Paryskie mosty, kanały i wyspy

[Natasza]

Wyspa la Cite

W tym właśnie miejscu, jużw III w. p. n. e. powstała pierwsza osada, która później przeksztaćiła się w rzymską miejscowość Lutetia. Do czasów średniowiecza miasto znacznie się rozrosło, zajmując już tereny po obu brzegach Sekwany. Mimo to ośrodek władzy pozostał na wyspie. Pod koniec XIX w. zgodnie z nadzorowanym przez barona Haussmanna wielkim projektem przebudowy Paryża, centralna część Cite została zniszczona, a następnie odbudowana.
http://www.aparisguide.com/ile-de-la-cite/index.html

[Natasza]

Pont Neuf
Pont Neuf jest najbardziej znanym mostem i razem z Pont Alexandre III , jednym z najpiękniejszych.
Kamień węgielny pod jego budowę położył w 1578 roku król Francji Henryk III (wcześniej król Polski jako Henryk Walezy), budowę zakończył Henryk IV w roku 1604 (lub w 1607, zależnie od źródeł).

Był to pierwszy paryski most nie zabudowany domami, od samego początku wyposażony w chodniki chroniące przechodniów przed błotem i końmi.
Most składa się z 12 kamiennych przęseł o łącznej długości 278 metrów i wysokości 28 metrów (przez długi czas był to najszerszy most w Paryżu). 7 przęseł łączy prawy brzeg Sekwany z zachodnią częścią Île de la Cité, 5 łączy wyspę z lewym brzegiem. W środkowej części most rozszerza się w Place du Pont Neuf, na którym w 1635 r. ustawiono konny pomnik Henryka IV, którego autorem był florentyńczyk Pietro Tacca.
Konstrukcja mostu nigdy nie została zmieniona, nawet drewniane słupy wspierające fundamenty są oryginalne.

[Natasza]

Pont Alexandre III

Most Aleksandra III (fr. Pont Alexandre III) – most w Paryżu wybudowany w latach 1896-1900, a ukończony na otwarcie Wystawy Światowej. Został nazwany na cześć cesarza Imperium Rosyjskiego Aleksandra III Romanowa, którego syn i następca, Mikołaj II, położył kamień węgielny pod budowę (w październiku 1896). Most nawiązuje do przymierza rosyjsko-francuskiego zawartego w roku 1892. Na moście umieszczone są godła Francji i Imperium Rosyjskiego oraz personifikacje Sekwany i Newy. Pont Alexandre III łączy Grand i Petit Palais , na prawym brzegu z Hôtel des Invalides na lewym brzegu.

Grand Palais i most Alexandre III

[Natasza]

Kanały - Canal St-Denis i Canal St-Martin
W Paryżu pływać można nie tylko po Sekwanie, ale i po kanałach. Do najbardziej popularnych należą: St-Denis, St‑Martin i Ourcq.

Kanał St-Denis ma długość 6,6 km i łączy canal de l?Ourcq z bassin de la Villette. Prace nad jego budową rozpoczęły się w 1805 r. na polecenie samego Napoleona Bonaparte. Do użytku publicznego kanał St-Denis został oddany w maju 1821 r., a całkowity koszt przedsięwzięcia wyniósł 6 mln franków. Obecnie brzegi kanału to idealne miejsce do spacerów i jazdy na rowerze, a na jego wodach nie brak amatorów żeglugi turystycznej i rekreacji.


Kanał St-Martin to szlak wodny o długości 4,5 km, przebiegający przez 10. i 11. dzielnicę Paryża. Kanał łączy bassin de la Villette - poprzez kanał Ourcq - z bassin de l'Arsenal i ostatecznie z Sekwaną. Otwarty w 1825 r. stanowi obecnie część szlaku żeglugi śródlądowej: zobaczymy na nim dziewięć śluz (niwelujących 25-metrową różnicę poziomów wody) i dwa mosty. Jego pierwszy odcinek, wzdłuż nabrzeży de Valmy i de Jemmapes, jest odkryty; dalej wody kanału przepływają m.in pod boulevard Jules Ferry (od 1907 r.) i pod place de la Bastille (od 1862 r.). Brzegi kanału są popularne wśród spacerowiczów i rowerzystów. Kanał Saint Martin grał w dziesiątkach francuskich filmów, w tym i w rewelacyjnej „Amelii”. Przez cały dziewiętnasty wiek przez kanał przepływały też niewielkie stateczki, którymi dostarczano towary do kolejnych dzielnic stolicy. O niepowtarzalnej atmosferze panującej wzdłuż kanału przesądzają jednak również niewielkie kawiarnie i restauracje, w których można dobrze zjeść, napić się paryskiej kawy.

Wycieczki statkiem po kanale St.Martin i Sekwanie : codziennie od 17 marca do 11 listopada 2012.
komentarz po francusku i angielsku.
Czas trwania : 2.30 godz.
Rano :
Poczatek: muzem Orsay godz. 9.30 (zbiorka o godz.9.15 na nadbrzezu quai Anatole France, przy parkingu muzeum (Métro : Solférino na linii 12 lub RER (ligne C) : Musée d’Orsay).
Koniec : godz. 12.15 w srodku Parc de la Villette (Métro : Porte de Pantin na linii n°5 lub Métro : Porte de la Villette na linii n° 7).
Po poludniu :
Poczatek : godz. 14.30 (zbiorka o godz. 14.15 na srodku Parc de la Villette, przed “La Folie des Visites du Parc” (Métro : Porte de Pantin na linii n°5).
Koniec : godz. 17.00 przy Muzeum Orsay (Métro : Solférino na linii n °12).
Ceny biletow:
Dorosli = 19 euros
Dzieci (od 4 do 11 lat) = 12 euros
Mlodzez (od 12 do 25 lat) = 16 euros
Seniorzy (+60 lat) = 16 euros

http://en.pariscanal.com/

[Natasza]

Kanały - Canal de l'Ourcq i Canal de la Villette

Kanał Ourcq został wybudowany w 1808 r. Miał zaopatrywać Paryż w wodę pitną i umożliwić żeglugę. W latach 80. XX w. został poszerzony, a jego nadbrzeża ponownie wybrukowane. Zburzono też zniszczone stare budynki, które zasłaniały widok na wodę. Pozostawiono tylko dwa magazyny, w których obecnie mają siedziby kluby sportowe: wioślarski i kajakarski. Wzdłuż kanału aż do miejscowości Meaux (na północ od Paryża) ciągnie się malownicza trasa rowerowa.


Canal de la Villette
Ma 700 m długości i 70 m szerokości. Nad jego brzegami chętnie przesiadują babcie z wnukami i wędkarze. Kanał, niegdyś droga, którą przewożono do Paryża po uboju tysiące zwierząt, dzisiaj jest jednym z przyjemniejszych miejsc na spędzenie wolnego popołudnia. To idealne miejsce do uprawiania sportów wodnych. Przy kanale jest plaża, na której można posiedzieć na leżaku. W upalne dni cień i napoje gwarantują liczne restauracje i kawiarnie po obu stronach kanału.

[Natasza]

Ile Saint-Louis

Île Saint-Louis (Wyspa św. Ludwika),Société Historique et Littéraire Polonaise: 6 quai d'Orléans; dojazd: metro - linia 7, stacja Pont Marie; linia 1, stacja Saint-Paul; linia 10, stacja Maubert-Mutualité, autobus - 67; tel.: Bibliothèque Polonaise: +33 (0)1 55428383; http://www.bibliotheque-polonaise-paris-shlp.fr; otwarte: Bibliothèque Polonaise - wt., czw., pt. 14.15-17.45, sb. 9.15-12.45; muzea - wejścia z przewodnikiem: śr. 14.00, 15.00, 16.00 i 17.00, sb. 9.00, 10.00, 11.00, 12.00; wstęp: muzea - bilety normalne 5 EUR, ulgowe 2 EUR; obiekt przystosowany dla osób niepełnosprawnych.

[Natasza]

Pont des Arts
Pont des Arts lub Passarelle des Arts – most przeznaczony dla ruchu pieszego łączący Institut de France z Luwrem. Pierwszy most na tym miejscu został skonstruowany w latach 1802-1804. Był to oparty na dziewięciu łukach pierwszy stalowy most w Paryżu, zbudowany na życzenie Napoleona Bonapartego, który zamówił u architektów Cessarta i Dillona most równocześnie technicznie nowatorski i atrakcyjny estetycznie. Powstała konstrukcja sprawdzała się do I wojny światowej, kiedy bombardowanie poważnie ją nadwątliło. W dalszym okresie obiekt kilkakrotnie został uszkodzony przez przepływające na rzece barki; w 1977 r. musiał zostać zamknięty, a w dwa lata później zawalił się po kolejnym zderzeniu z barką.
Nowy most został wybudowany w latach 1981–1984 wg planu Louisa Arretche, który starał się naśladować pierwotny plan, redukując liczbę łuków z dziewięciu do siedmiu. 27 czerwca 1984 obiekt zainaugurował Jacques Chirac, wówczas mer miasta. Most jest plenerem dla artystów malarzy oraz miejscem wystaw sztuki.



http://www.pontdesarts.com/

[Natasza]

Mosty i kanały są nierozłącznie związane z Paryżem. Tak samo, jak zabytki, są częścią kultury paryskiej. W Paryżu jest 36 mostów, stanowią one duszę miasta.

[Natasza]

• PONT DE LA CONCORDE 1791 czyli Most Zgody
  Przedłużając Place de la Concorde most zapewnia wspaniały widok na plac i Pałac Burbonów. Most łukowy łączący dwa brzegi Sekwany między bulwarami Tuileries (prawy brzeg) oraz d'Orsay. W 1787 Ludwik XVI polecił wykonanie tego mostu, wstępnie nazwanego jego imieniem. W 1810 Napoleon Bonaparte nakazał redekorację mostu, na którym pojawiło się 8 posągów tych generałów czasów rewolucji i Cesarstwa, którzy zginęli na polu walki. W czasie Restauracji figury te zostały usunięte i zastąpione posągami wielkich ludzi czasów przedrewolucyjnych - czterech słynnych ministrów Colberta, Richelieu, Sugera oraz de Sully'ego. W latach 1930 - 1932 most został poszerzony (z pierwotnych 14 metrów do 35) i wzmocniony.

• 

[Natasza]

Pont des Invalides

Most ten stanowi przedłużenie ulicy Franklina Roosevelta. Pierwotny most w tym miejscu wybudowano w 1829 r. W 1856 r. baron Haussmann w swoich planach przebudowy Paryża przewidział poszerzenie mostu i zmianę jego konstrukcji. Obecnie most jest jednym z najwęższych mostów Paryża. Jego szerokość wynosi zaledwie 16 m. Konstrukcja mostu jak dotąd sprawuje się dobrze w znacznie w stosunku do XIX w. zmienionych warunkach obciążenia zewnętrznego.

[Natasza]

Most d'Alma


W 1854 r. Napoleon III zamówił dla uczczenia zwycięstwa Francji i Anglii nad Rosją w bitwie o Krym, konstrukcję mostu d'Alma, chwalącą przede wszystkim sławę Napoleona. Pierwotnie wybudowano most kamienny. Jednak wybudowany most był bardzo wąski, więc w latach 1970—1974 zbudowano nowy szerszy most stalowy. Długość mostu wynosi 142 m i szerokość po poszerzeniu 42 m. Most d'Alma szczególnie sławi posąg Wojaka. Jest to jedyny, jaki zachował się z oryginalnych starych czterech posągów.

Nowy most opiera się tylko na jednym filarze i to tam usytuowano powiększoną kopię figury żuawa. Kamienny żuaw jest bohaterem piosenki Serge Reggianiego Le zouave du Pont de l'Alma.

Posąg żuawa służy za miernik poziomu wody w Sekwanie w czasie wiosennego przyboru wód.
Gdy woda sięga mu do pasa oznacza to stan alarmowy. W czasie wielkiej powodzi w 1910 roku, woda sięgała mu do szyji.

[Natasza]

Most Grenelle

Stalowy most na rzece Sekwanie położony w Paryżu. Most łączy 15 okręg Paryża z 16 okręgiem. Część mostu przechodzi przez wyspę Île aux Cygnes położoną na Sekwanie. Most został wybudowany w 1966 roku i zastąpił stary most, który został zbudowany w 1873 roku. Most opiera się na konstrukcji łukowej. Most przechodzi tuż za statuą wolności znajdującą się na końcu Île aux Cygnes. Długość mostu wynosi 220 metrów a szerokość 30 m.

[Natasza]

Most Bir Hakeim

Pont de Bir-Hakeim jest to most na rzece Sekwanie położony w Paryżu. Most łączy 15 oraz 16 okręg Paryża. Część mostu przechodzi przez położoną na Sekwanie wyspę Île aux Cygnes.
Zbudowany w latach 1903-1905 Pont de Bir-Hakeim zastąpił zniszczoną w 1878 Passerelle de Passy. Wykonany z metalu most jest długi na 227 metrów oraz szeroki na 24,7 m.
Most posiada dwa poziomy: jeden poziom jest przeznaczony dla dla pieszych oraz dla ruchu samochodowego. Drugi poziom stanowi wiadukt który znajduje się nad poziomem dla samochodów i stanowi część linii nr 6 paryskiego metra.
Oryginalnie most się nazywał Pont de Passy (na cześć byłej komuny Passy). Nazwa mostu został zmieniona w 1948 roku dla uczczenia walczących w Bitwie o Bir Hakeim oddziałów Wolnych Francuzów. Pont de Bir-Hakeim jest dobrym punktem widokowym na Wieżę Eiffla.

[Natasza]

Most d'Iéna

Pont d'Iéna - most łączący dwa brzegi Sekwany w Paryżu, uznany za zabytek historyczny o szczególnej wartości, stanowi przedłużenie Pola Marsowego pod Wieżą Eiffla do Placu Trocadero na wzgórzu Chaillot.
Napoleon Bonaparte nosił się już na początku XIX wieku z zamiarem budowy nowego mostu, który zaczynałby się przed gmachem Szkoły Wojskowej. W 1807 oficjalnie zdecydował o rozpoczęciu prac nad nim i sam wybrał dla niego obecną nazwę, mimo wcześniejszych projektów nazwania przeprawy Mostem Pola Marsowego lub Szkoły Wojskowej od położonych w pobliżu obiektów. Budowa trwała od 1808 do 1814. Powstał most łukowy o łącznej długości 155 metrów i pięciu łukach, bogato dekorowany płaskorzeźbami z cesarskim orłem. Dodatkowe dekoracje dobudowano doń w czasie wielkiej przebudowy Paryża, kiedy na narożnikach mostu pojawiły się cztery figury wojowników - galijskiego, rzymskiego, arabskiego oraz greckiego.
W 1937 most został przebudowany, z okazji Wystawy światowej zwiększono jego szerokość z 19
do 35 metrów. Służy zarówno ruchowi pieszemu, jak i kołowemu.

[Natasza]

Most Passarelle Debilly

W 1898 zarządzający przygotowaniami do wystawy światowej w 1900 Alfred Picard zarządził budowę prowizorycznej żelaznej przeprawy dla ruchu pieszego. Projekt przeprawy wykonał Jean Résal, znany już z wykonania Pont d'Alexandre III oraz Pont d'Austerlitz. W 1906, po zakończeniu wystawy, zdecydowano o pozostawieniu przeprawy na stałe jako własności miasta. W 1941 istniał wprawdzie projekt jego rozbiórki, jednak ostatecznie planów tych nie zrealizowano. W latach 90. XX wieku most przechodził remont i został udekorowany drewnem drzew tropikalnych. Most jest obok Wieży Eiffla drugim paryskim zabytkiem metalurgii zaklasyfikowanym jako zabytek o szczególnej wartości historycznej. W 2002 Brian de Palma kręcił tutaj film Femme fatale.