+ Odpowiedz na ten temat
Poka¿ wyniki od 1 do 10 z 10

Temat: Paryskie wêdrówki, ¶ladami Adama Mickiewicza

  1. #1
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476

    Paryskie wêdrówki, ¶ladami Adama Mickiewicza

    Adam Mickiewicz od 1832 mieszka³ w Pary¿u, z przerw± na pobyt w Lozannie (1839), gdzie wyk³ada³ literaturê ³aciñsk±, oraz w Rzymie (1848), gdzie próbowa³ uzyskaæ poparcie papie¿a Piusa IX dla ruchów wolno¶ciowych tzw. Wiosny Ludów.


    ¯ycie poety w Pary¿u by³o trudne. Brakowa³o mu sta³ych ¼róde³ dochodów. ¦rodowisko emigracyjne rozsadza³y spory polityczne. Przez pewien czas Mickiewicz uczestniczy³ w ¿yciu publicznym, wspó³pracowa³ m.in. z Towarzystwem Literackim i Towarzystwem Narodowym Polskim. W 1833 by³ redaktorem i publicyst± "Pielgrzyma Polskiego". Przyja¼ni³ siê m.in. z ks. Hughes'em de Lamennais, Charles'em de Montalembertem, George Sand. W 1834 o¿eni³ siê z Celin± Szymanowsk±, co pog³êbi³o jego k³opoty ¿yciowe: urodzi³o siê sze¶cioro dzieci, a ¿ona zapad³a na chorobê umys³ow±. Mickiewicz odsun±³ siê od dzia³alno¶ci publicznej a¿ do roku 1840, kiedy to obj±³ nowo powsta³± katedrê literatur s³owiañskich w Collège de France. Wraz z Jules'em Micheletem i Edgarem Quinetem stanowili w Collège opozycjê demokratyczn± wobec monarchii lipcowej. W 1841 poeta zwi±za³ siê z ko³em Towiañskiego, przywódcy sekty g³osz±cej nowe objawienie i odrodzenie ¿ycia duchowego (takich religijnych sekt by³o wówczas we Francji kilkadziesi±t). Propaganda towianizmu, a jeszcze bardziej - radykalne pogl±dy polityczne i spo³eczne by³y przyczyn± zawieszenia go w funkcji profesora.

    W Pary¿u Mickiewicz napisa³ i opublikowa³ (1834) bodaj najwa¿niejsze swoje dzie³o: "Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 we dwunastu ksiêgach wierszem".

  2. #2
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Wyk³ady z Collège de France zosta³y wydane z notatek s³uchaczy jako "Cours de la litterature slave" (w ca³o¶ci w 1849). W I i II Kursie Mickiewicz omawia³ literaturê polsk±, rosyjsk±, czesk± i serbsk± w kontek¶cie historii i kultury tych narodów, odkrywaj±c j± dla intelektualistów zachodnich. W Kursie III przedstawia³ - czêsto polemicznie - literaturê mu wspó³czesn±. W Kursie IV powróci³ do historiozofii mesjanicznej. Przedstawi³ tu w³asn± wizjê ¿ycia filozoficznego i religijnego S³owian. Wskazuj±c na kryzys ¿ycia duchowego Europy zachodniej zdominowanej przez w±ski racjonalizm, widzia³ przeciwwagê w g³êbi duchowej S³owian, którzy przechowuj± "prawdy ¿ywe" i zdolni s± poprowadziæ ludzko¶æ do odrodzenia moralnego. Teraz jednak misja mesjaniczna zosta³a rozci±gniêta na ca³y ¶wiat s³owiañski, a tak¿e na Francjê, której przypad³ tytu³ "narodu czynu".

    Collège de France
    11, place Marcelin Berthelot
    75231 Paris Cedex 05

    Jako profesor slawista pracowa³ tutaj cztery lata. W roku akademickim 1840 – 1841 Adam Mickiewicz stan±³ na katedrze 41 razy, w roku nastêpnym 32 razy, w roku 1843 – 1844 – 25 razy, a w roku 1844 tylko 14 razy. Jego wyk³ady cieszy³y siê ogromn± popularno¶ci± zarówno w¶ród Polaków, jak i cudzoziemców. Poeta przekazywa³ nie tylko wiedzê o kulturach s³owiañskich, ale tak¿e propagowa³ antymonarchistyczne idee napoleoñskie, a nastêpnie mistyczn± naukê Andrzeja Towiañskiego. W zwi±zku z tym w 1844 r. jego dzia³alno¶æ profesorska zosta³a przez w³adze francuskie zawieszona.

    "Wysoki, blady, chudy, ca³kiem czarno ubrany, Mickiewicz nosi na twarzy znamiê moralnego cierpienia, u¶mierzonego przez gorej±cy mistycyzm. Oczy, których wzrok przyt³umiony i jakoby zamglony kryje siê prawie zawsze pod d³ugimi powiekami, g³owa rozczochrana, z lekka pochylona w ty³, to widocznie cz³owiek natchniony. Zabiera g³os. G³os ten niski, g³uchy, bêdzie za chwile tak przenikaj±cy, ¿e trudno znie¶æ jego donios³o¶æ”.

  3. #3
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Towarzystwo Historyczno-Literackie i Biblioteka Polska w Pary¿u
    6, Quai d'Orléans
    F-75004 Paris
    Tel: + 33 1 55 42 83 83
    Fax: +33 1 46 33 36 3
    WWW: www.bibliotheque-polonaise-paris-shlp.fr

    W budynku mie¶ci siê Muzeum Adama Mickiewicza, zawieraj±ce pami±tki osobiste wieszcza, oraz Muzeum Fryderyka Chopina (jedyna sta³a wystawa w Pary¿u po¶wiêcona pamiêci kompozytora).
    Polskie muzeum z siedzib± w Pary¿u, zosta³o za³o¿one w 1903 przez syna poety W³adys³awa Mickiewicza.
    W kolekcji muzeum znajduj± siê dokumenty zwi±zane z postaci± Adama Mickiewicza i niektóre jego przedmioty osobiste. Prezentowane s± m.in. odpis aktu chrztu, ¶wiadectwo zgonu, akty nominacji na ró¿ne stanowiska, w tym nominacja na profesora Uniwersytetu w Lozannie i profesora w College de France. Muzeum posiada rêkopisy niektórych utworów poety m.in. fragmenty Dziadów kowieñskich i drezdeñskich, Ksi±g narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, rêkopis przek³adu Giaura George`a Byrona.

    Ekspozycja dzieli siê na dziesiêæ sekwencji tematycznych, których w±tki zorganizowane s± wed³ug tego samego schematu zakoñczonego przywo³aniem kontekstowym w postaci elementu graficznego: "A tymczasem w Pary¿u..."

    Poszczególne sekwencje wystawy nazwali¶my nastêpuj±co:
    I. Na Litwie: Wilno (Vilnius) jako wielokulturowe centrum europejskie.
    II. W Rosji: Widmo Sybiru i salony.
    III. Czas podró¿y: Goethe i David d'Angers.
    IV. Cudzoziemiec w stolicy ¶wiata, emigracja polska we Francji.
    V. W College de France: profesor i prorok.
    VI. Si³a i s³abo¶æ poezji czynnej, Legion polski we W³oszech.
    VII. "Trybuna Ludów", dziennik przysz³ej Unii Europejskiej.
    VIII. Ostatnia misja: Legion Kozaków i ¶mieræ Mickiewicza w Konstantynopolu.
    IX. S³awa i niepamiêæ: kult Mickiewicza w Polsce.
    X. Poeta i jego syn: historia paryskiego Muzeum Adama Mickiewicza.

    U wej¶cia do muzeum dwie plansze podaj± wiêc informacje o miejscu urodzenia Poety na Litwie, trzecia z map± rejestruj±c± etapy podró¿y autora Ballad i Romansów zaznacza wspó³czesne brzmienie miejscowo¶ci, na przyk³ad Nowogródek/Nawahrudak; Kowno/Kaunas.



  4. #4
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Kartka z pamiêtnika Adama Mickiewicza "Na paryskim bruku"

    Pary¿, wiosna 1832
    Nasta³ kolejny dzieñ na emigracji. Pary¿anie jak zawsze poch³oniêci swoimi sprawami, nie zauwa¿aj± dziwnej atmosfery panuj±cej wokó³. Nie wielu obchodzi to, ¿e król Ludwik doprowadzi³ do upadku powstania. Jedynie nieliczni Francuzi przechodz±cy obok Polakow ulic± wyra¿aj± wspó³czucie i szacunek, nazywaj±c ich "Ci dzielni Polacy".
    Mimo, z Pary¿ jest przepiêknym miejscem, têskno mi jest za ojczyzn±, ¿yczliwymi lud¼mi, mi³± atmosfer± i tradycjami rodzinnymi. Dzisiaj z W³odkiem stara³em siê dowiedzieæ dok±d tak ¶pieszno zmierzaj± Ci wszyscy ludzie, czy naprawdê nie s± ciekawi co dzieje siê wokó³ nich? Podczas, gdy przesiadywali¶my i gawêdzili¶my o Pary¿u, a nastêpnie o naszej ojczy¼nie, przysz³a mi do g³owy my¶l. Czu³em, ¿e mam jak±¶ misjê do spe³nienia. Niespodziewanie W³odek przedstawi³ mi pomys³, ¿ebym napisa³ ksi±¿kê nawi±zuj±c± do têsknoty za krajem, która mo¿e opisywaæ piêkno ojczyzny. Jeszcze tego samego dnia spogl±daj±c na Sekwanê, rozpocz±³em opisywaæ swój kraj, wydaj±cy siê jakby odzwierciedleniem Pary¿a. Spisuj±c swe my¶li na papier, w g³êbokiej nostalgii do ojczyzny, ³za zakrêci³a mi siê w oku. Nie chcia³em, aby by³ to zwyczajny opis. ¦ni³em, ¿e wszystko ma byæ nadzwyczajne , i ¿eby kto¶ zechcia³ to dzie³o przeczytaæ. Dzieñ zakoñczy³ siê szybko tak jak przyszed³. W drodze powrotnej do domu mija³em siê z lud¼mi, ci±gle gdzie¶ zmierzaj±cymi i nie mog³em poj±æ, dlaczego choæ na jeden moment nie zatrzymaj± siê i nie docenia to, co maj±.
    Mo¿liwe, ¿e kiedy¶ jeden z nich znajdzie siê w podobnej sytuacji jak ja i w koñcu dostrze¿e, to co posiada.

    Zofia Kossak-Szczucka

  5. #5
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    1929-04-28
    Pomnik Adama Mickiewicza w Pary¿u

    Z okazji ods³oniêcia w Pary¿u pomnika Adama Mickiewicza Pan Prezydent Rzeczypospolitej prof. Ignacy Mo¶cicki przes³a³ na rêce Prezydenta Republiki Francuskiej Doumergue depeszê tre¶ci nastêpuj±cej:

    Jego Ekscelencja P. Gaston Doumergue,
    Prezydent Republiki Francuskiej
    P a r y ¿

    Z okazji ods³oniêcia pomnika naszego wielkiego poety narodowego Mickiewicza, który na go¶cinnej ziemi francuskiej by³ jednym z tych, co potrafili odkryæ duszê polsk± przed narodem francuskim, pragnê wyraziæ ¿yczenia, aby ten pomnik sta³ siê jednym wiêcej symbolem wêz³ów nienaruszalnej przyja¼ni, ³±cz±cej nasze dwa kraje.
    (---) Prezydent Ignacy Mo¶cicki


    Pomnik, dzie³o francuskiego rze¼biarza Emile Antoine Bourdelle ods³oniêto w niedzielê 28 kwietnia 1929 roku na Place d`Alma, w pobli¿u ówczesnej siedziby ambasady polskiej. Z powodu przebudowy Pary¿a pomnik przeniesiony zosta³ do Parku przy Cours Albert I.
    Na uroczysto¶ci ods³oniêcia pomnika Rz±d polski reprezentowa³ Minister Sprawiedliwo¶ci Stanis³aw Car.


    Plac Alma, w pobli¿u dawnej siedziby Ambasady Polskiej
    Antoine Bourdelle (1861 – 1929) urodzi³ siê w Montauban w po³udniowo-zachodniej Francji. By³ wspó³pracownikiem i przyjacielem jednego z najwiêkszych rze¼biarzy swej epoki Augusta Rodina.
    Kiedy w 1908 roku komitet polsko-francuski z³o¿y³ u niego zamówienie na monument Mickiewicza
    by³ ju¿ znanym i renomowanym artyst±. W Muzeum Bourdelle’a w 15. dzielnicy mo¿na prze¶ledziæ kolejne etapy tworzenia pomnika na podstawie zachowanych makiet i szkiców. Powsta³y trzy makiety: pierwsza w 1909 roku, druga w 1910, wreszcie ostateczna na prze³omie 1911 i 1912 roku.

    Pierwsza wojna ¶wiatowa opó¼ni³a realizacjê projektu. Pomnik odlano dopiero w 1928 roku, a ods³oniêcie nast±pi³o 28 kwietnia 1929 roku w obecno¶ci Bourdelle’a, bêd±cego w podesz³ym wieku i chorego (umar³ kilka miesiêcy pó¼niej). By³o to jego ostatnie dzie³o i zarazem zwieñczenie ca³ej pracy twórczej. Pocz±tkowo monument stan±³ na pl. Alma, a potem przy okazji obchodów stulecia ¶mierci poety przeniesiono go na obecne miejsce. Na szczycie kolumny rysuje siê postaæ uduchowionego Mickiewicza krocz±cego ze wzrokiem skierowanym w przysz³o¶æ, wspartego praw± rêk± na pielgrzymim kiju, lew± za¶ wskazuj±cego drogê. To widoczna aluzja do Ksi±g pielgrzymstwa polskiego, które powsta³y w Pary¿u.

    Bourdelle powiedzia³ o pomniku: „Chcê, ¿eby ka¿dy Polak, gdy przyjdzie pod pomnik, wiedzia³, ¿e jest w Pary¿u u siebie, a tak¿e ¿eby Francuzi poznali lepiej duchowosc tak bliskiej im Polski. Po to w³a¶nie umie¶ci³em cytaty z „Ksi±g pielgrzymstwa” na podstawie kolumny. […] Wyrze¼bi³em pomnik Mickiewicza w wirze zawieruchy dziejowej, w okresie krwawych zbrodni wojennych, kiedy wszystko wokó³ leg³o w gruzach, ¿ywi±c w sercu zapa³ i moj± ogromn± wiarê w Polskê, w zwyciêstwo”.

    Mickiewicza z paryskiego pomnika przedstawi³a Poczta Polska, czcz±c setn± rocznicê jego ¶mierci w 1955 roku. Wprawdzie Poczta Francuska nie emitowala do dzisiaj znaczka po¶wiêconego Mickiewiczowi, ale w 1952 roku upamiêtni³a wybitnego rze¼biarza Bourdelle’a.


  6. #6
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Na rue de Seine pod numerem 63 w 5. dzielnicy umieszczona jest tablica pami±tkowa przypominaj±ca, ¿e w tym w³a¶nie domu poeta pisa³ Pana Tadeusza.

    61, 63, 65 rue de Seine




    Rue de Seine znajduje siê w VI dzielnicy, w ¶rodku obszaru Saint Germain. Ruchliwa, z galeriami sztuki, kawiarniami, ma³ymi i sklepami.

  7. #7
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Adam Mickiewicz, w roku 1852, w Bibliotece Arsena³u, otrzyma³ posadê bibliotekarza.
    Pracowa³ i mieszka³ tu do 1855 roku.



    La rue de Sully znajduje siê w IV dzielnicy Pary¿a.

  8. #8
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Wkrótce po przyje¼dzie do Pary¿a nawi±za³ bliskie stosunki z francuskim ¶rodowiskiem artystycznym
    i intelektualnym (m. in. rze¼biarzem Dawidem d'Angers, poet¹ Hugues Felicite Lamennais, historykiem Charlesem de Montalambertem. Odnowi³ znajomo¶æ z poznanym jeszcze w Wilnie S³owackim. W³±czy³ siê tak¿e aktywnie w ¿ycie emigracji (czlonkostwo w Towarzystwie Towarzystwie Literackim, Towarzystwie Litewskim i Ziem Ruskich, Towarzystwie Pomocy Naukowej, Komitecie Narodowym Lelewela i in.), chc±c przygotowaæ j± do powrotu do kraju. W 1834 r. o¿eni³ siê z córk± s³ynnej ówczesnej polskiej pianistki Marii Szymanowskiej - Gelin± (1812 - 1855), która urodzi³a mu sze¶cioro dzieci. Trudna sytuacja materialna zmusi³a poetê do napisania po francusku dwu dramatów ("Konfederatów barskich" i "Jakuba Jasiñskiego",1836), przeznaczonych dla francuskiego teatru, których jednak¿e nie uda³o siê wystawiæ. Mickiewicz pisa³ dla francuskich gazet, takich jak Revtie
    du Nord i Globie, w których, po ¶mierci Pushkina, opublikowa³ tekst ku jego pamiêci.

    Swoje nadzieje polityczne na odzyskanie przez Polskê niepodleg³o¶ci zwi±za³ Mickiewicz z osob± Napoleona III oraz rozpoczêt± w 1854 r. wojnê miêdzy Francj±, Angli± i Rosj± (tzw. wojna krymska).
    Po ¶mierci ¿ony zostawi³ nieletnie dzieci w Pary¿u i jesieni± 1855 r. wyjecha³ do Koastantynopola, gdzie mar³ 26 listopada 1855 roku.

    Po up³ywie kilku miesiêcy zw³oki poety przewieziono do Pary¿a i z³o¿ono na cmentarzu polskim w Montmorency. W roku 1890 sprowadzono je na Wawel.

  9. #9
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Po odej¶ciu z Collège de France Mickiewicz uprawia³ "towianizm" w innych miejscach: w swych kwaterach na Batignolles, w XVII dzielnicy: najpierw na rue d'Amsterdam


    pó¼niej na rue du Boulevard des Batignolles

    i na rue de la Santé


    Wtedy by³o to spokojne ma³e miasteczko zwane „Ma³± Polsk±” ze wzglêdu na ilo¶æ mieszkaj±cych tu Polaków /dot±d zachowa³o taki charakter, z dala od metra i ha³asu g³ównych arterii. Atmosfera artystyczna, przyjazna i liczne restauracje i ma³e sklepy. W s±siedztwie znajduje siê ko¶ció³ ¦w. Marii de Batignolles, przy placu o tej samej nazwie. W pobli¿u niezwyk³e kwiaty na Placu de Clichy i codzienny rynek nie tylko warzywny na ulicy de Levis.

  10. #10
    Administrator Maxitravelek Natasza ma wy³±czon± reputacjê Avatar Natasza
    Zarejestrowany
    Jan 2011
    Postów
    30,476
    Ko¶ció³ ¶w. Ludwika

    Ludwik XVI, w roku 1775 postanowi³ zbudowaæ w tym miejscu klasztor kapucynów.
    Potem powsta³a kaplica, a od 1802 roku mie¶ci siê tu parafia. Go¶ci³ w niej papie¿ Pius VII, który przyjecha³ na koronacjê Napoleona w 1804 roku. Potem powstaje szko³a, która od 1883 roku nazywa siê liceum Condorcet. Obecny ko¶ció³ znajduje siê w IX dzielnicy, jest ma³y i skromny.

    W 1834 roku odby³ siê w nim ¶lub Adama Mickiewicza z Celin± Szymanowska. Pannê m³od±,
    do o³tarza prowadzi³ Julian Ursyn Niemcewicz.





    http://www.saintlouisantin.fr/

+ Odpowiedz na ten temat

Tagi dla tego tematu

Uprawnienia

  • Nie mo¿esz zak³adaæ nowych tematów
  • Nie mo¿esz pisaæ wiadomo¶ci
  • Nie mo¿esz dodawaæ za³±czników
  • Nie mo¿esz edytowaæ swoich postów