Główny Szlak Świetokrzyski

[zdzicho alboom II]

Wędrówkę rozpoczynamy w Kuźniakach na przystanku autobusowym.
0.00 Kuźniaki. Nieopodal przystanku pierwszy drogowskaz.

[zdzicho alboom II]

Po 3. minutach od drogowskazu jesteśmy przy sklepie Janex ABC, otwartym w święto, można się tu zaopatrzyć w niezbędne produkty i pieczątki do książeczek PTTK.

[zdzicho alboom II]

Za sklepem koło gospodarstwa nr 14 skręcamy w lewo i początkowo asfaltową, a potem polną drogą rozpoczynamy podejście. Wchodzimy na teren Suchedniowsko-Oblęgorskiego Parku Krajobrazowego. Szlak skręca w lewo w stronę lasu. Trzymając się prawej strony ścieżki, stopniowo wznosząc się, osiągamy wierzchołek Kużniackiej 365 m.
Po minięciu wierzchołka dochodzimy do grupy piaskowcowych skałek o charakterystycznym czerwonawym zabarwieniu z widoczną mineralizacją barytową. Tu schodzimy najpierw w lewo, a następnie łukiem w prawo na niewielką przełęcz. Po minięciu krzyża i gospodarstwa idziemy w górę gruntową drogą do miejsca oznaczonego tablicą Rezerwat Przyrody Perzowa Góra.
0.30 Rezerwat Przyrody Perzowa Góra

[zdzicho alboom II]

Przy opisie trasy wspomagam się książką „Główny Szlak Świętokrzyski” Compass 2016.

Skręcamy w lewo i początkowo bardzo stromym stokiem szlak wyprowadza na grzbiet.



Pokazuję tę stromiznę na zdjęciu, ale to zdjęcie chyba nie odwzorowuje dokładnie rzeczywistości.

[zdzicho alboom II]

Skręcamy w prawo i idąc przez las osiągamy wierzchołek Perzowej 396 m.
0.45 Perzowa. Kamienny słupek i znak geodezyjny. Na grzbiecie znajduje się ciąg wychodni czerwonych piaskowców o długości ok. 180 m i wysokości 8 m.

[pixi]

Ładnie Górom Świętokrzyskim w jesiennej szacie. Kiedyś i mnie tamtędy nosiło.

[zdzicho alboom II]

Schodząc z wierzchołka po ok. 70 m dochodzimy do bloków skalnych z widocznym żeliwnym krzyżem.

[zdzicho alboom II]

i stajemy przed wejściem do Kapliczki św. Rozalii – patronki ciężko chorych.

[zdzicho alboom II]

Od kapliczki idziemy w dół i dochodzimy na skraj lasu.
1.05 Przekraczamy drogę Hucisko – Skoki i polną drogą ku widocznemu wzniesieniu Siniewskiej.





stopniowo wznosząc się dochodzimy do zabudowań Sieniowa, gdzie wychodzimy na drogę asfaltową. Idąc w dół dochodzimy do miejsca wypoczynku z wieżą widokową wyposażoną w niedziałającą lunetę.

[zdzicho alboom II]

1.15 Wieża widokowa.

[zdzicho alboom II]

Po minięciu platformy skręcamy w lewo i ścieżką pomiędzy gospodarstwami dochodzimy do lasu. Kierujemy się ku wierzchołkowi Siniewskiej 449 m.
1.30 Siniewska Góra 449 m. Najwyższe wzniesienie Pasma Oblęgorskiego. Na słupku jest błąd w nazwie góry.



Spotkałem tu słynnego zdobywcę polskich gór o ksywce Włóczykij Sudecki.

[zdzicho alboom II]

Na wierzchołku skręcamy w prawo. Schodząc docieramy do drogi asfaltowej w Widomej. Szlak skręca w kierunku widocznej Baraniej. Mijamy gospodarstwa, wchodzimy w las i podchodzimy na wierzchołek.
2.20 Barania 427 m. Górę porasta starodrzew jodłowo-bukowy, z dębem, grabem i sosną. Wiele drzew osiągnęło rozmiary pomnikowe. W celu ochrony tego bogactwa utworzono rezerwat „Barania Góra”.

[zdzicho alboom II]

Porzucamy na chwilę GSŚ, skręcając za znakami czarnymi w prawo ok. 2,5 km, by przy okazji zwiedzić Oblęgorek. Zwiedzamy tu Muzeum Henryka Sienkiewicza.
3.00 Oblęgorek. Muzeum Henryka Sienkiewicza. Na zwiedzanie trzeba przeznaczyć min. 1 godzinę. Sienkiewicz mieszkał tu od maja 1902 do sierpnia 1914 r., traktując eklektyczny dworek głównie jako letnią rezydencję. Tu powstały między innymi fragmenty „W pustyni i w puszczy”. Muzeum utworzono w 1958 r. Od 1976 r. jest to oddział Muzeum Narodowego w Kielcach.



Czeka nas jeszcze długi marsz asfaltem do Ciosowej i Podgórskiego Kącika Alicji.
4.30 Podgórski Kącik Alicji.

[zdzicho alboom II]

0.00 Podgórski Kącik Alicji.



Przechodzimy na drugą stronę ulicy i stajemy u stóp góry Ciosowa, pierwszego od zach. wzniesienia Wzgórz Tumlińskich.

[zdzicho alboom II]

0.10 Ciosowa 366 m. Zbudowana jest z piaskowców dolnotriasowych. Szlak doprowadza nas nad krawędź dawnego, czynnego już w średniowieczu kamieniołomu.