Podparyskie wyspy

[pixi]

Inna ceramiczna tablica przedstawia obrazkowo różne ptactwo gnieżdżące się w okolicy, warto zauważyć że poza tradycyjnymi mieszkańcami parków są tu wrzeszczące mewy, czarne, wielkie kormorany i eleganckie, białe łabędzie.

[pixi]

Oryginalne bruki z marmurowymi mozaikami ryb prowadzą do Domu Wędkarstwa i Natury, tablica naprzeciw pokazuje jakie ryby czekają na wędkarzy.

[pixi]

Wysoka woda w Sekwanie spowodowana niedawnymi ulewami i powodziami na południu kraju zatopiła nadbrzeżny chodnik spacerowy i powoduje że wiele drzew ma „nogi” w wodzie.





Zaskakuje sielski prawie charakter wyspy, wszechobecna zieleń, panujący spokój, minimalny ruch kołowy i brak kolorowych, rozkrzyczanych witryn handlowców.



Wyspa stanowiła w XIX w. własność króla Ludwika Filipa, który urządził na niej park, potem Napoleon III z pomocą barona Haussmanna zagospodarował wyspę instalując liczne warszataty rzemieślnicze i domy mieszkalne. Z czasem powstały wzdłuż brzegów liczne bary i modne restauracje, niektóre z nich podtrzymują tradycję do dziś zapraszając rzędami stolików na przeszklonych tarasach nadwieszonych na wodą.

Restauracja pod szyldem "Nogi w wodzie"



W XIX w. wyspę ulubili sobie malarze impresjonistyczni a szczególnie Monet, Van Gogh Sisley, Seurat. Wiele z ich obrazów przedstawia sceny odbywające się na wyspie.

Jak się dostać na wyspę Jatte z centrum Paryża? Od końcowej stacji Pont de Levallois Becon na linii metra Nr 3 to zaledwie kilka minut spacerkiem.

[pixi]

Wiosna 2016, czerwiec, natura całkiem oszalała, wielodniowe ulewne deszcze podniosły poziom wody w Sekawnie o kilka metrów.
Mieszkańcy licznych barek-domów na wodzie zacumowanych przy brzegu wyspy de la Jatte zostali odcieci od mozliwosci zejscia na lad (lub wejscia do domu) pomosty okazały się za krótkie, za niskie.



Na wyspie drzewa „toną” w brudnawym rozlewisku, widać zaledwie czubki barierek i tablic informacyjnych. Spacerowa aleja udaje rzekę a wielu mieszkańców trzeba było ewakuować.