Kiełbasa typu Salama da Sugo
Kiełbasa ‘salama da sugo’ to niezaprzeczalny symbol kuchni regionu Ferrary, pieszczotliwie nazywana ‘la salamina’, nie zabraknie jej nigdy na stołach smakoszy, nawet jeśli według tradycji jest daniem odświętnym.
Pierwsze świadectwa występowania ‘la salamina’ sięgają XV wieku i są zawarte w liście Wawrzyńca Wspaniałego pisanego do Ercole II d’Este. Dwa stulecia później, w małym poemacie z roku 1722 pod tytułem ‘Salamoide’ znajdziemy dwie najpiękniejsze oktawy, które zadedykowane są właśnie ‘salama’, nazwa kiełbasy z Ferrary pojawi się następnie na stronach słynnego ‘Słownika współczesnego’ autorstwa Alfredo Panzini.
Niezwykła mieszanka mięsa wieprzowego, przyprawiona ziołami i czerwonym winem, niekiedy dodatkowo wzmocniona słodkim winem z Sycylii Marsala bądź Brandy, salama nabiera charakterystycznego i trudnego do pomylenia smaku po długim okresie przechowywania, podczas którego suszy się w swojej okrągłej powłoce, zawieszona pod sufitem lub w popiele, zawsze w miejscu świeżym, przewietrzonym i zacienionym.
Mario Soldati, pisarz i znawca kuchni, lubił mówić o salamina, że sama w sobie jest posiłkiem bardziej niż wystarczającym i sycącym.
Do dziś ‘salama da sugo’ produkowana jest z zachowaniem tradycyjnych zasad. Ta smaczna mieszanina mięs, przypraw i alkoholi jest dostępna w licznych sklepach mięsno-rzeźniczych w Ferrarze, które zachowując wiekową tradycję gwarantują wyrób o najwyższej jakości.
Przed samym gotowaniem kiełbasę ‘salama’ moczy się przez całą noc w ciepłej wodzie, później owinięta w kawałek materiału gotowana jest na wolnym ogniu, przez co najmniej 5 godzin, zawieszona na patyku opartym o krawędzie garnka w taki sposób, żeby nie dotykała ścianek i dna garnka.
Salama podawana jest na gorąco, miękka i przyprawiona swoim wspaniałym i gęstym wywarem, rozciągnięta wygodnie na miękkim podłożu ziemniaczanego piure, koniecznie w towarzystwie aksamitnych win Merlot bądź Fontana Bosco Eliceo, typu secco.