-
Moderator
Maxitravelek
Pierrefonds, ideał gotyckiego zamku
Pierrefonds
Miasteczko Pierrefonds położone niedaleko Paryża znane z zabytkowego zamku jest świetnym miejscem na jednodniowy wyskok poza tę uropejską stolicę.
Nad miasteczkiem rozłożonym leniwie nad rzeczką i jeziorkiem Berne wznoszą się na wysokim wzgórzu surowe, niebosiężne zdaje się, mury potężnego, gotyckiego zamku dominującego nad okolicą. Jego sylwetka stanowi doskonałą ilustrację szkolnego, podręcznikowego terminu : zamek z położonym u jego podnóża podzamczem.
Czworobok wysokich murów, wzmocnionych na narożach okrągłymi wieżami z obiegającymi je krytymi galeriami skąd obrońcy w razie napadu mogli bezpiecznie odpierać atakujących, masywna brama wejściowa poprzedzona zwodzonym, niegdyś, mostem nad głęboką fosą odpowiada doskonale naszym romantycznym wyobrażeniom o średniowiecznych, ufortyfikowanych, niezdobytych zamkach.
Dla najmłodszych ten zamek stanowi kwintesencję bajkowych opowieści o walecznych rycerzach broniących mieczem posiadłości księcia przed napadami najeźdźców usiłująch przy pomocy drabin wedrzeć się na mury lub zniszczyć je bombardując pociskami z katapulty.
-
Moderator
Maxitravelek
Prawdziwa historia tego zamku wygląda trochę inaczej: pierwotną, obronną budowlę wzniesiono w tm miejscu w XII w. W 1396 r. książę Ludwik Orleański z królewskiej dynastii Valois (Walezy) wybudował na jej miejscu potężny, obronny zamek. W końcu XVI w. zamek znalazł się w rękach możnej rodziny, która przystapiła do Ligii rebeliantów zbuntowanych przeciwko władzy królewskiej. Król, był to Ludwik XIII odzyskał zamek siłą po oblężeniu i częściowym zniszczeniu jego murów dopiero w 1617 r. i pozbawił go wszelkich elementów obronnych aby już nigdy nie posłużyłza siedzibę jego przeciwnikom. Narożne wieże zostały wysadzone w powietrze, bydynki mieszkalne zrujnowane a drewniane podłogi i wieźba dachowa spalone. Opuszczony, stał się „składem materiałów budowlanych” skąd okoliczni mieszkańcy pozyskiwali kamień na własne budowle. W końcu XVIII w. zamek stanowił już tylko romantyczną ruinę.
W 1813 Napoleon Bonaparte wykupił zamkowe ruiny. W XIX w. romantyczne ruiny stały się modne i zaineresowanie historycznymi budowlami z minionych epok stało się popularne. W okresie panowania Napoleona III, w 1831r. inspektorem generalnym zabytków historycznych czyli ministrem ochrony zabytków francuskich został Prosper Mérimée, pisarz, historyk i archeolog. To jemu Francja zawdzięcza skatalogowanie wszystkich zabytków i odbudowę, rekonstrukcję a więc uratownie przed ruiną wielu bezcennych, wiekowych budowli. Rolę konserwatora powierzył architektowi Eugeniuszowi Viollet le Duc. Jego prace były wielokrotnie krytykowane za niezgodność rekonstrukcji z pierwotną formą objektu i zbyt dużą fantazję w wykończeniach nie mających wiele wspólnego ze stylem poszczególnych epok.
Odbudowa zamku, bardzo kosztowna rozpoczęła się w 1858 r. Architekt odtworzył dość precyzyjnie mury i pomieszczenia zamku według pierwotnego planu ale w ich wykończeniach dał upust swojej wyobraźni i idei jak powinnien wyglądać idealny średniowieczny, obronny, reprezentacyjny zamek nie starając się odtworzyć jego pierwotnego wyglądu. W efekcie powstał wspaniały, zachwycający, modelowy obiekt, który w swej aktualnej formie historycznie nigdy nie istniał. A jego dekoracje są bardzo eklektyczne ale nie mniej zachwycające.
Zamkowe mury obejmują czworobok 103 m na 88 m, zamek posiada 8 okrągłych, masywnych wież, wysokich na 38 m, ich średnice wynoszą od 10 do 12 m a najgrubszej – 16 m; zostały one podwyższone w stosunku do pierwotnej wysokości, otrzymały murowane, zadaszone ganki machikuł obiegające je wokół, na górze zwieńczone są krenelażem, podobnie podwyższone i wykończone są mury. Ściany zewnętrzne wież zdobią liczne płaskorzeźby o rycerskich motywach, przysadzista brama wejściowa udekorowana jest krenelażem i poprzedzona barbakanem w podobnym stylu i z tarczą herbową. Z niego most zwodzony prowadzi na przestronny dziedziniec.
Do prawego rogu murów przylega bardzo gotycki w stylu donżon stanowiący tradycyjną rezydencję książęcą, jako ostateczne miejsce obrony w razie oblężenia. Jego wygląd, bardzo ozdobna spiralna klatka schodowa i narożne wieżyczki są osobistym pomysłem architekta Villet le Duc. Wewnątrz znajduje się obszerna sala reprezentacyjna dekorowana dębowymi boazeriami malowanymi w kolorowe wzory. Podobnie dekorowane są dwie mniejsze sale i sypialnia. Styl tego wystroju jest już typowo 19-wieczny, jednakże o motywach rycerskich.
-
Moderator
Maxitravelek
-
Moderator
Maxitravelek
Tagi dla tego tematu
Uprawnienia
- Nie możesz zakładać nowych tematów
- Nie możesz pisać wiadomości
- Nie możesz dodawać załączników
- Nie możesz edytować swoich postów
Zasady na forum