimo wysiłków nie możemy mu zlokalizować ani nosa ani ogona. Współczuję psu, który połasiłby się na taki kąsek !
Rano, idziemy na plażę, już wrzesień a tu słońce przypieka jak w lipcu. Po południu zwiedzamy główne miasto wyspy, Lefkas.

W Lefkas

Restauracja dla piratow (?) z resztki starego statku



most do... morza





umeblowanie w kolorach narodowych

Fotografuję wszystkie, prawie, kościoły z XVII-XVIII w. w stylu weneckiego baroku, często z metalową, ażurową wieżą w stylu lokalnym. Są one własnością prywatną różnych bogatych rodzin ale ogólnie dostępne.

Brzeg w Nidri

Osobliwością wyspy są niedalekie od Nidri „Katarakty”, po 350-metrowym spacerze pod górkę od parkingu z restauracją dochodzimy do wysokich, gładkich skał, z nich spływa wąska strużka wody, tworząc małe stawiki, zaludnione przez dorodne ropuchy i dające początek strumieniowi. Wokół panuje przyjemny chłodek. Wiosną ilość spadającej wody tworzy obfitą kaskadę.





O ile wschodnia część wyspy posiada plaże raczej plaskie, o tyle plaże od zachodu znajdują się u stóp wysokich, pionowych brzegów. Na najbardziej południowym końcu wyspy o stromych ścianach białych skał jest latarnia morska. Z tej skały (wysokość 72 m), podobno rzuciła się do morza grecka, feministyczna poetka Safo w VII w.pne.



Sekretne miejsce treningów Greckiej ekipy przd Mundialem ?

Statki na Itakę odpływają z miasteczka Vasiliki w szerokiej południowej zatoce.
„Kapitan Aristidis” płynie dość okrężną i kosztowną trasą: 51 € ( po 8 € od osoby i 35 € za auto).

Nie, to jeszcze nie nasz statek

W porcie pośrednim, w Fiskardo wielki, srebrzysty jacht blokuje wejście do portu, nasz statek uruchamia przeraźliwą syrenę, musi zboczyć z kursu, potem następuje bardzo głośna i nerwowa wymiana „poglądów” po grecku pomiędzy kapitanami. Dobiegają nas poszczególne słowa... chyba dobrze że nie rozumiemy...

Wreszcie port Frikes na Itace, malutka zatoczka, kilka sklepów, bary, tawerny, nawet nie ma piekarni. 2 km dalej jest Stavros, bardziej turystyczne i handlowe wokół dużego kościoła z zewnątrz żółtego, wewnątrz niebieskiego. Na skwerze jest popiersie Homera.

Strzałka do wykopalisk „Szkoła Homera” koło wioski Exogi, na zboczu wykopy archeologiczne bez płotu, pokryte drewnianymi daszkami. Wydeptana ścieżka prowadzi do wykutych w skale schodków. Wiodą wysko na górę trochę kręcąc. Ich ciąg jest przerwany, skały pozawalane, z pewnością na skutek trzęsień ziemi. Obchodzimy dookoła, wdrapujemy się pod ściany budowli z dokładnie dopasowanych, kamiennych bloków. Niżej jest jeszcze inny fragment muru.