W poszukiwaniu piękna perskich oczu, dywanów...grześkowa wyprawa do Iranu 2015r.

[grześku]

Tradycyjny bazar w Kashan, to znaczy jego architektura w wielu momentach olśniewa.
No po prostu pięknie, magicznie, można poczuć się, jak po przestawieniu czasu wiele lat wstecz...





Najbardziej efektownymi częściami bazaru są ogromne komnaty, które piętrzą się ku wysokiemu sufitowi za pomocą tradycyjnych łuków.

[grześku]

[grześku]

W jednym z zaułków bazaru napotykamy grupkę młodych kobiet relaksujących się pogawędką
przy herbacie i sziszy

[grześku]

Niektóre pomieszczenia bazaru sprawiają wrażenie opuszczonych, co z naszego punktu widzenia
dodaje im tylko dodatkowego uroku


Niestety, żaden z tych dywanów nie jest latający...

[grześku]

Następnego dnia w godzinach porannych ponownie wybieramy się do starych domów kupieckich,
z których slynie Kashan






Uczestnicy jednej z wielu wycieczek szkolnych napotkanych na naszej perskiej wyprawie.
Chłopcy byli średnio zainteresowani architektonicznymi niuansami, bardziej naszą obecnością...

[grześku]

Trzeba przyznać, że sklepienia tych historycznych apartamentów są piękne i imponujące

[grześku]

W ostatnim dniu pobytu udajemy się jeszcze wynajętym samochodem do tradycyjnej wioski Abynayeh.
Abynayeh liczy sobie około 1500 lat i w znakomitej większości zbudowana została z gliny o czerwonawym odcieniu.
To jedne z ostatnich miejsc w Iranie, gdzie niektórzy z mieszkańców mówią jeszcze językiem perskim,
który w całym kraju używany był kilkaset lat temu. To przez to, że wioska połozona jest wysoko w górach i przez wiele lat była odcięta od świata.
Dziś w Abyaneh nie mieszka już wiele osób, większość domostw stoi opuszczona.
Nie ma kto o nie dbać, przez co pękają i niszczeją pod wpływem erozji.
Czas biegnie nieubłagalnie do przodu, Abynayeh powoli staje się świadkiem przemijającej historii i tradycji..

[grześku]

[grześku]

Ostatnia, krótka wizyta w magicznym bazarze w Kashan.
Za kilka godzin odjeżdżamy pociągiem do Teheranu, a następnie samolotem do Polski...

[grześku]

Na jednym ze stanowisk bazarowych "cykam" takie oto sympatyczne fotki
taty i jego ukochanej córuni.





Ich twarze wyrażają miłość i ciepło.
I taka jest ich ojczyzna- Iran, historyczna Persja.
Żegnamy krainę surową w krajobrazie, gorącą w klimacie, o wielkiej historii, dostojną, dumną, magiczną...
Żegnamy Irańczyków, dziękując im za gościnność i klasę, jaką w sobie mają.
Mam wielką nadzieję, że ten kraj nie zostanie wplątany w wojenną pożogę,
bo na pewno nie on jest agresorem i "osią zła", jak głosi amerykańska propaganda.
Pokochaliśmy Iran na zawsze...i być może jeszcze tam wrócimy!

Wszystko kiedyś się kończy.
Na szczęście póki żyjemy i mamy chęć, możemy otwierać nowe rozdziały...

[pixi]

... czego Wam zyczę.
Piękna relacja.. i długotrwała.