Szlakiem zamków nad Loarą…

[pixi]

Każda sala posiada (to zrozumiałe wobec braku centralnego ogrzewania) swój kominek, ten w jadalni jest monumentalny.



Komnaty na piętrze służyły do celów bardziej intymnych, posiadają łoża z baldachimami, dawniejsze, niskie kufry przeobraziły się z czasem w wysokie kredensy, sekretarzyki i prawdziwe szafy. Obok komnat damskich pojawiły się pokoje dziecinne z całą kolekcją krzesełek.





Trasa zwiedzania prowadzi nas na szczyt murów zamkowych ; kryty korytarz machikuł z otworami z których obrońcy oblężonego zamku wylewali na oblegających kubły czego się tylko dało aby ich odeprzeć, dają pojęcie o wysokości murów i ich użyteczności. Teraz z otworów korzystają gołębie usiłując zagnieździć się w najwyższych pomieszczeniach (pomagamy strażnikowi pozbyć się uciążliwych napastników).

Widok na zamek i miasto z donżonu.



Wieczorem zrobiło sie jeszcze zimniej i nawet grill na którym pieczemy kurze udka nie pozwala zbytnio się ogrzać.

[pixi]

W niedzielę wielkanocną w Amboise pokazuje się nieśmiało słońce, od razu robi się weselej i ludniej na ulicach. Robimy zakupy na wielkim, cotygodniowym targu i ruszamy w miasto.
Widok zamku z wyspy, spod kampingu.



Z poziomu wąskich, miejskich uliczek zamkowe mury wydają się wznosić aż do nieba. Bezskutecznie usiłuję sobie wybrazić o czym myśleli średniowieczni najeźdzcy gdy porywali się na zdobycie tak obronnego zamku. Chyba tylko dzika chęć fizycznego starcia z przeciwnikiem i zaślepienie łupem mogły zapędzić ich pod te mury.







Przekraczamy bramę i podchodzimy szerokim, łagodnym, brukowanym podjazdem pozwalającym niegdyś na wzmożony ruch mijających się jeźdźców konnych i orszaków królewskich.

[pixi]

Na górze roztacza się olbrzymi dziedziniec, zamek zajmuje zaledwie jego kącik przy murach.



Zaczynamy od niewielkiej kaplicy św.Huberta (patrona myśliwych) usadowionej na murze obronnym, na wprost zamku. Jej wysmukła sylwetka z cienką, wysoką wieżyczką (udekorowaną prawdziwymi porożami jeleni) zdaje się uginać pod kamienną dekoracją w stylu późnego gotyku. Nic dziwnego, kaplica powstała w ostatnich latach XV w.

[pixi]

Jej wnętrze, o skopmlikowanym sklepieniu z mocno zaznaczonymi żebrami obiegają dekoracyjne, bardzo koronkowe fryzy (więcej ozdób już by się chyba nie zmieściło...) tworząc jednak harmonijną całość.





Podobnie fasada; wysoki niezmiernie portal (wobec wymiarów kaplicy) z kolumienką po środku i ostrołukowym tympanonem pełen jest postaci ludzkich i nie tylko... W scenie ze św.Antonim (pustenikiem) tkwiącym w swej wieży widać poniżej niej norkę jakiegoś zwierza ogoniastego (jakiego ? ... wystaje tylko ogonek).





W kaplicy znajduje się grobowiec Leonarda da Vinci zmarłego w Amboise (przebywał tu w latach 1516-1519).

[pixi]

Od kaplicy przechodzimy wzdłuż murów spoglądając z wysoka na miasto, aż do narożnej baszty nad Loarą. Stąd już prosto do zamku.





Zamek ma tylko dwa skrzydła i galerię z boku. Jeszcze gotycki w formie bo wzniesiony w XV w. ale już z elementami dekoracyjnymi renesansowymi, zwłaszcza w skrzydle wschodnim, nadbudowanym w XVI w. (co wyraźnie poznać po formie i dekoracji okien).



Wchodzimy do zamku; sala straży, sala gwardii prezentują różne panoplia wojenne (kilka zbroi i halabard, szable, tarcze... jak to zwykle). Przechodzimy poprzez kolejne sale o wystroju adekwatnym do epoki (arrasy, kufry, ławy, kredensy, łoża pod baldachimem).

[pixi]

Piękna jest sala rady królewskiej; wielkie okna, smukłe dekorowane motywami herbowymi kolumienki i wielki kominek.





Uwaga: ściany już wtedy miały uszy !



Ze względu na swój brdzo obronny charakter zamek w pewnym okresie XV-ego w. stanowił rezydencję i ośrodek edukacujny dla dzieci królewskich i książęcych (taki 6* dzieciniec- internat ).
Po rozbudowie w zamku przebywała para królewska Karol VIII i Anna z Bretanii a potem Ludwik XII z ... Anną z Bretanii (Anna owdowiała 7 lat po ślubie i wyszła za nowego króla). Kolejny król Franciszek I przebywał w Amboise już rzadziej.
Zamek nie był zamieszkały stale, kolejni krolowie zatrzymywali się w nim w czasie podróży po królestwie ( taki hotel Etap czy Formule1).

[pixi]

Król przemieszczał się z dworem i wszystkimi potrzebnymi i ulubionymi meblami i arrasami... (znaczy wlókł ze sobą „cały dobytek” na wielkiej liczbie wozów pod opieką niezliczonej ilości służby). Po jego odjeździe w zamku pozostawały gołe komnaty. Jedynie pokoje na piętrze posiadają dawny, pamiątkowy wystrój z 18-19 wieku po rodzinie książęcej Orleans.

[pixi]

Z komnat wychodzimy na górę na platformę grubaśnej wieży Minimów (biorąc pod uwagę jej rozmiary ... do maleńkich nie należy.





Z jej tarasu (40 m wysokości) widać doskonale leniwie płynącą Loarę.

[pixi]

Dużą część dziedzińca zamkowego wewnątrz murów obronnych zajmuje ogród o niecodziennych kompozycjach pejzażowych.

[pixi]

Słonecznym popołudniem opuszczamy zamek Amboise i ruszamy na południe do kuriozalnego obiektu; Pagody Chanteloup. Tylko tyle pozostało z 18-wiecznego pałacu i otaczających go ogrodów i stawów. Pagodę wybudował książę Choisiel w 1775 (był to okres mody na chińszczyznę) dla przyjaciół w podziekowaniu za wierność okazaną mu po utracie funkcji pierwszego ministra i usunięciu z dworu przez Ludwika XV (pańska łaska na pstrym koniu jeździ ...).







Pagoda mierzy 44 m, ma 7 pięter, na szczyt prowadzą wewnętrzne schody z możliwością wyjścia na poszczególne tarasy. Z góry jest rozległy widok na dolinę Loary, las i zamek w Amboise.

[pixi]

[pixi]

Wielkanocny poniedziałek znowu budzi nas nieboskłonem zasnutym chmurami. Udajemy się do zamku Chenonceau zbudowanego na wodzie i łączącego dwa brzegi rzeki Cher, dopływu Loary.



Kolejka do wejścia jest długaśna i grubaśna (mimo wygórowanej ceny biletów), czekamy na południe kiedy to większość turystów tradycyjnie wybierze najpierw zwiedzanie obiektów kulinarnych i uda się na posiłek a tymczasem spacerujemy po parku i fermie zamkowej. Ilość kwiatowych szpalerów, klombów i grządek jest imponująca, rośliny mienią się wszystkimi kolorami, zwłaszcza że coraz śmielej słoneczko zagląda na niebo. Niewysokie, zbudowane z lokalego kamienia budynki fermy giną w obfitych kiściach glicynji o delikatnym filetowo-bladym kolorze.

[pixi]

Przy fermie duży teren zajmują kwiatowe poletka zabezpieczające codziennie potrzeby zamku na świeże bukiety. Jest to pora kwitnięcia tulipanów ! Rozkoszujemy się kolorami i formami ich kielichów, najbardziej podobają mi się te postrzępione.

[pixi]

W południe kolejka do zamku zmiejszyła się znacznie i po 40 minutach (zaledwie) oczekiwania u stóp średniowiecznej baszty przebudowanej na renesansowo, jedynej pozostałości ze starego, obronnego zamku (co daje nam czas na jej dogłębną kontemplację) przechodzimy przez mostek ponad fosą i przekraczamy bramę by znaleźć się w obszernym holu.



Trasa zwiedzania prowadzi najpierw do kaplicy, potem do komnat i salonów.





Dekoracyjny kominek z portretem królowej Katarzyny Medycejskiej, żony króla Henryka II (czyli zemsta spełniona bo przedtem była to komnata królewskiej kochanki Diany z Poitiers).

[pixi]

W salonie króla Ludwika XIV (król odwiedził zamek 14 lipca 1650 roku) wisi jego portret obok kominka z herbami – Salamandrą (króla Franciszka I) i Gronostajem (królowej Claude - tej od śliwki renklody).