Tarnica w koronie

[zdzicho alboom II]

Na razie tylko zwiastun.

Na cześć Tarnicy wiersz mam nowy:
Piątkowy i pięcioliniowy.

Piątym zdobytym i piątym w tablicy,
Na szczęście nie w czasie nawałnicy,
Jest Bieszczad najwyższy szczyt Tarnicy.
Zdobyłem już szczytów pięć,
Na następne nadal mam chęć.

Co z tego, że częstochowski rym,
W wierszach i tak dzierżę prym.

[zdzicho alboom II]

Z Warszawy (wyjazd 22:00) można bezpośrednio dojechać autobusem PKS Krosno do Ustrzyk Górnych, ale tylko w wakacje.
W Krośnie po 7 i pół godzinach jazdy następuje szybka przesiadka do innego (już nie luksusowego) autobusu, bo kierowca PKS nie może być za kierownicą dłużej niż 8 godzin.
Tym autobusem dojechałem do Sanoka, aby być w drodze bez przesiadki krócej niż 9 godzin.


Z tej strony jest wejście do kasy biletowej i poczekalni

W Sanoku po półgodzinnej przerwie na zakup biletu i na toaletę



przesiadłem się na autobus firmy Veolia Transport kursujący z Sanoka bezpośrednio do Wołosatego.

Oba autobusy kursują tylko w lipcu w sierpniu. W autobusach PKS są zniżki dla seniorów i młodzieży, a w autobusach Veolia nie.

[zdzicho alboom II]

W wakacje jest bardzo duży ruch turystyczny, autobus cały czas był pełny, a turyści wysiadali i dosiadali się nowi.
Poza wakacjami autobusy nie kursują, bo turystów nie ma, miejscowi nigdzie nie jeżdżą ,a jak już to własnymi samochodami, a autobusy zostają zamienione na autobusy szkolne.

Gdzieś w drodze między Dołżycami a Bukowcem, w czasie przerwy na papierosa, wieś Terka.

[zdzicho alboom II]

„Zrobiony” z okna autobusu Urząd Gminy w Cisnej.


Przypomniała mi się taka stara piosenka pani profesor Krystyny Prońko.
„Spośród wielu bzdur,
Które niosą stada chmur,
Ja lubię deszcz,
Deszcz w Cisnej.”

Na szczęście nie padało.

[zdzicho alboom II]

Wysiadłem z autobusu w Wołosatem (najbardziej na południe wysuniętej osadzie w Polsce) i stąd rozpocząłem zdobywanie Tarnicy.
Od parkingu autobusów i busów należy iść kawałeczek szosą prosto.
Po prawej stronie przy końcu szosy jest kasa biletowa Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Bilety na Tarnicę są po 6,40 zł (ulgowe 3,40 zł.) i na Halicz po 6 zł. i 3 zł.


Droga na Halicz prowadzi prosto - szlak czerwony, droga na Tarnicę w lewo - szlak niebieski,


Skręt w lewo, na tej budce po prawej jest drogowskaz i duża strzałka z napisem Tarnica.


Rzeczony wyżej drogowskaz.

[zdzicho alboom II]

Wkrótce zaczynają się schody, nie jako symbol trudności, ale dosłownie.



Nie są groźne, stopnie są wysokie, są poręcze, w kilku miejscach są drewniane kładki nad ciekami, całość jest dla wygody i bezpieczeństwa turysty.

W połowie drogi jest wiata, pod którą można odpocząć, ale koszy na śmieci nigdzie po drodze nie widziałem.

[zdzicho alboom II]

Schody prowadzą cały czas przez las, po czym wychodzi się na otwartą przestrzeń z widokiem na przełęcz i szczyt.


Na tym zdjęciu widać którędy idzie szlak w kierunku przełęczy.


Tu widać na zbliżeniu krzyż na Tarnicy.


Po drodze widok na trzy szczyty Szerokiego Wierchu, prowadzi tamtędy czerwony szlak z Ustrzyk Górnych.

[zdzicho alboom II]

Przełęcz Krygowskiego zwana też Sidło 1275 m. n.p.m. jest już tuż tuż.


Podczas dojścia do przełęczy wzmaga się wiatr, a na samej przełęczy wieje tak bardzo, że aż obawiam się czy aparat nie wypadnie z ręki dziewczynie, którą poprosiłem o zrobienie mi zdjęcia, ale trzyma go pewnie.


Na przełęczy jest skrzyżowanie szlaków.
Niebieski idzie dalej prosto przez Krzemień i grzbiet Bukowe Berdo het aż do Ustrzyk Dolnych.
Przedłużenie rzeczonego czerwonego z Ustrzyk Górnych początkowo współtowarzyszy niebieskiemu, ale na Przełęczy Goprowskiej odłącza się, by przez Halicz i Rozsypaniec zawrócić do Wołosatego.
A ponadto szlak żółty wiedzie na Tarnicę.
To jest tylko 15 minut łagodnego podejścia wąską ścieżką.

A na Tarnicy nie ma już nic, to już jest koniec, jest tylko krzyż.

[zdzicho alboom II]

Żegnaj Tarnico.