Portugalia to nie tylko Algarve

[pixi]

Portugalia staje się modna jako nowy kierunek wakacyjny ale przedstawianie jej walorów jedynie z punktu widzenia zalet pobytu na nadmorskiej plaży w regione Algarve jest krzywdzące dla kraju posiadającego tak ciekawe, specyficzne zabytki o unikalnych formach.

Nasze portugalskie wakacje były krótkie, zaledwie 3 tygodniowe na trasie : Vila Real – Guimaraes – Braga – Porto – Lamego – Viseu – Coimbra – Tomar – Fatima – Batalha – Sintra – Lisbona – Evora.



Pojechaliśmy samochodem, pomknęliśmy szybko, prosto na południowy zachód, przez Francję, Hiszpanię aż do Guimaraes skąd rozpoczęliśmy zygzakowatą trasą prawdziwe choć pobieżne zwiedzanie kraju w kierunku południowym aż do Sagres. Nocowaliśmy po małych hotelikach, campingach a często na dzikich biwakach, wyżywienie mieliśmy restauracyjno – biwakowe.

To już portugalski pejzaż

[zdzicho alboom II]

Znowu będzie pięknie. Dziękuję.

[pixi]

Guimaraes to bardzo stare miasto, uważane jest za kolebkę narodu portugalskiego. Zachowało zamek średniowieczny z XI w. o surowym, bardzo obronnym wyglądzie gdzie urodził się pierwszy król Portugalii; Alfons Henryk. Kościół już jest barokowy. Była niedziela i trafiliśmy na procesję.







Z Guimaraes do Bragi pojechaliśmy „na skróty” i na piknik zatrzymaliśmy się przy „Citania Briteiros”. To znane ruiny murowanego, wielkiego miasta z epoki zelaża, czyli liczące sobie ponad 3 tys. lat. Domy były okrągłe, masywne, przypominały późniejsze baszty zamkowe. Otaczały je solidne, obronne mury. Część zabudowy jest zrekonstruowana.

[pixi]

Braga, sympatyczne miasto, lecz najważnieszy obiekt to sanktuarium Bom Jesus, położone w lesie na wzgórzu, kilkanaście kilometrów od niego. Do kościoła z XVIII –XIX w. w stylu klasycystycznym na włoską modę prowadzą monumantalne, barokowe, zygzagujące schody na wysokość 116 m. Zdobią je posągi, fontany, są trzy ciągi schodów symbolizujące trzy spiritualne drogi osiągnięcia sanktuarium.







Braga, katedra

[pixi]

Porto od Bragi dzieli niewiele ponad 50 km.
Jak wiadomo Porto słynie z porto. Specyficzne wino „vino verde” w regionie nad rzeką Duro produkowano już w starożytności ale nabrało rozgłosu dopiero w XVII w. Zachwycili się nim Anglicy zwłaszcza gdy embargo francuskie pozbawiło ich win z regionu Boredeau. Aby lepiej znosiło długi transport drogą morską zaczęto dodawać do niego alkoholu i tak powstało aktualne „porto”. Wino w drewnianych baryłkach przewożono rzeką do Porto skąd ładowano je na statki.
W mieście można oglądać zacumowane na Duro typowe, dawne statki do transportu porto a liczne piwniczki proponują jego degustacje i sprzedaż.

[pixi]

Porto ma wiele zabytków murowanych i metalowy, wysoki most łączacy brzegi Duro projektu Gustawa Eiffla (jak paryska wieża).
Dzielnica Ribeira to historyczne centrum Porto położone na wzgórzu nad rzeką.

Kościoły Carmelitas (ten po lewej) i Carmo (ten po prawej) przylegają do siebie a do nich jeszcze dzwonnica. Carmelitas wybudowano w 1 poł. XVII w. a Carmo w 2 poł XVIII w. jego ścianę boczną jak i chełm dzwonnicy pokrywają tak charakterystyczne dla Portugalii – azulejos, ceramiczne malowane kafelki w kolorze białym i niebieskim.





Katedra Sé to prawdziwa forteca z XII w. o wysokich, surowych murach później trochę przebudowana w XVIII w. co nie złagodziło jej wyglądu obronnego.

[pixi]

Kościół Sao Francisco jest typowo gotycki, z XIII w. surowy w formie zewnętrznej, to jego barokowe, monumentalne ołtarze o wybujałych formach, przeładowane postaciami i złoceniami stanowią główne obiekty przyciągające uwagę. Interesujacy jest szczególnie ołtarz przedstawiający drzewo genealogiczne Chrystusa (drzewo Jessego). Wszystkie zdają się ociekać złotem i rozsadzać kamienne mury.Widać tu całe bogactwo zgromadzone przez portugalskich żeglarzy w czasie dalekomorskich podbojów gdy Portugalia była potęgą na morzach.

[grześku]

Pixi, ciąg dalszy opowieści jest przeze mnie pożądany...
25. maja lądujemy w Porto
Następnie po drodze Alcobaça, Batalha, Tomar, Sintra i w końcu Lizbona

[pixi]

Z Porto obraliśmy pokrętną drogę na wschód, wzdłuż rzeki Duro a więc w kierunku przeciwnym niż spław baryłek porto; mimo bystrych obserwacji nie zauważyliśmy żadnej barki z alkoholizowanym towarem i tak, po biwaku na wodą, dojechaliśmy do Lamego.



Zdążyliśmy zwiedzić tylko katedrę gotycką wzniesioną w pocz. XII w.; na wejście na wzgórze po monumentalnych schodach o 686 stopniach prowadzących do 18-wiecznego sanktuarium zabrakło nam czasu. Zaniepokoiły nas widziane z daleka dymne chmury z kolejnego pożaru lasu.





Biwak przy opuszczonej winnicy w dolinie Duro.

[pixi]

Większym miastem i pełniejszym zabytków jest położone 65 km na południe Viseu. Bardzo stare miasto o początkach iberyjskich, przeżyło okres rzymski, najazd Visygotów, podboje arabskie, walki pomiędzy muzułmanami i chrześcijanami aż w XI w. weszło w skład Księstwa Portugalskiego. Do dziś zachowały się fragmenty murów rzymskich, budowle średniowieczne wokół romańsko-gotyckiej katedry i i barokowe kościoły.

Kościół Miłosierdzia z XVIII w.



Rossio, pomenada miejska urządzona w XVIII w. dekorowana azulejos.

[pixi]

Niecałe 100 km dalej na południowy zachód leży jeszcze większe miasto - Coimbra, znana ze swego uniwersytetu z XII w., pierwszego w Portugalii. Coimbra do połowy XIII w. była stolicą kraju. Najstarsza część miasta położona jest na wzgórzu Alcaçova, prowadzą do niej wąskie, urokliwe, poplątane między sobą uliczki często tak strome, że niektóre ich odcinki zastąpiono schodami.



Katedra Sè Velha pochodzi z XII w. to jeden z największych kościołów romańskich w Portugalii. Kościół - forteca, służył do obrony w razie potrzeby, masywne mury z krenelażem na szczycie zdobi cały arsenał kamiennych dekoracji; rzeźbionych portali, kolumienek, arkad, fryzów, wieżyczek.



Przylegający do niej klasztor jest już w stylu gotyckim. Olbrzymi, złocony główny ołtarz w katedrze też jest w stylu gotyckim.

[pixi]

Ołtarz główny bogato złocony.



Kościół San Tiago wybudowano również w XII w., posiada bardzo podobną dekorację kamienną jak Sè Velha.



Uniwersytet

[pixi]

Po takiej porcji zabytków murowanych należy się odpoczynek w naturalnym środowisku. Do tego nadają się doskonale liczne, malownicze meandry rzeki Zezere.

[pixi]

A potem gnamy dalej na południe do Tomar, wiekowej siedziby zakonu Templariuszy. Zamek – klasztor Chrystusa, raczej pałac, wybudowno w XII w. Obiekt pełnił funkcje obronne, jak na epokę jego budowy stanowił kwintesencję modernizmu w dziedzinie obrony i czerpał inspiracje ze sztuki militarnej fortyfikacji istniejących w Ziemi Świętej. Przecież historia zakonu Templariuszy związana jest ściśle z wyrawami krzyżowymi i walkami chrześciajan z Europy o odzyskanie Jeruzalem spod panowania „niewiernych”. Najstarsza jest rotunda, miejsce modlitwy Templaruiszy.

[pixi]

Całość rozbudowano w XVI w. w stylu manuelińskim tak typowym dla renesansu portugalskiego, charakteryzującego się bardzo wybujałymi dekoracyjami rzeźbiarskimi wokół portali, okien, na kolumnach, gzymsach, wieżach i prawie wszędzie...
Samo miasteczko też jest bardzo urokliwe.