Armenia z Gruzją, cześć ormiańska

[Natasza]

Armenia, miłość od pierwszego wejrzenia...
Jeszcze przed wylotem z Polski czułam, ze to Armenia mnie urzeknie, nie Gruzja i tak się stało. Wyjazd do Gruzji, z racji tego, że do Armenii nie mamy wiz, połączyłam w całość.
Aby jak najwięcej zobaczyć, postanowiliśmy w jedną stronę jechać prywatnym transferem w dzień, a wracać z Erevania nocnym pociągiem.
Bilety na pociąg rezerwowałam na stronie kolei południowokaukaskich, transfer załatwiałam w biurze turystycznym w Erewaniu.
Kiedy nasz pobyt w Tbilisi dobiegł końca, wczesnym rankiem wyjechaliśmy z przybyłym po nas kierowca armeńskim w kierunku granicy. Już mniej więcej po godzinie byliśmy po stronie armeńskiej, szybka odprawa i dalej w drogę.

[Natasza]

Do przejechania w tym dniu mieliśmy 340 km, ale szybko okazało się, że drogi Armenii są w gorszym stanie niż w Gruzji. Za to widoki, od początku, były piękne.

[Natasza]

Naszym pierwszym celem były dwa klasztory: Sanahin i Haghpat. W przewodnikach i opisach zabytków występują obok siebie. Jak bracia, jeden starszy, drugi młodszy. Oba założono w X wieku. Znajdują się na liście UNESCO.



Tak jak w Gruzji i tu widać przewody elektryczne

[Natasza]

Sanahin, ten "starszy"
Nazwy obiektów nawiązują do opowieści o ich powstaniu. W trakcie budowy Sanahinu doszło do sporu między głównym architektem i jego synem. Młodszy z mistrzów zapragnął stworzyć coś samodzielnie, bez nadzoru rodzica. Dlatego po drugiej stronie głębokiego kanionu wzniósł nowy zespół klasztorny. Kiedy ojciec przybył by zobaczyć dzieło syna, z dumą oznajmił, że to porządna budowa, jednym słowem: „mocna ściana”, czyli po ormiańsku „hachpat”. Stąd wzięła się nazwa. A na pierwszy z klasztorów, dla odróżnienia mówiono po prostu, że jest starszy, co w języku ormiańskim znaczy „sanahin”.

[Natasza]

[Natasza]

[Natasza]

[Natasza]

[Natasza]

[Natasza]

Haghpat
Ten obiekt jest mniejszy i bardziej zwarty. Całość obejść można w ciągu kwadransa. Główny trzon tworzą dwa kościoły i dwa narteksy (przedsionki). Starsza ze świątyń, od której zaczęła się budowa klasztoru, poświęcona jest Matce Bożej i pochodzi z pierwszej połowy X wieku. Obok, w 966 roku, wzniesiono kościół Zbawiciela. Pomiędzy nimi umiejscowiono wąski budynek. To sala wykładowa, świadectwo pięknej przeszłości. W okresie średniowiecza kwitła tu nauka. Klasztor pełnił funkcję uniwersytetu, w którym w XI wieku nauczał słynny Grzegorz Magistros. Wtedy Sanahin znany był jako wielki ośrodek neoplatonizmu, wykładano tu m.in. matematykę, filozofię i retorykę.

[Natasza]

Klasztor Haghpat położony jest na północy kraju, na pięknym płaskowyżu nieopodal wsi o tej samej nazwie. Zbudowano go w X w., za rządów króla Abbasa Bagratuniego, w następnym stuleciu stał się religijnym i oświatowym centrum prowincji Lori. Słynął także biblioteką, o której rękopisach krążyły legendy.

[Natasza]

Klasztor znany jest także z kamiennych krzyży (chaczkarów) – najstarsze z nich stanęły tu już w XI w. Jest wśród nich także najsłynniejszy w całej Armenii chaczkar Amenaprkicz (Zbawiciela) z 1273 r. W odróżnieniu od innych krzyży, które wyobrażone są na podobieństwo kłosów wyrastających z ziarna zboża, przedstawia on scenę ukrzyżowania Chrystusa, otoczonego licznymi wizerunkami aniołów i świętych. Na uwagę zasługuje także dzwonnica klasztoru pochodzi
z roku 1210. Klasztor Haghpat wielokrotnie nawiedzały kataklizmy. W 1130 r. częściowo zniszczyło go trzęsienie ziemi, ucierpiał też kilkakrotnie w wyniku działań wojennych. Większość kompleksu zachowała się jednak do tej pory i z roku na rok cieszy się coraz większą popularnością wśród turystów, szczególnie od 1996 r., kiedy trafił na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

[Natasza]

[Natasza]

Naszym kolejnym celem było "ormiańskie morze" czyli Jezioro Sevan. Kiedy wyjechaliśmy na główną drogę prowadzącą do stolicy, ta była już dobra, co przełożyło się na prędkość.

[Natasza]

Jezioro Sevan zwane Szmaragdem Armenii