Małopolsko-Śląska Majówka

[pixi]

Etap 1
W ostatnim dniu pierwszej dekady maja słońce już mocno przygrzewa, stale rosnąca temperatura wynagradza nam lodowatą, przydługą zimę. Jedziemy przez młode, gęste lasy, które cieszą oczy soczystością zieleni ledwo rozwiniętych liści i zadziwiają jaskrawą bielą kwitnących krzewów.
Zajeżdżamy do Sławkowa. Ciche uliczki o niewysokiej zabudowie, gdzie niegdzie zabytkowe drewniane, przysadziste chałupy skrywają minioną świetność. Dawniej, w XIII w. Sławków był ważnym miastem na południowym szlaku kupieckim. Świadczą o tym choćby ruiny zamku biskupów krakowskich, ogromne rozmiary rynku z reprezentacyjnym, nowszym już ratuszem na środku oraz rozłożysta, drewniana karczma z XVIII w. z podcieniami, kryta czapą wysokiego dachu, tzw „łamanego polskiego”. Zaprasza do środka wielkimi wrotami między białymi kolumienkami.

[pixi]

Znajomi przyjmują nas gościnnie w ogródku, najpierw obiad, zaczynamy od doskonałego żurka, do karczmy pójdziemy później...
Potem zwiedzamy najbliższą okolicę, odwiedzamy niedaleki, opuszczony cmentarz żydowski z chylącymi się stellami, drepczemy wokół riuny zamku i kończymy w... karczmie na piwie. Prawdziwą kolację z przysmakami z grilla jemy potem w ogrodzie przed domem, rozkoszując się ciepłym wieczorem pod wygwieżdżonym nieboskłonem. Towarzyszą nam dwa czarne kocury i wielki pies.

[pixi]

Następnego dnia od rana jedziemy do Pieskowej Skały. Po krótkim ale stromym podejściu przez lasek ukazują się wysokie, obronne mury z szarego kamienia z narożnymi wieżyczkami. Wkrótce stajemy na renesansowym, niewielkim dziedzińcu z krużgankami ozdobionymi maszkaronami.
Zamek był początkowo gotycki, zbudował go Kazimierz Wielki w XIV w. a renesansowa przebudowa nastąpiła w XVI w. później otoczono go masywnymi fortyfikacjami. Zwiedzamy urządzone we wnętrzach muzeum ślizgając się w filcowych kapciach.

[pixi]

Charakterystyczna sylwetka zamku widoczna z daleka



Próba dotarcia pieszo do dziwacznej skały zwanej „maczugą Herkulesa” nie dała rezultatu a jedynie pozwoliła nam na bardzo przyjemny leśny spacer po ścieżce okupowanej przez liczne ślimaki.
„Maczuga Herkulesa” to wapienna skała o wysokości 25 m.



Do skały wypadło podjechać autem w drodze do miasteczka Skała. Na jego rynku wita na figura św. Floriana, patrona strażaków, tak charakterystyczna dla miasteczek południa kraju.

[pixi]

Klucząc bocznymi szosami pośród zielonych pól i zadbanych domostw docieramy jeszcze do pokaźnych ruin zamku w Rabsztynie. Wspinamy się pod górkę, opłacamy „myto” w bramie wejściowej i oglądamy w wieży wystawę starych rycin i widoków zamku z okresu jego przebrzmiałej świetności. Poniżej zamku, sympatyczny zajazd z tarasem serwuje świetne potrawy.

[pixi]

W ramach popołudniowego programu zostajemy zaprowadzeni i doskonale oprowadzeni po regionalnym, etnograficznym muzeum w Sławkowie. Prezentuje piękne koronki robione szydełkiem, dawne narzędzia, wystrój wiejskich chat z nie tak dawnej przeszłości.







Wieczorem znowu zasiadamy do suto zastawionego stołu (nasi gospodarze nas rozpuszczają polskim jadłem), nastrój psuje tylko wiadomość o pobliskim, rozległym pożarze lasu w Bukowcu. Nocne rodaków rozmowy ożywają na nowo koło północy gdy pojawia się sąsiad wracający z zakładowej „karczmy piwnej” w wesołym nastroju i z zaopatrzeniem...
W niedzielę rano przeglądamy straganowy asortyment na bazarze, nagle zrywa się silny wiatr, w pierwszych kroplach deszczu wpadamy biegiem do domu. Pogoda zmienia się gwałtownie. Dziękujemy za parodniową, wspaniałą gościnę i wszyscy razem przenosimy się na Śląsk.

[pixi]

Jedziemy do Dąbrowy Górniczej w deszczu z nisko wiszących, szarych chmurzysk. W planie jest południowy piknik w gronie przyjaciół, w ogrodzie u znajomych gdzie także czeka nasz znajomy przybyły ze stolicy. Pada deszcz i robi się tak zimno, że musimy powkładać swetry i polary. Mimo to pozostajemy w ogrodzie pod zadaszoną altaną. Pieczone na ruszcie kiełbaski, szaszłyki podlane narodowymi i węgierskimi trunkami doskonale nas rozgrzewają a tematów do rozmowy nie brakuje.
Dopiero pod wieczór, już w uszczuplonym gronie przenosimy się do obszernego mieszkania naszego gospodarza w solidnym domu z tradycyjnej czerwonej cegły.
Niedzielny poranek wstał szary, wietrzny choć bez deszczu. Po obfitym śniadaniu podanym przez panią domu jedziemy „w plener”. Pierwszy obiekt na naszej drodze to zamek Będzin.



Jego masywna sylwetka rysuje się na tle zachmurzonego nieba potęgujacego jeszcze wrażenie niedostępności. Zamek pochodzi z XIV w.; najstarszą część stanowi tzw. donżon czyli okrągła wieża z wejściem na poziomie piętra. Później wybudowano surowy budynek mieszkalny z czworoboczną wieżą, całość otoczona jest podwójnym obwodem murów.



Wchodzimy na mały dziedziniec, zadzieramy głowy do góry, szczyty wież zdają się niknąć w chmurach. Aktualnie zamek jest odbudowany po zniszczeniach spowodowanych głównie najazdem szweckim i wiekowymi zaniedbaniami.

[pixi]

Następny punkt programu to miasteczko Pszczyna. Przechodzimy przez rynek, obok dużego barokowego kościoła kierując się do pałacu.
Istniejący od XI w. zamek stanowił kolejno własność różnych rodów śląskich, potem przeszedł na własność rodziny książęcej Hochbergów de Pless (Pszczyńskich). Po kolejnych przebudowach ze średniowiecznego zamku powstał w latach 1870-74 neobarokowy, wspaniały pałac. Jego sale reprezentują różne style architektoniczne, poczynając od renesansu. Na piętrze kilka sal prezentuje kolekcje myśliwskich trofeów z polowań rodzimych i egzotycznych. W pałacu zachowało się 80 % oryginalnego wyposażenia z XIX – XX w.
Dwie fasady pałacu :







Galeria parteru – trofea myśliwskie

[pixi]

Gabinet



Salon dębowy



Sypialnia



Schody paradne na 3 kondygnacje

[pixi]

Galeria lustrzana na I piętrze



Salon narożny



Przedpokój myśliwski

[pixi]

Biblioteka



Salon zielony



Sypialnia żółta



Łazienka różowa

[pixi]

Sala Lustrzana







Pełni wrażeń, olśnieni wspaniałymi wnętrzami a szczególnie bogatymi wariacjami stylu rokoko w sali lustrzanej wychodzimy na ogrody. Ogarnia nas szarość, smutne zachmurzone niebo przywraca nas do rzeczywistości, zaczyna padać deszcz, nawet kolorowe kwitnące azalie wydają się jakieś blade i bez uroku. Wracamy.



Pani domu przyjmuje nas prawdziwie królewskim obiadem, udzielając porad o zdrowym odżywianiu się i zdradzając sekrety wielu przepisów kulinarnych.
Dla nabrania apetytu przed kolacją robimy mały spacer po mieście zaglądając na pływalnię. Przylepiamy nosy do szyby obserwując kąpiących się w basenie a nasz towarzysz, najstarszy wiekiem rozpytuje panienki w kasie o możliwość wypożyczenia majtek kąpielowych wzbudzając gromki śmiech i ogólną wesołość.

Zjadamy pyszną kolację i znowu toczymy długie rodaków rozmowy, podsycane różnymi kolorowymi płynami co chwilę wystawianymi z czeluści kredensu przez naszego przyjaciela, najbardziej pasuje nam „pigwówka”.
Jutro każdy z nas pojedzie w swoją stronę.
Z samego rana żegnamy się dziękując za miłą, serdeczną gościnę, szybko pakując kanapki przygotowane przez troskliwą panią domu, a pan domu odwozi nas na stację PKP w drodze na codzienną, biurową harówkę.
Nasz pociąg o dosyć archaicznych wagonikach próbuje osiągnąc Kraków w ciągu 2 godz. Chyba to bardzo męczące zadanie bo częściej przestaje na stacjach niż toczy się po szynach.

[jacky]

faktycznie - cysorski pałac wzbudził zainteresowanie...



i oglądany był nie tylko okiem obiektywu...

[pixi]

W Krakowie „królują zimni ogrodnicy” czyli jest paskudnie zimno, wilgotno, chmurzasto. Zostawiamy bagaże na stacji i pędzimy na Wawel zwiedzać skarbiec i zbrojownię bo dziś jest wejście gratis do południa (poniedziałek). Potem spacer od Rynku do Barbakanu przez Bramę Floriańską bo niebo trochę pojaśniało. Dopiero wieczorem zgłaszamy się po klucze od mieszkania znajomych, przejściowo nieobecnych.
Kraków każdy z nas z pewnością zwiedzał kiedyś w czasie szkolnej wycieczki. Pamiętacie ?
Oto małe przypomnienie jak ta dawna nasza stolica wygląda i co można i warto zobaczyć w ciągu paru dni.

Sukiennice i stragany wokół







Wieża z dawnego ratusza

[pixi]

Dorożki zawsze czekające na turystów



Brama Fkorianska ze swietym Florianem





Barbakan