Éire, moja miłość...

[Natasza]

Murale na domach w Belfascie, podobnie jak w Derry są symbolem Irlandii Północnej.

[Natasza]

Swoisty mur pamięci i zdjęcia tych, którzy polegli

[Natasza]

Co chwilę, przed tym Ogrodem pamięci zatrzymują się taksówki i wysiadają ludzie, którzy odwiedzają to miejsce. Cały czas jesteśmy w części katolickiej, a za tym wysokim murem z siatki jest już część protestancka. Nadal balkony domów katolickich są obudowane kratami, dla bezpieczeństwa. 2/3 Belfastu zamieszkują katolicy i ich część miasta jest zadbana i ładniejsza.



Przez tę bramę wjeżdża się do dzielnicy protestanckiej

[Natasza]

Jesteśmy tu 10 lipca, już za dwa dni ten stos spłonie z okazji marszu oranżystów, przypadającego co roku na 12 lipca. Dorocznymi paradami oranżyści obchodzą rocznicę bitwy nad rzeką Boyne w 1690 r., w której wojska protestanckiego króla Wilhelma III Orańskiego pokonały Jakuba II Stuarta - ostatniego katolickiego monarchę Anglii, Szkocji i Irlandii. Rocznica jest dla oranżystów okazją zamanifestowania przywiązania do brytyjskiej monarchii i swojej protestanckiej tożsamości. Eksponowanie tych poglądów, a także prowokacyjnie wyznaczone trasy, przechodzące przez dzielnice katolickie, powodują wzrost napięcia w relacjach z karolikami którzy opowiadają się za zjednoczeniem Irlandii.

[Natasza]

[Natasza]

Na koniec pobytu w Belfaście, Pan Piotr zawozi nas do kultowego baru, gdzie było 29 zamachów, do toalety!



Jedyne miejsce, gdzie można podeptać koronę brytyjską

[Natasza]

W tym Belfaście było dość nerwowo, myślę że z racji zbliżającej się rocznicy 12 lipca. Co ciekawe, mnie osobiście bardziej podobało się Derry niż Belfast. Pewnie, gdybym w Belfaście spędziła więcej czasu na samotnych wędrówkach po mieście, dałabym mu szansę aby mnie zauroczył. Bardzo późnym popołudniem opuściliśmy Belfast i kierowaliśmy się wzdłuż morza do Larne, na nasz ostatni nocleg.
http://voyageforum.pl/threads/4792-D...st-House-Larne
Po drodze do pensjonatu zatrzymaliśmy się jeszcze jeden raz, aby zobaczyć normandzki zamek w Carrickfergus z XII wieku.

[Natasza]

Czas na podsumowanie. Irlandia to kraj pięknych krajobrazów, niesamowitych przestrzeni i serdecznych ludzi. Ja osobiście chciałabym mieszkać z 63 sąsiadami na 1 km2 bo taką tam mają gęstość zaludnienia. Kraj liczy ok. 4,5 miliona, a kóz jest przynajmniej dwa razy tyle. Irlandczycy kochają nie tylko konie, ale i swoje kozy czarnogłówki. Kiedy te opalają lub chłodzą się na drodze-cierpliwie czekają aż zejdą. Ze względu na te ostatnie, wilki w Irlandii zostały wytępione. W Irlandii nie ma bezpańskich psów czy kotów, każdy zwierzak do kogoś przynależy. Na drogach giną, rzadko-borsuki i polne króliki. Drogi są bezpieczne, choć niektóre bardzo wąskie i jedynie utwardzone. Dlatego kierowca musi zapamiętać miejsca do wyminięcia i kiedy na wąskiej drodze trafia mu się mijanka, cofnąć się do zapamiętanej zatoczki. W Irlandii jest mało wypadków samochodowych bo jest wysoka kultura jazdy. Choć przepisy drogowe, zwłaszcza w małych miasteczkach i na lokalnych drogach, pozwalają osiągać nawet 100km, wiadomo że nikt z taką prędkością nie pojedzie. W Irlandii woda jest jeszcze za darmo, dlatego można ją prosić do każdego posiłku gratis. Pewnie tak będzie do 2015 roku, kiedy to do każdego irlandzkiego domu trafi wodomierz. System kraników nad irlandzką umywalką czy brodzikiem /często są wanny/ przyprawił nas początkowo o zawrót głowy, ale daliśmy radę. Do polskich sprzętów potrzebny jest adapter bo gniazdka irlandzkie i brytyjskie są inne. Kraj jest bardzo gościnny i przygotowany na przyjęcie turystów. Np. w centrum Moher ulotki o klifach były po polsku. Toalety są za darmo. Jedzenie jest dobre, zwłaszcza dla amatorów ryb i owoców morza. Ale Irlandia nie jest krajem tanim. Za obiady, kawę czy piwo płaciliśmy więcej niż później w Wielkiej Brytanii. Przestrzenie i krajobrazy są w Irlandii niesamowite, dzięki czemu można poczuć prawdziwą wolność. Dopiero teraz zrozumiałam, dlaczego ok. 120-150 tyś. naszych rodaków zdecydowało się zamieszkać na tej zielonej wyspie. Wyspa jest piękna, gościnna, tajemnicza. Pogoda jest tam zmienna, ale przez cały dzień możemy doświadczyć słońca, tęczy, mżawki czy krótkiego ulewnego deszczu. Choć temperatury były w lipcu, jak na Irlandię, wysokie- to czuliśmy się rześko. Pewnie to wpływ Atlantyku. Prawie na całym zachodnim wybrzeżu mówi się jeszcze po celtycku, a drogowskazy i napisy są w obu językach urzędowych: angielskim i celtyckim. Ale ten celtycki pomału umiera, choć aby go uratować -powrócił do szkół. Kiedy jesteś w barze, pubie irlandzkim, możesz liczyć nie tylko na miłą obsługę, ale i na zainteresowanie Irlandczyków. Są ciekawi skąd jesteś, czy podoba ci się Irlandia etc. Np. Dublin mogłabym przyrównać do naszej Bydgoszczy-też miasta mostów. Dopiero po bytności w stolicy, zrozumiałam dlaczego Irlandczycy, na pobyt w Polsce, tak chętnie wybierają Bydgoszcz, Toruń czy Inowrocław. Do Irlandii przyjeżdzają różne nacje , w różnych celach: Czesi na golfa i piwo, Amerykanie irlandzkiego pochodzenia na golfa i w poszukiwaniu swoich korzeni. My, zazwyczaj przyjeżdżamy w poszukiwaniu mistycyzmu: mgły nad klifami, legend, kamiennych murków i pewnie piwa Guinness. Ale Polaków zwiedzających Irlandię wciąż jest mało. Dowiedzieliśmy się, że do Irlandii warto przybyć np. w maju lub we wrześniu. W Irlandii doświadczyliśmy takich miejsc, gdzie byliśmy zupełnie sami. Mogliśmy w skupieniu "przetrawić" prehistoryczny grobowiec, skryć się we mgle na szczycie lub zamoczyć nogi w oceanie, na bezludnej plaży. Irlandia, jako kraj do zwiedzania-nie jest nudna. Krajobrazy się zmieniają. Zazwyczaj wszyscy ciągną z Dublina na zachód, do klifów Moher czy pętli Kerry. A wystarczy wjechać w głąb kraju, aby zobaczyć pogórze, rzeki, mosty. W Irlandii nie ma wysokich gór, tras i schronisk nie jest dużo, ale warto je zdobyć. Pola golfowe należą do najlepszych na świecie, stąd golfistów wielu. W wielu miejscach nie ma biletów wstępu, a jeśli już są, to oscylują w okolicach 5 EUR. Wiele miejsc można jeszcze obejrzeć za darmo, z pominięciem centrów turystycznych, ale trzeba o tym wiedzieć i znać inne drogi dojścia. Nasz Przewodnik Piotr je znał.
Podróżowaliśmy po Irlandii luksusowo, samochód i Przewodnik na nas czekał. Naszym zadaniem było tylko chłonąć te piękne widoki. Przez cztery dni podróżowaliśmy przez 12 godzin dziennie, z przerwą na zwiedzanie i dłuższą przerwą na lunch. Do pensjonatów przyjeżdżaliśmy zazwyczaj po godzinie 20, coś jedliśmy na lekką kolacje i szliśmy spać. Rano pobudka i śniadanie zazwyczaj o godzinie 8, pół godziny później już ruszaliśmy na trasę. Byliśmy zdyscyplinowaną grupa, dlatego też zobaczyliśmy więcej niż mniej. Ale tylko taki zorganizowany wyjazd, dobrze zaplanowany pozwolił nam zobaczyć przekrój Irlandii w cztery dni, z Dublinem w dni pięć.
Reasumując, do mojej ukochanej Irlandii wrócę na pewno. Jeszcze tylko nie wiem kiedy, gdzie i jak.